شهریار کابلی روز جمعه در گفت وگو با خبرنگار گروه دانشگاه و آموزش ایرنا اظهار کرد: براساس شیوه نامه وزارت علوم دوره فرصت مطالعاتی صنعتی برای اعضای هیأت علمی، در دوره پیمانی حداقل ۶ ماه تمام وقت یا ۱۲ ماه نیمه وقت و در دوره رسمی آزمایشی ۳ ماه تمام وقت یا ۶ ماه نیمه وقت است که ایراد عمده آن تلف شدن وقت استاد است.
وی توضیح داد: آئین نامه وزارت علوم درباره فرصت‌های مطالعاتی اعضای هیأت علمی در حوزه صنعت، در راستای برقراری ارتباط هرچه بیشتر دانشگاه و پژوهشگاه‌های علمی کشور با بخش‌های مولد جامعه و صنعت در حوزه‌های علمی و عملیاتی کردن تحقیقات اعضای هیأت علمی و آشنایی آنها با نیازهای واقعی صنعت تدوین شده است.
کابلی ادامه داد: استاد در فرصت مطالعاتی صنعتی داخل به نحوی به عنوان مهمان در صنعت است؛ در حالی که در دانشگاه آزمایشگاه در اختیار دارد و می‌تواند به راحتی فعالیت و پژوهش کند.
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف با بیان اینکه در محیط صنعت سرعت انجام کارها بسیار پایین است، اظهار کرد: اگر استاد در داخل صنعت مستقر شود، بسیاری از زمان وی صرف کارهای اداری می‌شود. بنابراین فرصت مطالعاتی استاد در داخل کشور بازده پایینی دارد. اما اگر برعکس این موضوع اتفاق بیفتد به این معنا که مشکلات صنعت به داخل دانشگاه آورده شود و استاد به همراه دانشجو روی سوژه پژوهش کند؛ ارتباط مستمر و مؤثر نیز با صنعت ایجاد می‌شود.
به گفته کابلی نیاز است مکانیزم و آئین نامه‌ای تدوین شود تا استاد به اجبار به سمت ارتباط با صنعت و ارائه پژوهش‌های صنعتی برود.
این استاد دانشگاه با اشاره به راهکار مناسب ارتباط اساتید با صنعت، گفت: به دلیل اینکه فرصت مطالعات داخلی زمان زیادی از اساتید صرف می‌کند؛ بنابراین اساتید باید برای یک مدت زمان کوتاه به صنعت وارد شوند و به بررسی نیازها و مشکلات صنعت بپردازند.
کابلی عنوان کرد: زمانی که استاد برای مدت کوتاه در راستای یافتن مشکلات و انجام تست‌ها وارد صنعت شود، تمام امکانات برای پژوهش او فراهم می‌شود. بنابراین زمانی از استاد برای آماده سازی شرایط صرف نمی‌شود و نتیجه مطلوب دارد.
استاد دانشگاه صنعتی شریف یادآور شد: فرصت‌های مطالعاتی داخل ایده بسیار خوبی است که استاد مجبور به ارتباط با صنعت می‌شود، اما کیفیت لازم را ندارد به همین دلیل اساتید به جای اینکه به سمت بدنه صنعت بروند جذب مراکز تحقیقاتی و بخش‌های R & D(تحقیق و توسعه فناورانه) صنایع می‌شوند که در این شرایط نیز رفع نیازهای صنعت کشور تحقق پیدا نمی‌کند.
کابلی اضافه کرد: اگر موارد پژوهش و تحقیق از طرف صنعت به دانشگاه ارائه شود، پیشرفت و سرعت بیشتری دارد. همچنین انتقال فرصت‌های مطالعاتی خارج به داخل اقدام مطلوبی نیست؛ زیرا اگر فرصت‌های مطالعاتی خارج کشور هدفمند انجام شود بسیار مؤثر است. همچنین بسیاری از تکنولوژی‌های جدید نیز حاصل همین فرآیند است.
صنعت به تعهدات خود عمل نمی‌کند
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره مشکلات پیش روی تعامل صنعت و دانشگاه، گفت: بسیاری از مواقع صنعت در مقابل اساتید و دانشگاه اجحاف و کوتاهی کرده است بنابراین نیاز به وجود نهادی است تا حق دو طرف را برقرار کند.
وی ادامه داد: بیشتر نهادهای صنعتی و آزمایشگاه‌ها به بهانه‌های مختلف مبلغ قرارداد را به دانشگاه و استاد پرداخت نمی‌کنند که همین امر باعث فاصله دانشگاه از صنعت می‌شود. بنابراین نیاز است مرجع اجرایی قدرتمندی برای حل مشکلات بین صنعت و دانشگاه ایجاد شود.
کابلی عنوان کرد: در قرارداد صنعت و دانشگاه طرف مقابل به تعهدات خود عمل نمی‌کند؛ بنابراین پروژه‌های صنعتی تنها برای استاد عقب ماندگی علمی دارد که موجب از بین رفتن ارتباط دو نهاد می‌شود.
عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به اینکه آئین نامه‌های ارتباط با صنعت نیازمند اصلاح است، تصریح کرد: مطلوب است مرجعی الزاماً نه در وزارت علوم، اختلافات بین دانشگاه و صنعت را رفع کند تا روز به روز به فاصله این دو نهاد افزوده نشود.