تجربه تلخ حضور کی روش در ایران و تمامیت خواهی این مربی نشان داد که استخدام یک معلم با دانش در حوزه فوتبال نباید تنها منتهی به ارنج تیمی و ارائه لیست برای رقابت‌های داخلی و بین المللی باشد. اگر تمام اهداف استخدام را در این کار خلاصه کنیم بدون شک با رفتن هر مربی بزرگ از فوتبال ایران دانش و تفکر او نیز از فوتبال کشور رخت بر خواهد بست.
لذا برای استفاده بهینه از دانش مربیان کلاس جهانی لازم است راهبرد تحول فوتبال با دانش روز در دستور کار قرار گیرد. راهبردی که می‌تواند با ابزار مربیانی مانند «مارک ویلموتس»، «برانکو ایوانکویچ»، «مصطفی دنیزلی» و «آندره استراماچونی» پیگیری شود و هدف نهایی آن دانش افزایی مربیان جوانی باشد که در گام نخست مربیگری قرار دارند.
برای پیاده کردن این چشم انداز باید در کنار قراردادهای میلیاردی این مربیان، بحث توسعه فوتبال به ویژه فوتبال پایه مورد توجه قرار گیرد
دور اندیشی مدیران فوتبالی برای توسعه زیرساخت ها و جذب نخبگان فوتبالی موجب خواهد شد تا در آینده‌ای نه چندان دور شاهد باشیم که فوتبال ایرانی سطحی بالاتر از قاره آسیا صعود کند.
البته در راه تحول بنیان های فوتبالی نباید تنها به دوره دانش افزایی این مربیان توجه شود بلکه آنان مشاورانی باشند که در کنار توجه به نتیجه گیری، بحث توسعه زیر ساخت‌های ایران با الگو گیری از بهترین زیر ساخت‌های دنیا مورد توجه قرار دهند.
طراحی مجموعه «پک» از سوی کی روش یکی از نمونه‌های آن به شمار می‌رود؛ مجموعه‌ای که سرمربی پیشین تیم ملی با طراحی آن توانست گام مهمی در توسعه زیرساخت فوتبال ملی انجام دهد.
اقدامی که در نخستین حضور ویلموتس در ایران مورد توجه این مربی بلژیکی قرار گرفت و بنا به ادعای برخی از مسؤولان فدراسیون فوتبال این مجموعه یکی از دلایل ماندن سرمربی سابق ساحل عاج در ایران شد.
حال که با رفتن کی روش فوتبال ایران جولانگاه مربیان بزرگ شده است ضرورت دارد باشگاه‌ها و مسئولان فدراسیون فوتبال فارغ از وظایف نفر نخست کادر فنی در هدایت تیم ها، از این مربیان بخواهند برای توسعه زیرساختی و استعدادیابی در ایران فعالیت‌های مختلفی داشته باشند.
البته این فعالیت‌ها باید در چارچوب قواعد تعیین شده باشد در غیر این صورت اختیار دادن به مربیان می‌تواند در نهایت به تجربه تلخ کی روش در ایران منتهی شود.
تحول لازمه فوتبال ایران است و باید مدیریت و شیوه استعدادیابی این رشته ورزشی از حالت سنتی خارج شود زیرا هر چند که فوتبال ایران به پشتوانه چند قهرمانی تیم ملی در آسیا و سه قهرمانی باشگاهای آسیا (۲ قهرمانی استقلال و یک قهرمانی پاس) همچنان یکی از قدرت های اول قاره کهن به شمار می‌رود اما بدون شک اداره فوتبال با دانش کلاسیک و تکیه بر تک ستاره نمی‌تواند راه به جایی ببرد. شاید در زمان‌های مختلف این تک ستاره‌ها بتوانند موفقیت‌هایی گذرا کسب کند اما بدون شک این موفقیت‌ها پایدار نیست و مقطعی است.
یکی از راهکارهای برون رفت از اداره فوتبال سنتی الگو گیری از کشورهای فوتبالی در حال توسعه است. الگو گیری از کشوری مانند قطر در توسعه فوتبال می‌تواند ایران را به یکی از قدرت‌های همیشگی آسیا تبدیل کند.
این کشور در برنامه دراز مدت خود برای توسعه فوتبال، با احداث کمپ آسپایر و استفاده از دانش مربیان خارجی نسلی تربیت کرد که قهرمانی آسیا در سال ۲۰۱۹ مهمترین دستاورد آن به شمار می‌رود. همچنین توسعه زیر ساخت‌های فوتبالی قطر آنچنان شتابان بود که فدراسیون جهانی فوتبال به میزبانی این تیم برای جام جهانی ۲۰۲۲ را داد.