«لیلا ابراهیمی» روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، افزود: ورزشکاران دو و میدانی در همه رشته‌ها بسیار زیاد هستند. بنابراین فدراسیون جهانی در هر دوره از بازی‌های المپیک تعداد خاصی را مشخص و آنها را گروه‌بندی می‌کند. سهمیه ای‌اوپی را برای ورودی این بازی‌ها می‌گذارد تا هر ورزشکاری نتواند وارد المپیک شود. اینگونه نخبه‌ها ورودی المپیک را کسب می‌کنند.
برنامه ریزی برای کسب ورودی دو و میدانی کاران در المپیک وجود ندارد
وی افزود: اگر ایران بخواهد ورودی المپیک را بدست بیاورد چه در مردان و نیز زنان، باید برنامه‌ریزی جامع و خوبی را، آن هم با تدبیر درست در دستور کار خویش قرار دهد. در واقع چهار سال مانده به بازی‌های المپیک بر روی نخبگان سرمایه‌گذاری کند. یک سری از کشورها مثل ایران گلخانه‌ای کار می‌کنند. تعداد ورزشکاران ما در هر رشته‌ای به ویژ نخبگان بسیار کم است.
این رکورددار بیان کرد: اینکه چرا خیلی از دو و میدانی کاران به المپیک راه نیافته‌اند، باید از رئیس فدراسیون جویا شویم. در هر صورت هر کشوری ابتدا برای المپیک برنامه ریزی می‌کند. دو و میدانی کاران ابتدا در آسیا باید بتوانند رکوردهای قابل توجهی را کسب و بعد به مسابقات جهانی ورود کنند. در واقع این امر با بسترسازی از طرف فدراسیون برای ورزشکاران نخبه فراهم می‌شود. آنها می‌توانند در مراحل بعدی به تورنمنت‌های جهانی چون دایموند لیگ راه یابند.
وی عنوان کرد: یک ورزشکار نخبه و حرفه‌ای در همه این رقابت‌ها شرکت نمی‌کند و با برنامه‌ریزی در رقابت‌هایی حضور می‌یابد که برای پیشرفت او بهتر است. به عنوان مثال چین از ۱۰ سال قبل به عنوان میزبان این بازی‌ها برای المپیک برنامه‌ریزی کرد. در مسابقات آسیایی تعداد ورزشکاران آنها در هر رشته‌ای به حدی زیاد بود تا بتوانند چند نخبه پیدا کنند. همه این ورزشکاران در سطح عالی بودند و رقاب‌ها تنگاتنگ بود و امکانات خیلی خوبی داشتند تا بتوانند در المپیک مدال‌آوری داشته باشند.
ابراهیمی در واکنش به سخنان رئیس فدراسیون دو و میدانی درباره اینکه زنان نمی‌توانند مدالی در عرصه‌های برون مرزی کسب کنند، گفت: چنین چیزی صحت ندارد. اما دشوار بودن کسب ورودی برای رقابت‌های جهانی و بازی‌های المپیک به دلیل نوع پوشش و نیز سخت بون رکوردها در آسیا است. بیشتر کشورهای عربی دوندگان استقامت خود را از اتیوپی و کنیا خریداری می‌کنند تا شانس مدال‌آوری خود را افزایش دهند.
بستر قهرمان سازی بسیار ضعیف است
وی خاطرنشان کرد: کسب ورودی برای رقابت‌های جهانی مستلزم حمایت‌های روحی، روانی و مالی ورزشکاران است. وقتی کشوری مربی خارجی خوب استخدام و کمپ‌های خارجی را برای ورزشکاران خود برگزار می‌کند و از نظر مالی و امکانات کامل آنها را تامین می‌سازد، به یقین نتیجه هم می‌گیرد. خیلی از دو و میدانی کاران هم دوره‌ای من، کار مربیگری می‌کنند. آنها پتانسیل خوبی داشتند و در رده خودشان قهرمان‌های خوبی بودند.
این رکورددار ادامه داد: فدراسیون باید اول روی مربیان سرمایه‌گذاری و آنها را به دوره‌های بین‌المللی خارج از کشور اعزام کند. من خیلی از تجربیات قهرمانی خود را با دیدن یا شرکت کردن در مسابقات خارجی بدست آوردم. یک سری از دانش‌ها را در این رشته از دیدار مسابقات جهانی و علم به روز بدست می‌آوریم. فدراسیون باید بر روی مربیان جوان و پتانسیل‌دار سرمایه گذاری کند. همچنین برای ورزشکاران از نظر روحی، روانی و خورد و خوراک و در سطح عالی به صورت حرفه‌ای هزینه کند.
وی در بخش دیگری از سخنانش بسترسازی مربیان نخبه و سیستم آموزش فدراسیون را خیلی پایین و ضعیف دانست و گفت: گرچه امکانات نسبت به گذشته بهتر شده است اما در زمینه استعدادیابی و بستر قهرمان سازی ما بسیار ضعیف هستیم.
نخبه پروری زمان می برد
ابراهیمی بیان کرد: خیلی چیزها را الان یاد گرفتم که اگر در دوران قهرمانی خود می‌آموختم، شاید دو پله جلوتر بودم. بسیاری از ورزشکاران ما مربیگری می‌کنند ولی حمایت مالی نمی‌شوند و کسی دل به کار نمی‌دهد و تنها پول برای آنها مهم است. نخبه پروری زمان می‌برد و نیازمند مربی بدنسازی، روانشناس، دکتر تغذیه، ماساژور و محل تمرین مناسب هستیم.
وی یادآور شد: من فیزیولوژی خواندم، در این زمینه فدراسیون دو و میدانی ضعیف است. این موضوع بسیار برای دو و میدانی کاران اهمیت دارد. همچنین پتانسیل‌های خوبی در دو و میدانی داریم. در حال حاضر خانواده‌ها به مراکز ورزشی برای استعدادیابی فرزندان خود می‌روند. این امر نشان می‌دهد که مردم آگاه شدند و فرزندان خود را در مسیر پیشرفت قرار می‌دهند. اما فدراسیون ما در همان سطح قدیمی گیر کرده است.
هیچ منبع درآمد، حقوق ماهیانه و بیمه ای ندارم
این رکورددار در خصوص فعالیت‌های خود اظهار داشت: من به طور خصوصی در دو و میدانی فعالیت می‌کنم و به آموزش ورزشکاران می‌پردازم. پیش از این مسئول استعدادیابی هیات تهران و برگزاری مسابقات بودم. من هیچ منبع درآمد، حقوق ماهیانه و نه بیمه به عنوان قهرمان ندارم. حتی پوشش دهی برای ارتقا اطلاعات علمی ما در ایران وجود ندارد. موضوعی که بسیار ناچیز است و تمام کشورها برای تعلیم و بروز شدن، همیشه آماده و از آن برخوردار هستند. وقتی چنین سیستمی در ایران نیست، من به همراه دیگر همکارانم چون لیلا رجبی، محسن ربانی و هادی سپهرزاد خصوصی کار می‌کنیم تا جیبمان پر شود و این یک واقعیت است. گرچه بسیاری از خانواده‌ها نزد ما می‌آیند و وظیفه خود می‌دانیم تا افراد نخبه را به فدراسیون معرفی کنیم.