همسرآزاری به عنوان آسیب اجتماعی پنهان و آشکار در جامعه مطرح است که به گفته صاحب‌نظران این چالش از رویکردهای مختلف اجتماعی، اقتصادی، روانی و فرهنگی تاثیر می پذیرد.
همسرآزاری با این رویکرد به وقوع می پیوندد که همسر از وظایفی که در حق طرف مقابل دارد اجتناب می کند، این موارد در بخش های مختلف از جمله روانی، جسمی، جنسی و مالی تصور می شود.
در گذشته به دلیل رویکردهای سنتی و مردسالاری، خشونت علیه زنان مقوله ای عادی به شمار می رفت، اما در دهه‌های گذشت مفاهیم انتزاعی در این بخش با توجه به گسترش جوامع شهری و آگاهی زن و مرد از حقوق یکدیگر تا حدود زیادی رنگ باخته و اکنون تکریم مقام همسر مدنظر قرار دارد.
اگرچه مفهوم همسرآزاری به صورت عامیانه به معنی آسیب رساندن جسمی و روحی توسط مرد به زن است، براساس آمار سازمان بهزیستی ۹۰ درصد تماس‌ها در بخش همسرآزاری ارایه گزارش توسط زن برای آزار از سوی شوهر است.
آزار جسمانی از جمله کتک و سیلی زدن یا بستن دست و پای همسر، تهدید کردن، ترساندن همسر، جلوگیری از مراجعه همسر به پزشک یا مراکز بهداشتی درمانی، سرزنش‌های متعدد، مقایسه با دیگران، تامین نکردن نیازهای مالی، روانی و جنسی، از جمله مصادیق همسرآزاری است که در بسیاری از مواد همسر از حقوق خود بی‌اطلاع است.
به باور کارشناسان عواقب مخرب و منفی بعد از همسرآزاری نگران‌کننده‌تر است چراکه کاهش اعتماد به نفس، بیماری‌های روحی و جسمانی و ایجاد مشکلاتی برای فرزندان از جمله افسردگی، شب‌ادراری به عنوان مشاهده‌کنندگان انواع آزار را در پی دارد.
بر اساس گزارش‌های اداره کل پزشکی‌قانونی استان سمنان، همسرآزاری در سمنان به نسبت دیگر استان‌های کشور چندان شایع نیست و از ابتدای فروردین تا پایان تیر ۹۸ آمار همسرآزاری در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته سه درصد کاهش یافت.
از فروردین تا تیر سال گذشته ۲۴۰ مورد پرونده همسرآزاری در استان سمنان گزارش شد که این رقم با کاهش سه درصدی در مدت مشابه امسال به ۱۹۸ مورد رسید.
همچنین تشکیل پرونده همسرآزاری در شهر سمنان در چهارماه گذشته در مقایسه با مدت مشابه سال ۹۷ دست‌کم ۲۳ درصد کاهش یافت و در مدت مذکور سال گذشته ۷۶ مورد پرونده در این ارتباط در پزشکی قانونی تشکیل شد که این رقم در سال جاری به ۵۷ مورد رسید.
در بسیاری از موارد شرایط بیرونی از جمله مشکلات اقتصادی به حریم‌خانوادگی کشیده می شود و باید به این موضوع توجه داشت که در بررسی عوامل همسرآزاری نباید فردگرا بود، چراکه عوامل اجتماعی در نشر این آسیب تاثیرگذار است.
همسرآزاری در کنار کودک‌آزاری از جمله آسیب‌های اجتماعی در جامعه است که با اطلاع‌رسانی و توجه به جایگاه همسر براساس رویکردهای شرعی و اسلامی می توان در کاهش این آسیب ها اقدام کرد.
از سوی دیگر، رسانه ها هم با اطلاع‌رسانی دقیق و آگاهی‌بخشی می توانند در کاهش آسیب‌های اجتماعی از جمله همسرآزاری اقدام کنند.
۷۳۳۹/۶۱۰۳