مطالعه بر روی این خطوط دهه‌هاست که ادامه دارد. حال جسی کرس (Jesse Kearse) دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه ویکتوریای نیوزیلند با برقراری ارتباطی میان جهت خطوط موجود بر روی سنگ‌های دو طرف شکاف و جهتی که در جریان یک زمین لرزه شکاف می‌خورد، الگویی از حرکت زمین لرزه‌های گذشته در امتداد گسل های نیوزیلند و نشانه‌هایی را از این که خسارات ناشی از زمین لرزه آتی در کجا روی خواهد داد، به دست آورده است.
پژوهش کرس در این باره در خلال آنالیز وضعیت گسل ککرنگو بلافاصله پس از زمین لرزه کایکورا، آغاز شد.
وی می‌گوید: «ما در حال تهیه نقشه‌ای از شکاف‌های زمینی که در نتیجه زمین‌لرزه کایکورا در اطراف گسل ککرنگو ایجاد شده بود، بودیم که به این خطوط منحنی جالب توجه برخوردیم. می‌خواستیم از فرآیند تشکیل آن‌ها سردربیاوریم چون می‌دانستیم این حوزه از پژوهش هنوز به خوبی درک نشده است.»
کرس و تیمش هفته‌ها برای ثبت دگرشکلی منطقه (ground deformation) و خطوط موجود بر روی سنگ‌ها زمان صرف کردند.
آن ها در ادامه با کمک یوشیکو کانکو محقق زلزله‌شناس که از برنامه‌های کامپیوتری برای مدل‌سازی از دینامیک شکاف‌های ناشی از زمین لرزه استفاده می‌کند، تایید کردند خطوطی که مانند آن را بر روی گسل ککرنگو مشاهده کرده بودند، به جهت حرکت زمین لرزه در امتداد گسل، ارتباط دارند.
حال این محقق و تیم همراهش می‌توانند با آنالیز خطوط موجود در گسل‌های دیگر برای کسب آگاهی در مورد این که گسل‌ها در زمین لرزه‌هایی که هزاران سال پیش روی داده اند، چگونه شکاف خورده‌اند، استفاده کنند.
افزون بر این، همان طور که کرس می‌گوید، «از این پس می‌توانیم نحوه شکاف خوردن این گسل‌ها و محل وقوع لرزش و خسارات ناشی از زمین لرزه‌های آینده را بهتر پیش بینی کنیم. چنین قابلیتی به برنامه‌ریزی برای زمین لرزه‌های آتی کمک می‌کند؛ به این ترتیب که با اطلاعات به دست آمده از این راه می‌توان برای طراحی سازه‌های مقاوم‌تر در مناطق آسیب‌پذیرتر استفاده کرد.»
جزئیات این مطالعه در مجله Geology منتشر شده است.