روزنامه انگلیسی «گاردین» در نوشتار امروز یکشنبه ۲۰ مرداد ماه خود به قلم «جولین برگر»، با اشاره به نامزدی ترامپ برای انتخابات سال ۲۰۲۰ آمریکا، می نویسد:
«ترامپ بدون هیچ موفقیت قابل توجهی در سیاست خارجی و برخی شکست های آشکار که با مجموعه ای زنجیره ای از بحران هایی که در سراسر جهان در حال پدیدار شدن هستند همراه شده، اکنون می خواهد در انتخابات سال ۲۰۲۰ شرکت کند و همه اینها می تواند به موقعیت وی برای انتخاب مجدد صدمه بزند.»
گاردین در ابتدا درباره خروج آمریکا از توافقنامه های هسته ای با ایران و روسیه و لغو یکجانبه تعهدات واشنگتن نسبت به تهران و مسکو می نویسد: «ترامپ از توافقنامه های هسته ای با ایران و روسیه خارج شد اما به نظر می رسد توافقنامه های بهتری که وی پیش بینی می کرد، اکنون نسبت به قبل، خیلی دور از دسترس به نظر می رسد و این احتمال وجود دارد که اشاعه تسلیحات هسته ای شتاب بگیرد.»
نویسنده سپس به تلاش ترامپ برای سرنگونی دولت ونزوئلا می پردازد و تاکید می کند: «اقدام برای ساقط کردن حکومت «نیکلاس مادورو» در ونزوئلا یک افتضاح و مایه آبروریزی بود. همچنین تلاش های بعد از آن برای خفه کردن اقتصاد این کشور تاکنون دستاوردی نداشته و نشانه ای دال در دستیابی واشنگتن به هدف سیاسی خود مشاهده نمی شود. این هفته، «میشله باشلت»، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، هشدار داد احتمالا، بر اثر تحریم های آمریکا شرایط میلیون ها شهروند عادی این کشور وخیم تر خواهد شد.»
این روزنامه چاپ لندن در ادامه در انتقاد از سیاست های ترامپ نسبت به کره شمالی می نویسد:
«غرورآفرین ترین دستاورد دیپلماتیک ترامپ که خیلی به آن می نازد، این بود که وی نخستین رییس جمهوری آمریکا بوده که با یک رهبر کره شمالی دیدار کرده اما روز به روز بیش از قبل مشخص می شود که این هم فقط یک طبل توخالی بوده است. چرا که «کیم جونگ اون» همچنان بی وقفه مشغول تقویت زرادخانه هسته ای خود است و به آزمایش های موشکی ادامه می دهد.»
گاردین سپس بر یکی دیگر از ادعاهای تیم ترامپ خط بطلان می کشد: «ادعای محو کامل داعش در عراق و سوریه به عنوان قابل توجه ترین پیروزی نظامی ترامپ نیز هفته پیش با انتشار گزارش بازرس نظامی «پنتاگون» فروریخت. این گزارش خبر داد که داعش قابلیت های خود را در عراق تقویت کرده و در حال سربرآوردن مجدد در سوریه است.»
نویسنده گاردین در ادامه سیاست های ترامپ در قبال افغانستان را نیز نامتناسب دانسته و در این باره استدلال می کند:
«تیم ترامپ ادعا می کند که به دستیابی به توافق با «طالبان» نزدیک است. این کار، راه را برای خروج تعداد عمده ای از نیروهای آمریکایی از این کشور در پایان دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ هموار می کند و در عین حال به شدت به خشونت ها در افغانستان دامن خواهد زد. این در حالی است که فقط در ماه ژوییه، ۱۵۰۰ مورد حادثه برای غیرنظامیان، فضای بسیار شکننده چنین مذاکراتی را شدیدا تخریب کرده است.»
گاردین یادآور می شود که سیاست خارجی به ندرت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نقش کلیدی ایفا کرده است و درباره دیدگاه ترامپ در این باره می افزاید:
«ترامپ سرسختانه و بی وقفه تلاش کرده خود را رهبری جلوه دهد که منحصرا قادر است با رهبران خارجی معامله جوش دهد و سربازان آمریکایی را به خانه برگرداند. برخی از بحران های سیاست خارجی نتیجه مستقیم داخلی دارند مثلا یکی از آنها این است که ترامپ هنوز نتوانسته با چین به توافق برسد. در واقع، جنگ تجاری که ترامپ با چین به راه انداخته مستقیما به مصرف کنندگان و تولیدکنندگان آمریکایی صدمه خواهد زد.»
این روزنامه در ادامه به نقل از «بن رودز»، مشاور سیاست خارجی «باراک اوباما» رییس جمهوری پیشین آمریکا می افزاید: «جالب اینجاست که ترامپ در هرکدام از این امور، منفعتی برای سیاست داخلی می بیند: او زمانی که بر چین، ونزوئلا و ایران سختگیری می کند یا با کیم جونگ اون، دیدار می کند، رای دهندگان فلوریدا را در ذهنش تصور می کند. به طور مشابه، ایران، چین و کره شمالی به طور قطع یقین آگاه هستند که هر اقدامی که آنها انجام دهند، بر انتخابات آمریکا تاثیر خواهد گذاشت... آنها هم صاحب رای هستند. اما منافع کوتاه مدت این سیاست ها هرچه که باشند، در درازمدت فقط به آشفتگی و ابهام جدی تر منجر خواهند شد.»
نویسنده در ادامه خاطرنشان می کند که ترامپ در اجرای سیاست «فشار حداکثری» علیه ایران نیز به نتایج دلخواه نرسیده و در این باره می افزاید:
«تیم ترامپ همواره تاکید می کرد که رفتارهای بی ثبات کننده تهران در خاورمیانه می بایست تغییر کند و اتخاذ این نوع سیاست خارجی برای تغییر رفتار ایران ضروری است. اما اکنون به نظر می رسد ترامپ آستانه انتظار خود را در خصوص موفقیت پایین آورده است اما معلوم نیست اتخاذ این رویکرد به موفقیت وی در انتخابات ماه نوامبر منجر شود یا خیر. با همه این تفاسیر، کره شمالی موشک های تحریک کننده تری آزمایش می کند و ایران هم محدودیت های تعیین شده در توافق هسته ای را زیرپا گذاشته است.»
گاردین تاکید دارد که توسل به زور در قبال ایران و کره شمالی، به لحاظ انتخاباتی برای ترامپ فاجعه بار خواهد بود اما در عین حال می نویسد:
«ترامپ اکنون با چالش های عمده ای در خارج از مرزهای خود مواجه است و نشان داده که تمایل دارد سیاست قبول مخاطره را در پیش گیرد و تا پای جنگ پیش رود- چه جنگ نظامی، چه جنگ تجاری.»
و در ادامه می نویسد: «ترامپ به طور ذاتی خواهان این است که توافقی را شکل دهد که چشم ها را خیره کند. او عنوان کرده که مایل است بار دیگر با رهبر کره شمالی دیدار کند تا بتواند به وی پیشنهاد کند در مقابل تخریب برخی از تاسیسات تسلیحاتی هسته ای این کشور، آمریکا نیز تخفیفی نسبی در تحریم ها ارائه کند.»
این روزنامه سپس درباره احتمال بازنگری ترامپ در رویکرد خود نسبت به ایران گمانه زنی می کند:
«تاکنون، تلاش های ترامپ برای گفت و گوی مستقیم با رهبران ایران رد شده است اما نشست مجمع عمومی سازمان ملل در ماه سپتامبر باز هم فرصتی برای ترامپ است و می تواند جلسه ای برای دیدار با رییس جمهوری ایران ترتیب دهد. این احتمالا می تواند در جهت کاهش قابل توجه فشار تحریم ها موثر باشد. ترامپ شاید با خود بگوید ارزش ریسک کردن دارد. حتی اگر این کار مستلزم رفتن «جان بولتون»، مشاور امنیت ملی بیش از حد جنگ طلب او باشد.»
گاردین در انتها درباره احتمال تغییر رویکرد ترامپ نسبت به چین می نویسد:
«چین، رفتارهای ترامپ را بی پاسخ نگذاشته و شاید یک توافقنامه تجاری ناقص با این کشور نیز در دست طراحی باشد تا به این ترتیب، پکن واردات محصولات کشاورزی آمریکا را از سر بگیرد و در مقابل، آمریکا نیز تحریم غول فناوری، شرکت «هواوی» را لغو کند.»