داوود فتحعلی بیگی روز چهارشنبه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با بیان آنکه بیش از چهار دهه است که با علاقه قلبی و شخصی کار پژوهشی و مطالعاتی در حوزه نمایش‌های آیینی و سنتی به ویژه حفظ، نگهداری و بازیابی نسخ تعزیه به عنوان ملی ترین هنر نمایش مذهبی ایران، انجام می دهم، یادآور شد: شکی وجود ندارد که تلاش من و همکارانم برای حفظ این میراث و سپردن این گنجینه به آیندگان برای به دست آوردن سمت دبیری و یا پست ها و مدیریت های دولتی نبوده، نیست و نخواهد بود.
وی ادامه داد: همواره در صحبت های تمامی مسئولان متولی در امر فرهنگ و هنر درباره حفظ، تبلیغ و اشاعه نمایش های آیینی و سنتی به عنوان میراث گرانبهای پیشینیان و سپردن آن به آیندگان صحبت می‌شود؛ اما در عمل شاهد برداشتن گام‌های اجرایی در این حوزه نیستیم. پرواضح است که برای تحقق این مهم علاوه بر عزم و خواست ملی، نیازمند ردیف بودجه مشخص برای تحقق اهداف کلان فرهنگی هستیم.
کارگردان نمایش بیژن و منیژه با تاکید بر آنکه نمایش‌های آیینی و سنتی بی‌هیچ تردیدی شناسنامه هویت بخش ایران است، تصریح کرد: دو دهه است که درباره جمع آوری تاریخ شفاهی و اسناد و اسرار مکتوب مانده در سینه بزرگان و پیشکسوتان هنرهای نمایش آیینی و سنتی ایران در هر رسانه ای صحبت کرده ام؛ اما متاسفانه آنچه که در این میان به جایی نرسد فریاد است.
وی افزود: امروز باید بسیار تاسف خورد که اساتیدی مانند مرشد ولی الله ترابی؛ هاشم فیاض؛ سعدی افشار و بزرگانی از این دست را بدون ثبت داشته های بطنی و درونی شان که بی‌هیچ تردیدی مهم‌ترین گنجینه نمایش های آیینی و سنتی ایران است از دست داده‌ایم. بدون اینکه کاری در این زمینه انجام داده باشیم.
فتحعلی بیگی، دبیری جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی را اقدامی موقتی برای تلنگر به جامعه پژوهشگر، دانشگاهی و مسئولان فرهنگ و هنر کشور برای اهمیت جایگاه حفظ نمایش های آیینی و سنتی به عنوان میراث ملموس و معرف تئاتر ملی ایران دانست و یادآور شد: برای کارهای عظیم و کلان، برنامه ریزی میان مدت به هیچ وجه نمی تواند ثمربخش باشد. وقتی درباره حوزه نمایش ایرانی با قدمتی بیش از چند هزار سال صحبت می کنیم بی هیچ تردیدی برنامه ریزی های کلان و بلندمدت با ضمانت اجرایی در دو روی سکه همراهی مسئولان و هنرمندان باید به شکل توامان صورت پذیرد.
به گفته این پیشکسوت هنر تعزیه، در این مهم شکی وجود ندارد که پل ارتباط دهنده میان زندگی فرهنگی و معنوی انسان با جهان پیرامونی اش که در آن زیست می کند به واسطه آیین شکل می گیرد. به همین سبب است که با فراموش و کم رنگ شدن و یا بی اعتنائی به داشته های آیینی و گنجینه های معنوی جامعه و کشور؛ نمی توان آینده ای درخشان از نظر رشد فرهنگی برای جوامع متصور بود.
کارگردان نمایش امیرارسلان نامدار خاطرنشان کرد: امروز شاهدیم کشورهایی که در زمینه تاریخ و تمدن به هیچ وجه سابقه ای ندارند برای معرفی خود به عنوان کشورهای دارای تمدن دست به تاریخ سازی جعلی می زنند؛ اما ایران با وجود برگ های درخشان در تاریخ تمدن ساز جهان و پیشینه فرهنگی بیش از ۱۰ هزار ساله برای ثبت، معرفی و اشاعه داشته های آیینی، فرهنگی و مذهبی در دو حوزه ملی و بین المللی، آنگونه که شایسته و بایسته پیشینه فرهنگی و شناسنامه تاریخی اش است اقدامی انجام نداده است.
دبیر نوزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی با انتقاد از رفتار محیط های آکادمیک و دانشگاهی کشور در بی اعتنایی به نمایش های آیینی کشورمان تصریح کرد: امروز شاهد خروجی چندین و چند صد نفر هر ساله در دانشکده های تئاتری کشورمان هستیم؛ اما تمامی این فارغ التحصیلان تنها چند واحد محدود را در طول دوران تحصیل خود از نمایش‌های آیینی و سنتی می آموزند. این در حالی است که کشوری مانند ایران نیازمند اختصاص رشته ای مجزا به نمایش های آیینی - سنتی و فارغ التحصیلان متعدد در این عرصه برای جمع‌آوری و پاسداری از میراث گرانبهایی است که از گذشتگان به دست ما رسیده و ما نیز باید حافظان امینی برای انتقال این میراث به آیندگان باشیم.
نوزدهمین جشنواره نمایش های آیینی و سنتی از تاریخ ۱۹ تا ۲۶مردادماه حدفاصل دو عید قربان تا غدیر در تهران و کاشان برگزار می شود.