به گزارش پایگاه اینترنتی نیواطلس، ریزگرانش یا میکروگرانش به شرایطی گفته می‌شود که همانند بی‌وزنی و گرانش صفر است با این تفاوت که نیروی گرانش دقیقاً صفر نیست و مقدار کوچکی دارد.
محققان دانشگاه «نورث وسترن» در آمریکا که این مطالعه را انجام داده‌اند، می‌گویند: اگر قصد داریم انسان‌ها را به مریخ یا در مأموریت‌های طولانی‌مدت به ماه بفرستیم، درک اثرات طولانی مدت قرار گرفتن در معرض محیط فضایی بر بدن انسان - و بر تریلیون‌ها باکتری‌هایی که با ما سفر می‌کنند، ضروری است.
مطالعه قبلی نشان داده است که پرواز در فضا باعث ایجاد تغییرات قابل توجهی در تنوع باکتری‌ها در میکروبیوم روده می‌شود. این موضوع در موش‌هایی که به ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) فرستاده شده‌اند، و در «اسکات کلی» فضانوردی که مدتی نزدیک به یک سال را در فضا گذرانده است، تأیید شده است.
اما کاملا مشخص نیست که دقیقاً چه چیزی باعث بروز این تغییرات در میکروبیوم روده شده است. در مورد اسکات کلی فضانورد که میکروبیوم روده وی را می‌توان به‌طور مستقیم با میکروبیوم روده برادر دوقلوی همسانش بر زمین مقایسه کرد، فرض بر این بوده است که این تغییرات صرفاً به دلیل شرایط خاص رژیم غذایی فضانوردان ایجاد شده است.
محققان دانشگاه نورث وسترن در تلاش برای درک روشن‌تر آنچه که باعث ایجاد این تغییرات میکروبیوم می‌شود، روش جدیدی به نام STARMAPS تهیه کردند.
آنها در این مطالعه جدید داده‌های بسیاری را از چند مطالعه ناسا بر موش‌هایی که به ایستگاه بین‌المللی فضایی ارسال شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند. همچنین محققان یک گروه کنترل از موش‌ها را در شرایط مشابهی با همتایان فضایی خود بر روی زمین قرار دادند. شتاب و لرزش هنگام پرتاب و همچنین ریزگرانش و تابش کیهانی در هنگام پرواز از تفاوت‌های اصلی میان این دو گروه موش‌ها بودند.
محققان می‌گویند: اثرات پرتاب فضایی را بر حیوانات نمی‌توان نادیده گرفت اما با این حال، تخمین زده می‌شود که این تأثیر نمی‌تواند عامل تمام تفاوت‌های میکروبی مشاهده شده میان این دو گروه باشد.
تشعشعات در این موارد اغلب به عنوان یک عامل ذینفع در نظر گرفته می‌شوند، اما این مطالعه جدید با مقایسه داده‌های مربوط به پرواز فضایی با مطالعات خاصی که بر روی موش‌هایی که بر روی زمین در معرض همان تابش خاص فضایی قرار داشتند، این موضوع را به طور موثری رد می‌کند.
به گفته محققان، پرتو به طور قطع بر میکروبیوم روده تأثیر دارد اما این تأثیرات به تاثیراتی که در پرواز فضایی مشاهده می‌شود، شبیه نیست.
فرضیه فعلی برای توضیح این تفاوت‌ها در ترکیب میکروبیوم روده این است که آنها اساساً توسط عوامل محیطی خاص موجود در فضا ایجاد می‌شوند؛ به طور خاص ریزگرانش به عنوان مهم‌ترین عامل اصلی ذکر می‌شود. برای درک بهتر تأثیرات فضاپیمایی بر ریزگردها، کارهای بعدی نیز به ناچار مورد نیاز خواهد بود، اما نتایج ممکن است نه تنها به فضانوردان آینده ما کمک کند تا در پروازهای طولانی‌مدت سالم بمانند - هر روشی که برای کمک به کاهش استرس محیط‌های فضایی ایجاد شود، می‌تواند ما را در اینجا در زمین یاری دهد.
محققان خاطرنشان کردند که نتایج این مطالعه به فضانوردان آتی کمک می‌کند که در پروازهای فضایی طولانی‌مدت سالم بمانند. آنها در عین حال متذکر شدند که برای درک بهتر اثرات پرواز فضایی بر میکروبیوم روده به مطالعات بیشتری نیاز است.
نتایج این مطالعه جدید در مجله Microbiome منتشر شده است.