اصغر همت بازیگر سینما،تئاتر و تلویزیون در این آیین به عنوان مجری پشت تریبون قرار گرفت و گفت: در اینجا جمع شدیم تا یکی دیگر از سر سلسله های دنیای هنر را بدرقه کنیم، مرد نیک و خوش اخلاقی که تا چند ماه گذشته سر حال بود.
وی اظهار کرد: شرایط زندگی تا ۱۲۰ سالگی در اسدزاده وجود داشت زیرا دارای انرژی کاملا مثال زدنی بود، کمتر مراسمی بود، چه شاد، که در کشور ما کم است، چه مراسم هایی که شاد نبودند که زیاد هم برگزار می شود، که شرکت نداشته باشد و با روی باز دعوت ها را می پذیرفت.
وی با بیان اینکه ایشان اصلا اهل نخوت نبود، خاطرنشان کرد: اسدزاده باید برای افرادی چون من الگو باشند.
وی تاکید کرد: اسدزاده با خاطره بیش از ۷۰ سال هنر این سرزمین این دنیا را ترک کرد.
جسم هنرمند می رود اما خاطره اش زنده می ماند
علی دهکردی نیز به عنوان نماینده خانه سینما در این آیین گفت: در فرهنگ عامه ما وقتی یک بزرگی از خانواده فوت می کند نام بزرگ خاندان بر روی اعلامیه مرحوم نگاشته می شود و ما هنرمندان نیز به معنی واقعی بزرگ خاندان خود را از دست دادیم.
وی افزود: فوت اسدزاده تنها رفتن یک انسان و یک جسم نیست بلکه یک گنجینه، مجموعه ای از ارزش ها، یکی از تاثیر گذارترین افراد در تئاتر، یک بازیگر درجه یک سینما و تاریخ هنر را از دست داده ایم.
وی خاطرنشان کرد: استاد اسدزاده یک هنرمند نمونه، گشاده رو، متواضع فروتن، صبور و شکیبا بود و با وجود همه ناملایمات که شرایط اجتماعی ما در مورد هنرمندان اتفاق می افتد جایی نشنیدیم که شکایتی داشته باشند.
وی با اشاره به مسئولیت های مختلف اسدزاده اظهار داشت: با همه مشکلات سنی که این اواخر دچار آنها شده بود باز هم در شغل خود احساس مسئولیت می کرد و همواره هر کجا که به ایشان احتیاج بود همراهی می کرد.
دهکردی گفت: هنرمند مردنی نیست جسم هنرمند می رود اما یاد و خاطره اش برای همیشه باقی می ماند.
زندگی اسدزاده نقشه راهی برای هنرمندان جوان است
ایرج راد رئیس هیات مدیره خانه تئاتر نیز در این آیین گفت: تاریخ شفاهی بخشی از هنر ایران را از دست دادیم کسی که بیش از ۷۰ سال در عرصه های مختلف هنری روزگار گذراند و شاهد فراز و فرودهای بسیاری در این عرصه بود.
وی افزود: ایشان شاهد روزگار اوج تئاتر بود زمانی که این عرصه کمپانی داشت و هنرمندان قراردادهای رسمی و محضری داشتند. تئاتر به عنوان هنری قانونمند و دارای ارزش های هنری جایگاه ویژه ای داشت و مردم استقبال فراوانی از آن می کردند.
وی تصریح کرد: اسدزاده با بزرگان فراوانی از جمله عبدالحسین نوشین و سید علی خان نصر که همه آثار به جا مانده تاریخی را مکتوب کرده و همه آنها را به خانه تئاتر هدیه داده بود، کار کرده بود و ما نیز با جان و دل از آن نگهداری خواهیم کرد.
وی با بیان اینکه اعتبار داریوش اسدزاده اعتبار ما، تئاتر، هنرهای نمایشی و این مملکت است تاکید کرد: امیدوارم روش و منش زندگی ایشان نقشه راه و الگویی برای هنرمندان جوان ما باشد.
در این آیین مهدی شفیعی مدیرعامل موسسه روزنامه ایران، پیمان شریعتی رئیس سابق مجموعه تئاتر شهر، شهرام گیل آبادی مدیر عامل خانه تئاتر، فاطمه معتمد آریا، ایرج راد، همایون اسعدیان، سالار عقیلی، علی دهکردی، اصغر همت، بنفشه خواه، محمدجواد حق شناس عضو شورای شهر تهران، حبیب رضایی، سعید پور صمیمی و هنرمندان دیگری حضور داشتند.
داریوش اسدزاده بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون یکم آذرماه ۱۳۰۲ در کرمانشاه متولد شد، در ۲۰ سالگی پا به عرصه بازیگری گذاشت و سال‌ها در مقام بازیگر، نویسنده و کارگردان در تئاتر تهران (نصر) فعالیت و در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی تا دهه ۵۰ ایفای نقش کرد.
پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران را ترک کرد و در سال ۱۳۶۵ پس از ۱۰ سال اقامت در آمریکا به ایران بازگشت و در دو سریال سمندون و خانه سبز بازی کرد، وی همچنین در فیلم‌های سینمایی دو نیمه سیب، همسر، قلاده‌های طلا، یتیم‌خانه ایران، زمان از دست‌رفته و بوی کافور عطر یاس بازی کرده است. آخرین فیلم او هم حکایت دریا به کارگردانی بهمن فرمان‌آرا بود.
اسدزاده که اواسط تیرماه جاری به دلیل ناراحتی تنفسی و تنگی نفس در بیمارستان بستری شده بود، یکشنبه/ سوم شهریور در سن ۹۶ سالگی چشم از جهان فروبست.