به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی، این گاز یک آلاینده بالقوه اتمسفر و یک گاز گلخانه‌ای است که نیمه‌عمر (half life) آن به ۱۱۴ سال می‌رسد و اثر آن بر گرمایش زمین ۳۰۰ بار بیشتر از دی اکسید کربن است. همچنین این ماده بیشترین گاز نابود کننده ازن است که در قرن ۲۱ تولید شده است.
اما این ماده به دلیل فراوانی در اتمسفر، یک اکسیدکننده پایدار برای ترکیبات شیمیایی ارگانیک محسوب می‌شود که در جریان فرایند شیمیایی نیتروژن آزاد می‌کند. این واکنش‌ها با استفاده از فرمول‌بندی پیچیده برای گاز دی نیتروژن مونواکسید انجام می‌شود و معمولا نیاز به ایجاد شرایط خاصی دارند که نیاز به صرف انرژی زیادی داشته و صرف هزینه زیادی را می‌طلبد.
تاکنون محققان تلاش زیادی را برای شناسایی ترکیبات جایگزین داشته‌اند، اما هیچ‌یک از این تلاش‌ها به نتیجه نرسیده است.
اطلاعات به دست آمده از این تحقیقات جامع‌ترین مجموعه اطلاعاتی است که در رابطه با یک فلز واسطه تا کنون به دست آمده است و یک نقطه مرجع اساسی در این حوزه محسوب می‌شود که به اعتقاد محققان راهگشای توسعه انواع کاتالیزورها خواهد بود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Angewandte Chemie منتشر شده است.