در چهار دوره گذشته المپیک‌ها، ملی‌پوشان وزنه‌برداری یکی از مهمترین اعضای کاروان ایران بودند که در هر دوره به طور متوسط یک مدال کسب کردند. اما در کمتر از یکسال به المپیک ۲۰۲۰ توکیو ورزشکاران ایرانی این رشته شرایط مناسبی ندارند و برخی اخبار حکایت از سردرگمی کادر فنی برای انتخاب وزنه‌برداران دارد. انتخابی که با نتایج کاروان ایران در مسابقات وزنه‌برداری قهرمانی جهان در تایلند پیچیدگی آن روزبه‌روز بیشتر خواهد شد.
«سهراب مرادی» ملی‌پوش دسته ۹۶ کیلوگرم که امید نخست ایران برای حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو به شمار می‌رود، مصدوم است و باید منتظر ماند تا دوره نقاهت وی به پایان برسد. مرادی که عنوان‌دار جهان و المپیک به شمار می‌رود اگر نتواند خود را به گزینشی المپیک در سوییس برساند قطعا جایی در کاروان اعزامی ایران نخواهد داشت. براساس اعلام فدراسیون جهانی این رشته، وزنه‌برداران باید در ۶ گزینشی المپیمک در طول ۱۸ ماه شرکت کنند و در چهار مسابقه آن وزنه بزنند.
اما داستان تنها به مرادی ختم نمی‌شود بلکه براساس آمارها «سعید علی حسینی» و «کیانوش رستمی» در لبه تیغ حذف از المپیک ۲۰۲۰ توکیو قرار دارند. کیانوش که به پشتوانه مسابقات قهرمانی جهان نتوانسته بود در گزینشی ها ثبت نام کند در رقابت‌های جهانی اوت کرد و امتیازی به دست نیاورد. حالا برخی از اخبار حکایت از عدم حضور او در ایتالیا و سوییس دارد؛ اخباری که اگر صحت آن تایید شود باید رستمی را نخستن ناکام توکیو ۲۰۲۰ لقب داد.
همچنین سعید علی حسینی که در اردوهای آماده سازی دچار مصدومیت شده بود و قهرمانی جهان را از دست داد این روزها سرنوشتی بهتر از کیانوش ندارد. این وزنه بردار دسته به اضافه ۱۰۹ کیلوگرم در تلاش است که بتواند جواز حضور در رقابت های گزینشی سوییس را کسب کند.
اما چرا به این شرایط گرفتار شدیم؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت خودسری برخی ورزشکاران در دور زدن قوانین ورزشی کشور یکی از مهمترین علل آن به شمار می‌رود. اینکه یک وزنه‌بردار به پشتوانه مدال طلای المپیک برای خود حد و مرز خودمختاری تعیین کند مشکلی است که در کمتر کشوری نشانه‌هایی از آن یافت می‌شود اما در ایران رستمی به نماد خودمختاری ورزشی تبدیل شده است.
روشی که کیانوش رستمی در چند سال گذشته آن را پیگیری و با تصمیمات خودسر خود آسیب‌های زیادی را متوجه ورزش ایران کرده است. اوت در جهانی ۲۰۱۷، اوت در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا و عدم توانایی در مهار وزنه در رقابت‌های تایلند از مهمترین تصمیمات خودخواهانه این ورزشکار بود. کیانوش رستمی که با کسب مدال طلا در تورنمنت جام پادشاهی تایلند یک مرحله از گزینشی توکیو را سپری کرده بود با مصدمیت مرادی به تایلند اعزام شد تا در رقابت‌های قهرمانی جهان این رشته شرکت کند. اما ناتوانی او در مهار وزنه‌ها موجب شد تا او هیچ امتیازی کسب نکند.
عدم توانایی در رقابت جهانی نه تنها برای رستمی بلکه برای ورزش ایران گران تمام شد و این وزنه‌بردار با انداختن وزنه‌ها نه تنها امتیازی کسب نکرد بلکه ایران را از سکوی نایب قهرمانی به عنوان چهارمی سوق داد. قربانی شدن منافع وزنه‌برداری و ورزش کشور به پای تصمیمات خودسر رستمی در حالی است که پیام‌های فضای مجازی «سعید علی حسینی» نیز حکایت از گلایه هایی دارد که منشا آن مشخص نیست.
او که محرومیت طولانی مدت دوپینگ را به پایان رسانده در سن بالای ۳۰ سال همچنان به دنبال حاشیه‌سازی است و این را می‌شود در پیام های او مشاهده کرد. بر کسی پوشیده نیست در دسته سنگین وزن رقابت‌ها تا چند سال آینده «لاشا تالاخادزه» عجوبه گرجستانی اجازه قدرتمنایی به کسی نخواهد داد و سن کنونی علی حسینی نیز جایی برای پیشرفت در این دسته ندارد. علی داودی قهرمان جوانان جهان ملی‌پوش ایرانی این دسته یکی از امیدهایی است که در صورت توجه میتواند رقیب جدی برای غول گرجستانی باشد.
سعید علی‌حسینی در شرایط کنونی آماده تر از بهداد سلیمی نیست که در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد. او در روزهای پایانی سن قهرمانی است و باید در جرگه مربیان و پیشکسوتان قرا گیرد اما اینکه وی در این سن خود را رقیبی برای علی داودی جوان بداند بدون شک منصفانه نیست. زیرا داودی با ۲۰ سال سن میتواند در این دسته یکی از امیدهای ایران برای قهرمانی باشد.
عمر قهرمانی در وزنه‌برداری کوتاه است و تالاخادزده چند سال دیگر در این دسته دوام نخواهد آورد و دوران سنگین وزن‌های مدعی غیر از وی فراخواهد رسید. لذا برای دوران پسا تالاخادزه باید تدبیری اندیشیده شود تدبیری که بتواند به مانند گذشته بزرگانی مانند بهداد سلیمی و حسین رضازاده را به وزنه‌برداری جهان معرفی کند. اما آیا با ورزشکار بالای ۳۰ سال سال این مهم امکان‌پذیر است؟ بدون شک پاسخ این سوال خیر است.
اما اینکه چه کسی قرار است مسافر توکیو شود سبب شکل گیری کلاف سردرگمی شده است که فدراسیون وزنه برداری را در بدترین شرایط ممکن برای انتخاب وزنه‌بردار قرار داده است. انتخابی که تحت تاثیر تصمیات خودسر کیانوش رستمی و سهراب مرادی قرار دارد.