احمد زیدآبادی روز یکشنبه در نشست «نگاهی به جنبش دانشجویی ایران در گفت وگوی سه نسل» به میزبانی حزب «اراده ملت ایران» اظهار داشت: در دوره ای که ما دانشجو بودیم، دانشجویان سه دسته بودند، عده ای دنبال شغل بودند. گروهی دیگر چشم و گوش هیات حاکمه بودند که انجمن های اسلامی را شامل می شد و آنها مراقب بودند اساتید علیه نگاه حاکم چیزی نگویند.
وی خود را عضو گروهی از دانشجویان اعلام کرد که می‌خواستند فارغ از این فضای سنگین حاکم بر دانشگاه فعالیت کنند.
زیدآبادی با اشاره به شکل گیری مجمع روحانیون مبارز و انشعاب از جامعه روحانیت مبارز ادامه داد: در دوران دولت سازندگی، فضا به نفع چپ اسلامی چرخید و جریان چپ غالب با دیگر گروه ها اصطکاک هایی پیدا کرد.
وی به تلاش های دولت سازندگی برای حمایت از نگاه های متفاوت اشاره کرد و گفت: در دولت سازندگی، اقداماتی شد اما در نهایت خروجی آن علیه هاشمی رفسنجانی بود.
به گفته زیدآبادی در دوران اصلاحات، انجمن های اسلامی دانشجویان دچار دگردیسی شدند و مسایلی مثل حقوق بشر و حقوق زنان هم به شعارهای آنها اضافه شد.
وی با تعریف دانشجو به عنوان کسی که علت حضورش در دانشگاه، تحصیل است، افزود: چرا دانشجویان باید لوکوموتیو حرکت های مردمی باشند و فکر می کنم باید انتظارمان را از آنها پایین بیاوریم. در دوره های مختلف هم، دانشجویان معمولاً از بیرون تغذیه می شدند.
این فعال سیاسی با بیان این موضوع که خیلی از اقدامات دانشجویی برای کشور مشکل ایجاد کرده است، گفت: حدود حرکت دانشجویان باید مشخص باشد زیرا بخشی از مشکلات کشور نتیجه همین اقدامات دانشجویی است که به طور مثال، عده ای رفتند در سن کم، حرکت های مسلحانه راه انداختند.
وی افکار دانشجویان چپ اسلامی را تحت تاثیر افکار سروش عنوان کرد و گفت: افکار دکتر شریعتی و شهید مطهری با فضای فکری پیش از انقلاب همخوانی داشت و طرفدار نداشت و در این دوره، سروش از اقبال دانشجویان به خود استفاده کرد و از آنان ایدئولوژی زدایی کرد.
زیدآبادی، نظام فکری ایدئولوژیک را مانع از تلاش دانشجویان برای جستجوی حرف های جدید دانست و گفت: ایدئولوژیک ها خود را آگاه به همه چیز می دانند و دیگر نیازی به دانستن نمی دانند.
وی به گزینش در دانشگاه ها در اوایل انقلاب نیز اشاره کرد و یادآورشد: بعد از فوت امام (ره) فضای اختناق و درگیری جناح ها ادامه داشت تا اینکه در دوره‌ای هم خط امامی ها پیروز شدند.
این فعال سیاسی در ادامه به تاثیرپذیری دانشجویان از فضای بیرون دانشگاه پرداخت و گفت: هر کدام از احزاب، دانشجویانی که در خط آنها باشند را فعال دانشجویی می دانند.
زیدآبادی معتقد است که دانشجویان خط امام با هدف تکثرگرایی فعالیت نکردند و این اقدامات نتیجه دعواهای جناح های داخل نظام بود.
این فعال سیاسی درعین حال افزود: دانشگاه نباید محل جولان گروه های سیاسی شود و دانشجو باید درس بخواند.
وی دلسردی دانشجویان کنونی برای فعالیت های سیاسی را یادآور شد و گفت: افزایش تعداد دانشجویان فاجعه آمیز است و دیگر دانشگاه اهمیت خود را از دست داده است.
این فعال سیاسی، دانشگاه های امروز را به مدرسه تشبیه کرد و ادامه داد: از این مدارس نباید انتظار فعالیت دانشجویی داشت. این دانشجویان چطور می توانند رسالت تاریخی دانشجویی را بر عهده بگیرند.
وی ابراز امیدواری کرد که با تغییر شرایط، هم فعالیت های دانشجویی و هم فعالیت های سیاسی با تحرک جدیدی رو به رو شود.
دانشجویان بعد از انقلاب در خدمت قدرت بودند
سعید فائقی معاون فنی اسبق سازمان تربیت بدنی در دولت سازندگی نیز در این نشست گفت: بعد از ۲۸ مرداد ۳۲، مبارزات دانشجویی حرفه ای شد و همین موضوع باعث اثرگذاری آن ها گردید.
وی شعار برابری، برادری و آزادی را که شعار دانشجویان دوران پیش از انقلاب بود را شعار انقلاب فرانسه عنوان کرد و گفت: دو دوره فرصت طلبی هم در فعالیت های دانشجویی داشتیم که یکی انحراف مجاهدین خلق در اوایل سال های دهه ۵۰ بود که به همین خاطر همه می خواستند جوانانشان را از دست مارکسیست ها نجات دهند.
فائقی به تحصن مرحوم طالقانی در دانشگاه تهران اشاره کرد و گفت: در حالی که دانشجویان انقلابی در زندان بودند و دانشگاه ها را ترک کرده بودند، انقلاب در اختیار بچه مسجدی های درس خوان دانشگاه قرار گرفت و این دومین فرصت طلبی در دوره های حرکت های دانشجویی بود. وقتی دانشجویان زندانی به دانشگاه برگشتند چون خود را صاحب حق می دانستند با این فرصت طلب ها اصطکاک پیدا کردند.
وی دانشجویان بعد از انقلاب را ابزار نظام ارزیابی کرد و ادامه داد: ما پیش از انقلاب، هزینه می کردیم اما مطالبه ای نداشتیم و بعد از انقلاب، نظام دانشجویی در خدمت و شریک نظام بود و دانشجویان درگیر قدرت شدند.
از شریعت عبور و به حقیقت پرداختیم
علی صابری دبیر سابق انجمن دانشجویان پلی تکنیک و دبیر حزب اراده ملت ایران، شاخه خراسان رضوی نیز گفت: هر چند ناآگاهانه اما ما در دوران فعالیت های دانشجویی از ایدئولوژی گذشتیم.
وی، تاثیرپذیری دانشجویان از سروش را یادآور شد و افزود: اگر دکتر شریعتی برای قبلی ها شریعت را مطرح می کرد، سروش و شبستری ما را به سمت حقیقت سوق دادند و مسأله ما به جای شریعت حقیقت شد.
صابری از گرایش طیف علامه تحکیم وحدت به خرده جنبش ها در این دوران یاد کرد و گفت: جنبش های زنان و کارگران برای ما در این دوران اولویت پیدا کردند.
وی با بیان این موضوع که نسل ما به خاطر محدود شدن دوره لیسانس به چهار سال، عمق گذشته را نداشت، حاکم شدن حذف فیزیکی مخالفان در دوره دولت نهم را یادآور شد و ادامه داد: در اوایل دوره هفتاد، دنبال حمایت از خرده جنبش های اجتماعی بودیم و در دوره دولت نهم، فقط دنبال حفظ حیات بودیم.
صابری در خصوص این موضوع که آیا تشکل های دانشجویی، حزب هستند و باید از نامزدهای انتخاباتی حمایت کنند نیز گفت: نگاه ما به عنوان دفتر تحکیم وحدت طیف علامه، این بود که تلاش برای ساختن جهانی دیگر را کنار بگذاریم و دیده بان جامعه مدنی و حافظ آن شویم. به همین خاطر هم، طرح عدم مشارکت فعال را در انتخابات مطرح کردیم و دیگر لیست ندادیم و از لیست های انتخاباتی حمایت نکردیم بلکه از قرایت های غیررسمی حمایت کردیم.