به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی، این مرحله از کار یکی از اقدامات کلیدی در فرایند بلندمدت پاکسازی منطقه است که در اثر تشعشعات هسته‌ای و سایر ریسک‌ها و عوامل، پیچیده‌تر نیز می‌شود.
در این سایت هسته‌ای بیش از ۴۷۰۰ واحد سوختی در رآکتورهای ذوب شده و همچنین رآکتورهای به جا مانده از زلزله و سونامی ۲۰۱۱ میلادی درون استخرهای خنک‌کننده باقی مانده‌اند. بر اساس اصلاحات جدید جابه‌جایی این واحدهای سوختی به مدت ۱۰ سال به تعویق افتاد.
علاوه بر این حدود ۱.۲ میلیون تن آب رادیواکتیو در نزدیک به ۱۰۰۰ مخزن درون نیروگاه نگهداری می‌شود که خطرات زیست‌محیطی بالقوه‌ای را برای صنعت ماهیگیری و کشاورزی منطقه ایجاد می‌کند. از آنجا که این آب برای خنک‌سازی سوخت ذوب شده درون رآکتورها مورد استفاده قرار می‌گیرد، روزانه حدود ۱۷۰ تن به حجم آن افزوده می‌شود.
بر اساس پیشنهاد وزارت اقتصاد، تجارت و صنعت، قرار است دولت ژاپن این آب را به دریا ریخته یا آن را تبخیر کند یا از هر دو روش به طور همزمان بهره بگیرد.
همچنین پاکسازی ۸۸۰ تن سوخت ذوب شده در رآکتورهای نیروگاه و ۷۷۰ هزار تن ضایعات رادیواکتیو جامد که تا سال ۲۰۳۰ میلادی در این نیروگاه ایجاد می‌شود نیاز به ۸ تریلیون ین معادل ۷۳ میلیارد دلار بودجه دارد و برای این منظور باید در طول برنامه پاکسازی، سالانه ۱۰ هزار نفر به کار گمارده شوند.
دولت ژاپن و شرکت Tokyo Electric Power که مدیریت سایت را بر عهده دارد، یک دوره ۳۰ تا ۴۰ ساله را برای پاکسازی منطقه، هدف‌گذاری کرده‌اند.