پس از رحلت رسول اکرم (ص) در سال دهم هجرت، فاطمه زهرا (س) در مسجدالنبی حاضر شده و به دادخواهی از ولایت پرداختند و با قرائت خطبه ای معروف به فدکیه، پس از حمد و ثنای الهی، بعثت پیامبر(ص) را یادآور شدند و سپس به ویژگی های امیرمومنان (ع) اشاره کردند. آنگاه دختر رسول الله (ص) یاران پدرش را به شدت سرزنش کرده و با استناد به آیات قرآن، موضوع را به قیامت واگذار کردند.
حجت الاسلام مجتبی عباسلو روز پنجشنبه درباره اهمیت خطبه فدکیه حضرت زهرا (س) به خبرنگار معارف ایرنا گفت: حضرت زهرا (س) به رغم شدت حجب و حیا و تحفظی که از حضور در میان نامحرمان داشتند، پس از وفات پدرش احساس خطر کرده و خودشان وارد صحنه می شوند و از مقام ولایت دفاع می کنند در حالی که بزرگان و افراد سابقه دار در دین باید می آمدند و به حمایت از علی (ع) برمی خاستند.
وی افزود: توصیه های اخلاقی در لابلای کلام حضرت زهرا (س) را نباید به اصل کلام ایشان که اعتراض به عافیت طلبی اهل مدینه و عدم یاری امیرمومنان (ع) در غصب حق خلافتشان بود، غلبه داد و آن حضرت بیان معارف عقیدتی و توصیه های اخلاقی را مقدمه ای برای موضوع اصلی قرار دادند.
وی با اشاره به روشنگری حضرت زهرا (س) در خطبه فدکیه بیان داشت: پیامبر اکرم (ص) فرمود که «خدا با غضب فاطمه (س) غضب می کند و با رضایت او راضی می شود» و آن حضرت این گونه ملاک حق و باطل شد. چنین شاخص و معیاری از سوی پیامبر (ص)، حجت را بر مردم مدینه تمام کرد ولی عافیت طلبی آنها مانع شد. چون حضرت زهرا (س) شبانه دست فرزندانش را می گرفت و به در خانه های مهاجرین و انصار و کسانی می رفتند که در دوره هایی حاضر بودند جانشان را در رکاب پیامبر (ص) فدا کنند ولی حاضر نبودند پاسخی به دخترش بدهند و او را یاری کنند.
این کارشناس مذهبی تاکید کرد: حضرت علی (ع) امکان ورود به این مساله را نداشت. چون هر سخنی که می گفت، این گونه برداشت می شد که علی (ع) به دنبال قدرت است ولی با ورود حضرت زهرا (س) معادلات جبهه کفر و نفاق به هم خورد و اگر حضرت زهرا (س) وارد عرصه نمی شد، مساله جانشینی به عنوان یک دعوای سیاسی و دعوای قدرت در نقل های تاریخی گم می شد ولی با ورود حضرت فاطمه (س) معادله تغییر کرد.
عباسلو افزود: در منابع اهل سنت از حضرت زهرا (س) به عنوان مجروح و مصدوم یاد نمی شود بلکه به عنوان یک بیمار یاد می کنند که از دنیا رفته است در حالی که جامعه اهل سنت از این اخبار بی اطلاع هستند.
وی با اشاره به نقل قولی از آیت الله بهجت اظهار داشت: حضرت زهرا (س) با این وصیت که شبانه و مخفیانه به خاک سپرده شوند، کار را تمام کردند. بنابراین دختر رسول خدا (ص) با دفن شبانه می خواستند نشان بدهند که در متن یک اعتراض سیاسی بودند و نمی خواستند نا اهلانی در تشییع ایشان شرکت کنند.
عباسلو با بیان یک خاطره از دوران تبلیغ خود در خارج از کشور و پاسخگویی به یک بانوی اهل سنت گفت: همه اهل سنت و شیعیان معتقدند که طبق آیه ۳۳ سوره احزاب که به آیه تطهیر معروف است، حضرت زهرا (س) معصوم هستند و زمانی که دختر رسول خدا (ص) مساله فدک را مطرح کردند از او مدرک خواستند و حتی شاهدهای آن حضرت را نپذیرفتند. بنابراین چنین سوالی مطرح می شود که چگونه ممکن است کلام معصوم را نپذیرفت و برای آن شاهد خواست و حتی با گواهی شاهدان مبنی بر غصب فدک آن را نپذیرفت.
این پژوهشگر مذهبی با استناد به آیه ۱۳ سوره احزاب افزود: اصل ماجرای فدک را نباید در حد مسائل اخلاقی تقلیل داد. چون قرآن می فرماید علمای اهل کتاب به این دلیل دچار قساوت قلب شدند که معارف تورات و انجیل را تحریف کردند و این تحریف عبارت از خارج کردن حرف های اصلی از موضع خودش بود. البته آنان بخشی از معارف را فراموش کردند و برای مردم توضیح ندادند. اگر ما بخواهیم کلام فاطمه (س) را از حرف اصلی تقلیل بدهیم و سخن دیگری را جای آن حرف اصلی بیاوریم تحریف قیام حضرت زهرا (س) است.
عباسلو افزود: فاطمه زهرا (س) بر سر مساله ولایت ایستادند و در هر مناسبتی این پرونده را مطرح می کردند. ائمه معصومین (ع) نیز به این مساله اشاره کرده اند تا مساله فدک فراموش نشود. مثلا در نامه ۴۵ نهج البلاغه که یک نامه سیاسی است و حضرت امیر به عثمان بن حنیف کارگزار خود در بصره که مرتکب یک خطای سیاسی شده و در یک مجلس اهل ثروت حاضر شده بود، هنگام توبیخ این کارگزار به مساله فدک اشاره می کنند که نشان می دهد این مساله دغدغه اهل بیت (ع) بوده است.