به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایرنا، سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی، شامگاه یکشنبه میزبان نشست «بررسی تاریخی، حقوقی و بین المللی معامله قرن» با حضور «حمید احمدی» عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، «مجتبی فردوسی پور» سفیر سابق ایران در اردن و کارشناس ارشد غرب آسیا، «یوسف مولایی» عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و «داود هرمیداس باوند» متخصص حقوق و روابط بین الملل و دیپلمات ارشد پیشین کشورمان بود.
معاملهٔ قرن یا طرح صلح ترامپ پیشنهاد صلح بین رژیم صهیونیستی و فلسطین به منظور حل و فصل منازعه فلسطین-اسرائیل است که توسط دونالد ترامپ رییس جمهوری ایالات متحده مطرح شد. این طرح به ابتکار «جرد کوشنر» مشاور ارشد آمریکا تدوین شده‌است.
طبق این طرح آمریکایی که بر اساس دو چارچوب سیاسی و اقتصادی طراحی شده است، اسرائیل در ازای دریافت امتیازهایی فراتر از تعهدات قبلی سازمان آزادی‌بخش فلسطین و قطعنامه‌های شورای امنیت، و الحاق بخش‌هایی از مناطق اشغال‌شده به خاک خود، با تشکیل دولت مستقل فلسطینی موافقت می‌کند.
«داود هرمیداس باوند» متخصص حقوق و روابط بین الملل و دیپلمات ارشد پیشین کشورمان در این نشست در سخنانی با بیان اینکه مسئله فلسطین برای کشورهای عربی همچون مصر، سوریه، لبنان و مراکش و الجزایر و لیبی یک شطرنج مطرح است، افزود: هر کدام سعی می کنند در حوزه منافع فلسطینی‌ها دفاع کنند اما برخورد و همبستگی آنها با پناهندگان فلسطینی مثل کویت هیچگاه مناسب نبوده است.
وی، با تاکید بر اینکه برای کشورهای فرا منطقه‌ای نیز وزنه بیشتر به سمت صهیونیست ها سنگینی داشته است، اظهار کرد: امنیت رژیم صهیونیستی در خاورمیانه برای آمریکا از اولویت ویژه‌ای برخوردار بوده است.
باوند ادامه داد: برای روس‌ها و پوتین نیز اسراییل از احترام ویژه‌ای برخوردار است و این نکته بسیار پیچیده‌ای است که نیازمند بررسی از زوایای مختلف است.
هرمیداس باوند با اشاره به تصویب حدود ۷۰۰ قطعنامه در مجمع عمومی سازمان ملل و ۱۰۰ قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل گفت: حتی در فرایند صلح اسلو، اسحاق رابین پیش‌بینی کرده بود که بیت‌المقدس از آن اسراییل خواهد بود و مسائل فلسطینی‌ها و اسرائیل امروز با پادرمیانی آمریکا به معامله قرن کشیده شده است.
وی با بیان اینکه، از نظر آمریکا مسئله قدس جایی در بحث معامله قرن ندارد، افزود: طبق برنامه آمریکایی‌ها، قدس بدون چون و چرا متعلق به اسراییل است و ارتفاعات جولان نیز بخشی از خاک اسراییل است؛ همچنین ایجاد شهرک های اسراییلی در کرانه غربی برای تحکیم امنیت اسراییل در طرح معامله قرن پیش‌بینی شده است.
این کارشناس مسائل بین‌الملل گفت:بنابراین، دو نکته اساسی در معامله قرن برای فلسطینیان مطرح است که یکی قدس شرقی و دوم بازگشت فلسطینی‌ها به اراضی قبل از جنگ شش روزه است آن هم در مقابل کمک اقتصادی به فلسطینی‌ها و ساخت یک کریدور برای توسعه اقتصادی فلسطین است.
محور معامله قرن تنها امنیت رژیم صهیونیستی است
«یوسف مولایی» سخنران دیگر ا ین نشست در سخنانی با اشاره به مبهم بودن طرح آمریکایی معامله قرن گفت: هنوز به جز چند مقاله جزییات این طرح بصورت شفاف منتشر نشده است.
وی با تاکید بر اینکه، صلاحیت مذاکره کنندگان معامله قرن جای سوال جدی است، اظهارکرد :حاکمیت جغرافیایی فلسطینی ها و منافع آنها در این طرح به صورت روشن مشخص نیست.
این کارشناس حقوق در ادامه تاکید کرد: محور اصلی معامله قرن نه مسئله اقتصاد فلسطین بلکه تنها امنیت اسراییل است.
معامله قرن فاقد نظارت مجامع بین المللی است
«مجتبی فردوسی پور» سفیر سابق ایران در اردن و کارشناس ارشد غرب آسیا، نیز در این نشست با بیان اینکه در بحث معامله قرن سه مولفه بایستی مورد بررسی قرار گیرد که شامل بحث ایدولوژیک، ژئوپولوتیک و طرح معامله قرن است.
وی با یادآوری بیانیه بالفور و تشکیل رژیم صهیونیستی که از سوی بریتانیا مطرح شد، افزود: این طرح مصوبه مجلس عوام را در سال ۱۹۲۱ و تاسیس این رژیم را در سال ۱۹۴۷ به دنبال داشت و اساس این موضوع را مسئله ایدولوژیک می دانند.
کارشناس ارشد غرب آسیا در ادامه، اظهارکرد: اگر بخواهیم به این طرح بصورت عمیق بنگریم، یک نوع مسیحیت صهیونیست نهفته است که تلفیقی از مبانی ایدولوژیک و سیاست و امنیت در درون آن شکل گرفته است، یعنی بحث پروتستانیسم و بحث مدیریت کلیسای آنجلی که این مسئله هم در آمریکا و هم اسرائیل حائز اهمیت فراوان است.
وی با اشاره به نقش مسئله ژئوپولوتیک در معامله قرن نیز اظهارکرد: اگر بخواهیم یک نگاهی به این مسئله داشته باشیم باید گفت در بدو تاسیس رژیم اسرائیل آن چیزی که حادث شد معادله ۲۰ و ۸۰ درصد بود، به طوریکه اسرائیلی ها ۲۰ درصد این سرزمین را اشغال کردند و ۸۰ درصد در اختیار فلسطینی ها بود در حالی که بعدها در موقعیتی قرار گرفته ایم این سهم معکوس شد.
وی گفت: مذاکرات پنهان اسلو در سال ۱۹۹۳ که یاسر عرفات با نخست وزیر وقت اسرائیل امضاء کرد تحت مسئله سلاح در مقابل صلح و آسایش و رفاه برای فلسطینیان بود، یعنی فلسطینی ها مقاومت مسلحانه را کنار گذاشته و امنیت اسرائیل را تضمین کنند و طی پنج سال در سال ۱۹۹۵ مشروعیت پیدا کنند و بعدها نیز عرب ها بدون هیچ نتیجه ای با خلع سلاح فلسطینی ها با موضوع بسیار ساده لوحانه برخورد کردند.
فردوسی پور ادامه داد: یعنی اعراب پس از پیمان اسلو به تدریج به تبادل سرزمین فلسطینی ها در مقابل صلح و سازش با رژیم اشغالگر قدس رسیدند. به طوریکه نه اسلو یک، نه اسلو دو و نه کمپ دیوید نتیجه نداد و امروز شاهد طرح معامله قرن هستیم که بحث آن کاملا امنیتی است.
وی اظهارکرد: امروز گفته می شود اعراب و فلسطینی ها در برابر اسرائیل به اقتصاد و رفاه معیشتی برای صلح توافق کرده اند، به عبارتی فلسطینی ها برای آسایش و اشتغال امنیت را برای اسرائیل فراهم کنند.
طرح معامله قرن اجرا شدنی نیست
«حمید احمدی» عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران نیز در این نشست در سخنانی با بیان اینکه از دهه ۱۹۲۰ میلادی تاکنون بیش از ۳۰ طرح سازش بین فلسطینی ها و اسرائیل انجام شده، گفت: به طور حتم طرح معامله قرن نیز بدنبال طرح های قبلی اجرایی نمی شود و هیچ نتیجه ای بدنبال نخواهد داشت.
وی با بیان اینکه، اسرائیلی ها سه طرح کمپ دیوید، اسلو و معامله قرن را تا مرحله امضاء پیش برده اند، گفت: کل این طرح ها برخی از سوی آمریکا، برخی اروپا، برخی از سوی عرب ها و برخی نیز از سوی اسرائیلی ها ارائه شده و هیچکدام به نتیجه نرسیده است.
این کارشناس علوم سیاسی گفت: به دلیل اینکه طرح معامله قرن اجرا شدنی نیست، بعد از چند وقت نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل به بهانه اینکه عرب ها این طرح را قبول نکرده اند می گوید که بایستی طرح دولت تمام یهودی دنبال شود.
عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران با بیان اینکه، آمریکایی ها در برابر زیاده خواهی اسرائیلی ها نمی توانند مقاومت کنند، گفت: اسرائیل دارای دو حزب انتخاباتی است به طوریکه یک اقلیت یهودی دارای دو میلیون رای می باشد و آنها هرکاری بخواهند می توانند انجام دهند و در آمریکا نیز چه دمکرات ها و چه جمهوری خواهان به این دو میلیون رای متکی هستند.
نشست «بررسی تاریخی، حقوقی و بین المللی معامله قرن» شامگاه شنبه با حضور «حمید احمدی» عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، «مجتبی فردوسی پور» سفیر سابق ایران در اردن و کارشناس ارشد غرب آسیا، «یوسف مولایی» عضو هیات علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و «داود هرمیداس باوند» متخصص حقوق و روابط بین الملل و دیپلمات ارشد پیشین کشورمان در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.