به گزارش خبرنگار ایرنا، یک نفر دارد به دنبال ریگی می‌گردد. سایه به سایه. کوه به کوه. یکه و تنها. و دست آخر در آسمان پیدایش می‌کند. ملکان با «روز صفر» روایتگر داستانی است که حس امنیت و غرور ملی را نه بر پرده های سینما بلکه در دل تک تک مخاطبان اکران می کند.
اولین تجربه فیلمسازی سعید ملکان سوژه‌ی کنجکاوی برانگیزی داشت: دستگیری عبدالمالک ریگی بر فراز آسمان ایران. بگذریم از این که سعید ملکان مرد پشت پرده‌ی فیلم‌های مهم این سال‌های سینمای ایران است و جریان فیلم‌هایی که با «ابد و یک روز» شروع شدند مدیون او هستند.
از «روز صفر» به عنوان یکی از فیلم‌های شگفتی‌ساز جشنواره سی‌وهشتم یاد می‌کنند. فیلمی که محصول سومین همکاری مشترک زوج سعید ملکان و بهرام توکلی بعد از «تنگه ابوقریب» و «غلامرضا تختی» هست. این فیلم درباره تلاش‌ها برای دستگیری تروریست تکفیری بزرگ عبدالمالک ریگی است.
با تعدادی از تماشاگران این فیلم در سینما ونوس هم صحبت شدیم.
روح الله داوری مسئول واحد هنرهای تصویری حوزه هنری قم نیز درباره فیلم، گفت: «با شناختی که از سعید ملکان وجود داشت، توقع فیلمی خوب از این کارگردان داشتیم که «روز صفر» این توقع را برآورده کرد. سوژه جذاب، قصه واقعی و پرداخت خوب از جمله ویژگی های برجسته این فیلم است. «روز صفر» اینقدر پر کشش بود که متوجه نشدم فیلم کی تمام شد.»
علی نجفی، دانشجو در باره این فیلم، گفت: «فیلم خیلی خوبی بود. مقدمه طولانی داشت ولی در کل فیلم خوبی بود و حس امنیت و غرور کردم. از فیلم های دیگر این جشنواره که دیدم، بهتر بود»
مهدی قربانی، مهندس عمران نیز در این باره، گفت: « فیلم عالی بود. فیلم را پسند کردم . فیلمنامه و جلوه های ویژه خیلی خوبی داشت. به نظرم سیمرغ کارگردان اولی را می گیرد.»
حجت الاسلام ملکان، استاد دانشگاه نیز درباره این فیلم گفت: «امنیت یکی از مهمترین نعمت های الهی است. اگر مردم با زحمات و مجاهدت هایی که برای حفظ امینت کشور کشیده می شود آشنا شوند، موجب همدلی و وحدت داخلی می شود. باید به ملکان تبریک بگوییم که فیلم خوش ساخت وپر کششی را ساخته است. این فیلم توانست که بیننده را با خود تا انتها همراهی کند. به نظرم یکی از فیلم های موفق جشنواره است و باید ساخت از این دست فیلم ها ادامه داشته باشد.»
مهدی توکلیان، روزنامه نگار و عکاس هم درباره این فیلم، گفت:« حس غرور را در این فیلم دیدم. فیلمی بود که حس امنیت و غرور ملی را در مخاطب ایجاد می کرد. بسیار خوش ساخت بود و توانسته بود بازی های خوبی ارائه دهد».
«بی صدا حلزون»؛ شکستن هیاهوی جهان بی صدا
زندگی در میان هیاهوی سکوت و انتخاب میان عقل و عشق، «بی صدا حلزون» روایت جنگی مادرانه برای شکستن جهان بی صدای فرزند است. دزفولی زاده که در اولین تجربه سینمایی خود به سراغ سوژه ای اجتماعی رفته است توانست توجه مخاطبان قمی را جلب کند.
«بی‌صدا حلزون» اولین فیلم بلند سینمایی بهرنگ دزفولی‌زاده در مقام کارگردان و محمدرضا رهگذر به عنوان نویسنده است که در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در بخش «نوعی نگاه» رقابت می‌کند؛ این فیلم یکی از فیلم‌های جدی و با مساله‌ای است که در روز دوم جشنواره فجر اکران شد. فیلمی که به اتفاقات زندگی یک خانواده ناشنوا می‌پردازد. ویژگی شاخص این فیلم انتخاب سوژه‌ای بکر است که کمتر نویسنده یا کارگردانی در سینمای ایران به سراغ آن رفته است.
با تعدادی از مخاطبان این فیلم در سینما ونوس قم هم صحبت شدیم.
حمید صادق پور، مهندس مکانیک درباره این فیلم گفت: «فیلم جالب و خوبی بود. من از این فیلم خوشم آمد و «بی صدا حلزون» توانست توقع من را برآورده کند. مهمترین نقطه این فیلم را بازی خانم هانیه توسلی دیدم. خیلی خوب بازی کردند و توانستند به خوبی از پس این نقش سخت بر بیایند».
خانم نعمتی، دانشو، نیز درباره این فیلم، گفت: « این دومین فیلمی بود که در قالب جشنواره فجر می بینم، «بی صدا حلزون» به مراتب از فیلم های قبلی که دیده بودم بهتر بود و از دیدن این فیلم راضی هستم. کارگردان با وجود اینکه فیلم اولی بود ولی توانست نظر مرا جلب کند. صدا گذاری این فیلم فوق العاده بود و من آن را دوست داشتم.»
منصور نیک پی ، با شغل آزاد نیز درباره این فیلم، گفت: «برخلاف برخی فیلم ها که اصلا سر و ته نداشت، این فیلم لااقل موضوعی قابل درک داشت. فیلم خوبی بود و فیلمنامه خوبی داشت»./