در این مجموعه ۹۱ غزل به چاپ رسیده که مضامین آنها عرفانی، انتظار موعود، عشق و وصال یار، عالم معنا، خلقت و عرض ارادت به پیشگاه مولا علی (ع) است که شاعر در سرودن برخی از آنها نیم نگاهی هم به آثار بزرگان شعر فارسی از جمله حافظ شیرازی داشته است.
در پیشگفتار این کتاب آمده است: یکی از جنبه‌های عالی انسان قدرت وسیعش برای آگاهی است و می‌تواند حقایق جهان هستی را کشف و ادراک کرده و دایره شناخت خود را از عالم پیرامون گسترش دهد.
آنچه وجه اشتراک جوامع بشری است کشف حقیقت است که کثرت را به وحدت می‌رساند چرا که روح آدمی تشنه و جویای دریای حقیقت است.
شاعر در قطعه شعری با مطلع «شمیم روح پرور، واژه مولا علیست» با ادبیاتی روان و استفاده از تشبیهات زیبا وصف امام اول شیعیان را ارایه کرده است و می‌گوید: شمیم روح‌پرور، واژه مولا علیست، صفای هر گلستان نافه مولا علیست، خیال زلف آشفته فراسویی رود، تجسم آنچه باشد سایه مولا عالیست، به نای خویش آور آه نی تا بشنوی، نوای سینه چاکان ناله مولا علیست، درخشنده شهید عدل بنیان ولی، منیر ماه تابان هاله مولا علیست... ت.
در قطعه دیگری شاعر از بیتی حافظ شیرین سخن به عنوان مطلع شعرش اسفاده کرده و ابیاتی را با همین وزن سروده و ارایه داده است: مرا عهدیست با جانان که تا جان در بدن دارم، هواداری کویش را جهان خویشتن دارم، نسیم گردافشان را به روی یاسمن بنگر، که تا باشد رواج او چه ترس سوختن دارم، ز آب چشمه حیوان فروخواهی نکردم هیچ، چنانم تشنه می‌دارد در آهنگی که من دارم... م.
جدولی از اوزان اشعار ارایه شده و تصویر هجایی آنها نیز در بخش پایانی کتاب آمده ست.