محسن ده‌ودار از محققان این طرح در گفت و گویی که پایگاه اطلاع رسانی دانشگاه صنعتی امیرکبیر امروز سه شنبه آن را منتشر کرده است، افزود: به دلیل نیاز فراوان بازار به این مواد افزودنی حفاری و تولید نشدن نمونه با کیفیت و استاندارد در داخل کشور، اقدام به اجرای طرحی با عنوان دستیابی به روش تولید افزایه‌های حفاری صنعت نفت کردیم.
وی مشکل اصلی اجرای این طرح را نبود تجهیزات دقیق آزمایشگاهی و وجود یک منبع جامع برای راهنمایی و پیشبرد طرح ذکر کرد و یادآور شد: با استفاده از ساده‌ترین تجهیزات موجود، هزینه شخصی و استفاده از منابع مختلف در بخش‌های دانشگاهی و صنعتی و انجام آزمایش‌های متعدد، نتیجه مطلوب حاصل شد.
این دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر ادامه داد: با توجه به بررسی‌های انجام شده، ماده مورد مطالعه نه تنها در صنعت نفت ایران بلکه در صنعت نفت کشورهای همسایه نیز تقاضای فراوانی دارد.
وی همچنین اضافه کرد: استفاده از این ماده فقط به بخش حفاری مربوط نمی‌شود؛ بلکه در صنایع مهم و بزرگی از جمله صنعت خوراکی، آرایشی و بهداشتی، دارویی و صنعت نظامی نیز کاربرد دارد.
ده ودار تولید این افزایه در فاز نیمه صنعتی و صنعتی را فاز توسعه‌ای این طرح بیان کرد و افزود: وجود بازار گسترده در داخل و خارج از کشور، بومی سازی و رفع موانع تحریم، امکان صنعتی کردن طرح در مدت زمان کم، امکان استفاده از ظرفیت‌های خالی موجود در خطوط تولید مواد شیمیایی داخل کشور از جمله مزیت‌های تولیدی این ماده است.
استفاده از مواد اولیه داخلی، کیفیت بالاتر نسبت به نمونه‌های موجود، امکان اصلاح و بهبود خواص فعلی با توجه به تجربه کسب شده در این حوزه، استفاده از این ماده در بازارهای خوراکی، آرایشی و بهداشتی و دارویی از مزیت‌های رقابتی این محصول است.
این محقق خاطرنشان کرد: با تحقیقات بیشتر بیش از ۲۰ حوزه صنعتی از جمله تولید رنگ‌های صنعتی و ساخت سرامیک برای استفاده از این ماده شناسایی شد که با کمک خواص ایجاد شده توسط این ماده، می‌توان از آن در این صنایع استفاده کرد.
این طرح از سوی دکتر محسن ده ودار، مهران فقفوری، علی سلمانی سیاح و علیرضا کیانی از دانش آموختگان دانشگاه صنعتی امیرکبیر اجرایی شده است.