شب دهم رجب سال ۱۹۵ هجری، شهر مدینه به میلاد کرامتی الهی از تبار آل رسول اکرم(ص) منور شد که پدرش بارها از او به عنوان مولودی پرخیر و برکت یاد کرده که با خود بخشندگی، جود و کرم به همراه آورد.
حضرت امام محمدتقی(ع)، نهمین پیشوای شیعیان زاده شمسُ الشّموس، تک کمال کرامت سلطان خراسان و بابُ المراد ثامن الحجج است که با آمدنش سخاوت و کرامت دوباره معنا گرفت.
نور دو چشم حضرت سلطان و نهمیـن حجت خـالق سرمد با آمدنش نور یقینی شد بر دلهایی که در هرصحن حرم شاه خراسان نشانی از سخاوت و مهربانی می بارد.
علیّ اکبر سلطان طوس جواد لقب گرفت تا جود و سخاوت معنا شود و محمّد نام گرفت تا از تولد علیّ اکبری دیگر از خاندان مطهر آل احمد(ع) در مدینه خبردهند و جوانانی از تبار علوی به وجود جوان ترین امام خود ببالند.
تولد نهمین ستاره آسمان امامت که در اواخر عمر امام رضا(ع) رخ داد به گواه تاریخ تشیع یک کرامت الهی بوده؛ زیرا امام رضا(ع) بارها از حضرت جواد(ع) به عنوان مولودی پرخیر و برکت یاد می کرده است.
و چنانچه «ابو یحیای صنعانی» گفته: «روزی در محضر امام رضا (علیه السلام)، فرزندش ابو جعفر را که خردسال بود، آوردند، امام فرمود:«این مولودی است که برای شیعیان ما، با برکت تر از او زاده نشده است؛ دو تن از شیعیان به نام «ابن اسباط» و «عبّاد بن اسماعیل» هم می گویند: در محضر امام رضا( علیه السلام) بودیم که ابوجعفر را آوردند، عرض کردیم: این همان مولود پرخیر و برکت است؟ حضرت فرمود: «آری، این همان مولودی است که در اسلام بابرکت تر از او زاده نشده است».
آری نهمین امام شیعیان همان کرامت الهی است که وی در سن کودکی(هشت سالگی) به آن دست یافت، چنانکه پیش از این، نبوت به حضرت عیسی(ع) در نوزادی داده شده بود.
به راستی دهم رجب یادآور میلاد نوجوانی از بیت شمسُ الشّموس است که مبتکر مناظرات علمی لقب گرفته است؛ از این رو تک فرزند سلطان خراسان را می توان کرامتی بزرگ از آسمان کرامت خدای هستی بخش به روی شیعیان دانست.
بابُ المراد ثامن الحجج که نه تنها مغلوب کننده دانشمندان فرقه ها و مذاهب است، که خود تربیت کننده شاگردانی محدث و بافضیلت همچون «حضرت عبدالعظیم حسنی»، «جناب علی بن مهزیار اهوازی»، «فضل بن شاذان نیشابوری»، «محمد بن سنان زاهری»، «ابونصر بزنطی کوفی» و «دعبل خزاعی» در مکتب شیعه است، چنانکه دانشمندانی مانند «خطیب بغدادی» و«حافظ عبدالعزیزبن اخضر جنابذی» از اهل سنت نیز روایان صدیق معارف او بوده اند.
و امروز دهم رجب ماه «شهراللَّه اعظم» یکی از روزهایی است که امام مهربانی ها به همه دلدادگانش لبخند هدیه می دهد؛ امروز روز میلاد فرزندی است که به رسم پدر دارالکَرم را اداره می کند تا مبادا نگاه های بی صدا و حرف های در گلو مانده کسی بی جواب بماند.
امام جواد(ع)، یادگار امام رضا(ع) و خیزران(سبیکه) نهمین ستاره آسمان امامت است که سال ۱۹۵هجری در مدینه چشم به جهان گشود و دنیا به سخاوت و جودش نورانی شد.
نام گرامی آن حضرت محمد معروف به جواد و تقی است، آن حضرت القاب دیگری مانند رضی و متقی نیز داشته ولی تقی از همه معروفتر است.
نهمین امام شیعیان در پرتو هدایت های پدر بزرگوار خویش امام رضا(ع) با رسالت سنگین امامت آشنا شد و آموزه دینی و الهی را به خوبی فراگرفت.
باب المراد امام رضا(ع) که وی نیز صاحب کرامات زیادی است در تمامی دوران ۲۵ ساله عمر و امامت خود سرچشمه جوشان سخاوت، علم، تقوا و انسانیت بود.
از فرزندان آن حضرت ۴ پسر و ۴ دختر به نام‌های حضرت ابوالحسن امام علی النقی(ع)، ابواحمد موسی مبرقع، ابواحمد حسین، ابوموسی عمران، فاطمه، خدیجه، ام کلثوم و حکیمه نام برده شده است.
دوران عمر امام جواد(ع) ۲۵ سال و دوره امامتش ۱۷ سال بوده است و سرانجام ۲۹ ذی‌القعده سال ۲۲۰ هجری به دستور معتصم عباسی مسموم و به شهادت رسید.
مزار مطهر امام جواد(ع) او که جوان‌ترین امام در هنگام شهادتش بود، امروزه در کاظمیه یا کاظمین عقب قبر منور جدش حضرت موسی بن جعفر(ع) زیارتگاه شیعیان و اهل علم و معرفت است.