به گزارش ایرنا، 47 سال از عمر پر از نور هشتمین ستاره از سلاله رسول الله، امام رضا(ع) می گذشت كه معجزه میلادی از جنس نجابت و بخشندگی، پنجره در پنجره دوباره از عطر یاس مادرش زهرا(س) آكنده از نجابت شد.
امامی متولد شد كه حتی امامتش در سن هفت سالگی معجزه ای دیگر از سوی پروردگار هستی بود؛ وعده پیغمبر است 12 جانشین از نسل یاس و شیرمرد خدا.
دهمین روز از ماه رجب در سال 195 هجری قمری بود كه حجتی از خداوند بر بال فرشتگان به آغوش امام رضا(ع) آمد.
آیتی از پاكی و عصمت كه تنها سه روز بعد از میلادش لب به ستایش یگانه معبود عالم گشود و باز هم معجزه ای از جنس مسیحایی را به رخ جهانیان كشاند؛ چشم و دلت روشن ای غریب الغربا.
**داستان خواندنی تولد امام جواد(ع)
علامه مجلسی(ره) در جلاءالعیون مینویسد: ابن شهر آشوب به سند معتبر از حكیمه خاتون دختر امام موسی كاظم(ع) روایت میكند كه:
روزی برادرم حضرت رضا(ع) مرا طلبید و فرمود: ای حكیمه امشب فرزند مبارك خیزران، مادر حضرت جواد(ع) متولد میشود و باید تو در وقت تولد او حاضر باشی.
من در خدمت آن حضرت ماندم، چون شب فرارسید امام رضا(ع) مرا با خیزران و زنان قابله به حجره آورد و چراغی نزد ما افروخت و از حجره بیرون رفت و در را بر روی ما بست .
حكیمه خاتون، عمه امام جواد(ع) میافزاید: خورشید امامت با به دنیا آمدنش حجره را نورانی كرد. بر آن حضرت پرده نازكی چون جامه احاطه شده بود و نوری از حضرت ساطع میشد. چون نور مبین را در دامن گرفتم، آن پرده حائل را از خورشید جمالش دور كردم و با جامهای مطهر پوشاندمش.
**سخن گفتن امام جواد(ع) در روز سوم تولد
چون روز سوم ولادت فرا رسید، امام جواد(ع) دیده حقیقتبین خویش را به آسمان گشود و به سوی راست و چپ نظر كرد و به زبان فصیح ندا داد: «اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمداً رسول الله».
چون این حالت غریب را از آن نور دیده، مشاهده كردم، به خدمت حضرت رضا(ع) شرفیاب شدم و آنچه دیده و شنیده بودم را به خدمت حضرت عرض كردم .
حضرت فرمود: پس از این، عجایب بسیاری را مشاهده خواهی كرد.
**امامت در خردسالی
در میان پیشوایان معصوم(ع) سه امام در خردسالی به امامت رسیدند، امام جواد(ع) در هفت سالگی، امام هادی(ع) در 9 سالگی و حضرت مهدی(عج) در پنج سالگی؛ از این رو، از همان عصر امامت امام رضا(ع) به بعد، این سؤال مطرح شد كه با توجه به مقام بسیار ارجمند امامت، چگونه انسانی در خردسالی به امامت می رسد كه در منابع معتبر اسلامی برای این گونه سؤالات، پاسخی درخور و قانع كننده بسیار آورده شده است.
**آرامش شیعیان پس از یقین به علم امام جواد(ع) در سن هفت سالگی
طبری می نویسد: زمانی كه سنّ حضرت جواد(ع) به 6 سال و چند ماه رسید، مأمون پدر گرامیشان را به شهادت رساند و شیعیان در حیرت و سرگردانی فرو رفتند و در میان مردم اختلاف نظر پدید آمد و سنّ ابوجعفر را كم شمردند و شیعیان در سایر شهرها متحیّر شدند.
به همین جهت، شیعیان اجتماعاتی تشكیل دادند و دیدارهایی با امام جواد(ع) به عمل آوردند و به منظور آزمایش و حصول اطمینان از این كه او دارای علم امامت است، پرسش هایی مطرح كردند و هنگامی كه پاسخ های قاطع و روشن و قانع كننده دریافت كردند، آرامش و اطمینان یافتند.
**القاب امام محمد تقی(ع)
یكی از لقب های امام محمدتقی(ع) «جواد» است؛ شاید به این دلیل كه همیشه در زندگی به اندك بسنده می كرد و بسیار بخشنده بود.
حضرت رضا(ع) بر اساس نصبی كه از پیامبر اكرم (ص) و امیر مومنان علی(ع) به او رسیده بود فرزند خود را به جواد، زكی، و تقی ملقب فرمودند .
به جز این سه لقب، حضرت جواد(ع) دارای القاب دیگری چون قانع، مرتضی، نجیب، منتخب، متقی، متوكل، مرضی، المختار، عالم نیز بودند؛ اما به جهت جود و سخاوت فراوان، مشهورترین لقب امام محمدتقی(ع)، «جواد» است.
گذشته از این امام جواد(ع) در بین شیعه و سنی به باب المراد نیز شهرت دارند.
**فرزندان امام بخشندگی
امام جواد(ع) دو دختر به نام های فاطمه و حكیمه و دو پسر به نام های موسی و علی(ع) داشت. علی همان امام علی النقی(ع)، امام دهم شیعیان جهان است كه پس از پدر بزرگوار خود، رهبری معنوی مردم را به دست گرفت.
**دوره امامت امام جواد (ع)
حكومت عباسی در اوج قدرت بود و خطری خارجی آن را تهدید نمی كرد. بنابراین خلفا با آرامش خاطر با توجه به اموال فراوانی كه به دست آوردند، غرق فساد و انحراف شدند.
در این زمان جامعه به واسطه آزادی بحث های علمی و دوری از منابع اصیل اسلامی و اهل بیت (ع) دچار تفرقه و فرقه سازی های دینی گشت. برخی فرقه ها به فرقه های سیاسی تبدیل شد كه با حكومت درگیر شدند یا با هم دیگر جنگیدند.
در این سال ها به دلیل پراكنده شدن شاگردان مكتب امام صادق (ع) و فعالیت های امام رضا (ع) تشیع و عشق به اهل بیت (ع) در مناطق گوناگون، به ویژه ایران گسترش یافت.
**سرانجام شهادت امام محمد تقی(ع) در 25 سالگی
در تاریخ شهادت نهمین امام شیعه حضرت جوادالائمه(ع) روایات گوناگونی وارد شده است، چنانكه مسعودي، روز شهادت حضرت را در پنجم ذي الحجه سال 219 هجری قمری می داند، اما طبق مشهورترین روایات، عروج ملكوتی ایشان در آخر ماه ذي القعده سال 220 هجري قمری بوده است، و در آن هنگام از سن شریفش تنها 25 سال و چند ماه گذشته بود كه به دستور معتصم، جامی از زهر را از دستان همسرش ام فضل گرفت و زمین از فیض وجود پر ز نورش خالی شد.
سرانجام امام جواد(ع) در كنار بارگاه منور جد بزرگوارش امام موسی كاظم(ع) در كاظمین به خاك سپرده شدند.
7342م/6103
سمنان- ایرنا- تاریخ به دهم رجب سال 195 هجری قمری رسیده بود كه آسمان مدینه، از نور بشارت دهنده ای دیگر از شبستان هدایت، از تولد امامی دیگر از آل پیغمبر(ص)، امام محمد تقی(ع) جواد الائمه، آكنده از بهار رحمت شد.