محمداشرف غنی و عبدالله عبدالله پس از بحران نتیجه انتخابات ششم مهرماه روز دوشنبه گذشته 19 اسفند ماه بطور رسمی سوگند یاد کردند و هرکدام خود را رئیس جمهوری افغانستان اعلام کردند.
مراسم های جداگانه ای تحلیف، افغان ها را نسبت به آینده این کشور نگران کرده و برخی ها حتی گفته اند که سوگند دو رئیس جمهوری نخستین صدای تجزیه را در این کشور به صدا درآورده است.
اما برخی از سیاست مداران نامدار و شناخته شده ای افغانستان، آمریکا را عامل بحران کنونی در این کشور معرفی کرده اند
«حامد کرزی» در صفحه رسمی فیسبوک خود وضعیت نگران کننده کنونی افغانستان را نتیجه سیاست و عملکرد تحقیرآمیز و تفرقه افگنانه آمریکا در برابر مردم این کشور دانسته است.
کرزی این ادعای خود را به اعلامیه وزارت امور خارجه آمریکا مستند کرده است که وزیر خارجه آمریکا گفته بود، دولت موازی را نمی پذیرد و از یک دولت فراگیر در افغانستان حمایت می کند.
وی افزوده است که اگر آمریکا در حققت خواهان حل بحران موجود می بود، می توانست با اقدام سازنده و به موقع قبل از برگزاری مراسم تحلیف، مانع تفرقه و بی ثباتی سیاسی ناشی از آن شود.
ریئس جمهوری سابق افغانستان گفته است که در دیدارهای اخیر با مقامات و نماینده ویژه آمریکا همواره نگرانی عمیق خود را از عدم صداقت و شفافیت عملکرد آن کشور در مورد چگونگی پیشبرد روند انتخابات و بخش هایی از روند صلح ابراز داشته است.
کرزی گفته است که به کرار از آمریکایی ها خواسته بود که باید نتیجه انتخابات و گفت وگوهای صلح به تحکیم وحدت ملی و سلامت کشور منتج شده و همچنین باعث ثبات و ایجاد یک دولت مشروع و مقتدر ملی گردد.
کرزی از مردم افغانستان خواسته است که با هوشیاری و اتحاد در خنثی کردن دسایس خارجی که سلامت، ثبات و وحدت ملی افغانستان را تهدید می کند، موضع گیری درست داشته و این کشور را نجات دهند.
اکنون دیدگاه تیم ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله عبدالله پس از مراسم تحلیف نیز نسبت به آمریکایی ها تغییر کرده و رسانه های این کشور نوشته اند که وی درخواست خلیل زاد برای دیدار با خود را رد کرده است.
خبرگزاری (آوا) نوشته است که نه تنها عبدالله بلکه حامد کرزی نیز درخواست خلیل زاد را برای دیدار رد کرده و پس از مراسم تحلیف حاضر به ملاقات با وی نشده اند.
یکی از کاربران صفحات اجتماعی افغانستان هم نوشته است که آمریکا، دیگر آن روپوش دمکراسی، حقوق بشر و حقوق زن را ندارد، آمریکا اکنون کشوری است که تنها برای اقتصاد خود و زیر ورو کردن سیستم های دولتی کشور های مستضعف، جان کنی دارد.
این فعال اجتماعی نوشته است که برتری نظامی آمریکا در جنگ های افغانستان، سوریه، عراق و کشور های دیگر نیز زیر سوال رفته و پس از این در برابر اراده ملت پابرهنه و به پا خواسته هیچ غلطی نمی تواند بکند.
علی امیری استاد دانشگاه ابن سینای کابل نیز اشاره کرده است که اسطوره "حلال مشکل بودن آمریکا" هم دیگر فروپاشیده و امکان دستیابی به راه‌حل‌های سیاسی را در این کشور دشوارتر از گذشته شده است.
این نوع نگاه نسبت به خارجی در مجلس سنای افغانستان هم بوجود آمده است و برخی از آنها نیز از خارجی ها انتقاد کرده اند.
«محمدعلم ایزدیار» معاون مجلس سنای افغانستان هم انگشت انتقاد خود را بسوی خارجی ها دراز کرده و گفته است که مداخلات خارجی، جنگ، فساد و فقر ناشی از این اختلافات سیاسی در کشور بیداد می کند.
وی ابراز نگرانی کرده است که با انجام دو مراسم تحلیف بطور عملی زنگ خطر تجزیه به صدا درآمده است و از اشرف غنی و عبدالله خواسته است که به ملت و افغانستان توجه کنند.
19 سال از حضور نظامی آمریکا و هم پیمانان آنها در افغانستان می گذرد اما اکنون که روند خروج نظامیان خارجی از این کشور آغاز شده است، اکنون دو دولت در ادامه حضور آنها ادعای پیروزی کرده و کشور را در بحران جدی وارد کرده است.
برخی از سیاست مداران از جمله گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی افغانستان وضعیت کنونی را با دوران نجیب الله پس از خروج ارتش سرخ و حضور مجاهدین مقایسه کرده و هشدار داده است که اگر با دقت برنامه ریزی و کار صورت نگیرد، تاریخ تکرار خواهد شد.
جای شک و تردید نیست که مسئول وضعیت کنونی افغانستان حضور 19 ساله آمریکا و ناتو بوده و بی ثباتی کنونی باعث شده است که هر روز به شمار مخالفان آمریکایی ها در افغانستان افزوده شود.