به روز مرگ چو تابوت من روان باشد گمان مبر که مرا درد این جهان باشد خاندان خسروشاهی با سابقه سه قرن حیات علمی و فقهی، جملگی از علمای بزرگ دوران خود بودند. به ویژه آیت‌الله سیدمرتضی خسروشاهی از علمای بزرگ این خاندان که نام نیکی از خود به یادگار گذاشته است. حجت­الاسلام‌والمسلمین سیدهادی خسروشاهی که از نویسندگان و اندیشمندان حوزه دین و تاریخ معاصر به‌شمار می­آید، فرزند ایشان بود.

سیدهادی خسروشاهی متولد ۱۳۱۷ در شهر تبریز، از پیشه پدری که همان تحقیق و تبع و تلمذ در دروس حوزوی بود پیروی کرد، اما با تسلط بر چند زبان از جمله انگلیسی، ایتالیایی، ترکی استانبولی و عربی توانست به محققی زبردست در حوزه تاریخ نیز بدل شود.

خسروشاهی را اهالی تاریخ با کتاب «سیدجمال­الدین اسدآبادی» می­‌شناسد، به‌ویژه آنکه نزدیک به بیست سال از عمر خود را صرف پژوهش و تحقیق در موضوع تاریخ و زندگی سیدجمال­الدین اسدآبادی کرد؛ به‌جرات می­‌توان ادعا داشت که کمتر آرشیوی را در دنیا به دنبال اسناد و شواهدی از آثار و فعالیت­‌های اسدآبادی ندیده باشد. زمینه و دلیل آشنایی این نگارنده با مرحوم خسروشاهی به حدود ۱۵ سال پیش باز می­گردد؛ زمانی که به درخواست ایشان برای جست‌وجو و بازیابی اسناد بیشتری از سیدجمال­الدین اسدآبادی با یکدیگر همکاری داشتیم. این میزان استفاده از اسناد و شواهد در نگارش موضوعی تاریخی، از موجبات علاقمندی‌­ام به شخصیت ایشان شد و تا زمان مرگش این ارادت و ارتباط تداوم یافت.

بهره‌­گیری از علمای بزرگ شیعه همچون آیت­اله بروجردی، امام خمینی (ره)، آیت­‌الله شریعتمداری، علامه طباطبایی، آیت‌­الله سیدابوالقاسم خویی و شیخ آقابزرگ تهرانی موجب خلق شخصیتی محقق و پژوهشگری دقیق از مرحوم استاد خسروشاهی شده بود.

این افتخار نصیب این‌جانب شد که در طی چند سال گذشته در نشست­‌ها و جلسات علمی فراوانی در قم و تهران از وجود استاد بهره گیرم و از نزدیک با آرا و عقایدش آشنا شوم.

در جلسه نقد کتاب خاطرات ایشان از زندگی امام موسی صدر که در آبان ۱۳۹۷ اتفاق افتاد، به‌عنوان منتقد حضور یافتم و در آنجا نیز اذعان داشتم که حافظه بسیار دقیق استاد سیدهادی خسروشاهی بی­‌بدیل است و از سوی دیگر، به‌ویژه استفاده ایشان از اسناد و مستندات برای نقل روایات و صحه‌گذاشتن به مطالب شفاهی را روشی علمی و کم­‌نظیر یافتم.

استاد خسروشاهی بیش از ۶۰ سال از عمر خود را به نگارش در حوزه­‌های مختلف فرهنگی پرداخت و بیش از ۸۰ عنوان تالیف بر جای نهاد. او را باید از پایه‌­گذاران مجله مکتب ­اسلام دانست که در زمان خود به تیراژ صدهزار نسخه‌­ای دست یافت. دستی بر سیاست نیز داشت و به‌مدت پنج سال در کسوت سفیر ایران در واتیکان بود و پس از آن، با انجام برخی از مأموریت­‌های فرهنگی و سیاسی در اروپا و سپس مصر، از سال ۱۳۸۲ به کشور مراجعت کرد. در مجموع، مرحوم خسروشاهی را نویسنده­‌ای توانا و مردی روشن‌­بین باید دانست که مانند اجداد خود، خدمات فراوانی را به تاریخ اسلام عرضه داشته است.