درباره «سیدهادی خسروشاهی» (۱۳۱۷ - ۸ اسفند ۱۳۹۸)

حدیث روزگار

۲۸ اسفند ۱۳۹۸، ۲۳:۳۲
کد خبر: 83719418
علی ططری | مدیر مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
حدیث روزگار

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد گمان مبر که مرا درد این جهان باشد خاندان خسروشاهی با سابقه سه قرن حیات علمی و فقهی، جملگی از علمای بزرگ دوران خود بودند. به ویژه آیت‌الله سیدمرتضی خسروشاهی از علمای بزرگ این خاندان که نام نیکی از خود به یادگار گذاشته است. حجت­الاسلام‌والمسلمین سیدهادی خسروشاهی که از نویسندگان و اندیشمندان حوزه دین و تاریخ معاصر به‌شمار می­آید، فرزند ایشان بود.

سیدهادی خسروشاهی متولد ۱۳۱۷ در شهر تبریز، از پیشه پدری که همان تحقیق و تبع و تلمذ در دروس حوزوی بود پیروی کرد، اما با تسلط بر چند زبان از جمله انگلیسی، ایتالیایی، ترکی استانبولی و عربی توانست به محققی زبردست در حوزه تاریخ نیز بدل شود.

خسروشاهی را اهالی تاریخ با کتاب «سیدجمال­الدین اسدآبادی» می­‌شناسد، به‌ویژه آنکه نزدیک به بیست سال از عمر خود را صرف پژوهش و تحقیق در موضوع تاریخ و زندگی سیدجمال­الدین اسدآبادی کرد؛ به‌جرات می­‌توان ادعا داشت که کمتر آرشیوی را در دنیا به دنبال اسناد و شواهدی از آثار و فعالیت­‌های اسدآبادی ندیده باشد. زمینه و دلیل آشنایی این نگارنده با مرحوم خسروشاهی به حدود ۱۵ سال پیش باز می­گردد؛ زمانی که به درخواست ایشان برای جست‌وجو و بازیابی اسناد بیشتری از سیدجمال­الدین اسدآبادی با یکدیگر همکاری داشتیم. این میزان استفاده از اسناد و شواهد در نگارش موضوعی تاریخی، از موجبات علاقمندی‌­ام به شخصیت ایشان شد و تا زمان مرگش این ارادت و ارتباط تداوم یافت.

بهره‌­گیری از علمای بزرگ شیعه همچون آیت­اله بروجردی، امام خمینی (ره)، آیت­‌الله شریعتمداری، علامه طباطبایی، آیت‌­الله سیدابوالقاسم خویی و شیخ آقابزرگ تهرانی موجب خلق شخصیتی محقق و پژوهشگری دقیق از مرحوم استاد خسروشاهی شده بود.

این افتخار نصیب این‌جانب شد که در طی چند سال گذشته در نشست­‌ها و جلسات علمی فراوانی در قم و تهران از وجود استاد بهره گیرم و از نزدیک با آرا و عقایدش آشنا شوم.

در جلسه نقد کتاب خاطرات ایشان از زندگی امام موسی صدر که در آبان ۱۳۹۷ اتفاق افتاد، به‌عنوان منتقد حضور یافتم و در آنجا نیز اذعان داشتم که حافظه بسیار دقیق استاد سیدهادی خسروشاهی بی­‌بدیل است و از سوی دیگر، به‌ویژه استفاده ایشان از اسناد و مستندات برای نقل روایات و صحه‌گذاشتن به مطالب شفاهی را روشی علمی و کم­‌نظیر یافتم.

استاد خسروشاهی بیش از ۶۰ سال از عمر خود را به نگارش در حوزه­‌های مختلف فرهنگی پرداخت و بیش از ۸۰ عنوان تالیف بر جای نهاد. او را باید از پایه‌­گذاران مجله مکتب ­اسلام دانست که در زمان خود به تیراژ صدهزار نسخه‌­ای دست یافت. دستی بر سیاست نیز داشت و به‌مدت پنج سال در کسوت سفیر ایران در واتیکان بود و پس از آن، با انجام برخی از مأموریت­‌های فرهنگی و سیاسی در اروپا و سپس مصر، از سال ۱۳۸۲ به کشور مراجعت کرد. در مجموع، مرحوم خسروشاهی را نویسنده­‌ای توانا و مردی روشن‌­بین باید دانست که مانند اجداد خود، خدمات فراوانی را به تاریخ اسلام عرضه داشته است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha