هفتم ماه می ۱۹۸۶. فینال رقابت‌های جام باشگاه‌های اروپا. بارسلونای اسپانیا و استوا بخارست رومانی. بیش از ۷۰ هزار نفر در ورزشگاه رامون سانچز پیسخوان شهر شویل اسپانیا حضور دارند. محل برگزاری بازی و ستاره‌های بارسا حکم می‌کرد که آنها برنده این مسابقه باشند.
۱۲۰ دقیقه تلاش ۲ تیم حاصلی نداشت و گلی رد و بدل نشد. می‌توان گفت یکی از کسل‌کننده‌ترین فینال‌هایی بود که تا آن زمان به انجام رسیده بود. اما این آرامش قبل از طوفان بود. ضربات پنالتی از راه رسید. استوا، قهرمان بلامنازع کشور بود اما هیچوقت تا این اندازه به یک جام بین‌المللی نزدیک نشده بود. بارسا هم به دنبال اولین قهرمانی‌اش بود. تیم رومانیایی می‌توانست اولین قهرمان شرقی این مسابقات باشد.
میهال‌ماجه‌آرو اولین پنالتی استوا را زد و اوروتیکوئچا، گلر بارسا با موفقیت آن را گرفت. در ادامه خوزه رامون آلکسانکو هم در برابر گلر استوا مغلوب شد تا بازی همچنان بدون گل بماند. عجیب اما جالب است که ۲ دروازه‌بان موفق شدند پنالتی دوم را هم بگیرند و نشان بدهند که خیال گل خوردن را ندارند. ماریوش لاکاتوش، اسطوره استوا طلسم را شکست و پنالتی خود را به حالت زیر طاق وارد دروازه کرد اما هلموت دوداکام، خیال گل خوردن نداشت. دروازه‌بان سیبیلوی استوا این بار هم مانند ۲ پنالتی قبلی به سمت راست خود پرید و توپ پیچی آلونسو را مهار کرد.
پنالتی چهارم استوا زده شد و گل. گابی موفق به انجام این کار شد. استوا در آستانه قهرمانی قرار گرفت. پنالتی بارسا اگر گل نمی‌شد کار تمام بود. مارکوس آلونسو پنیا ضربه را زد و در ناباوری تمام بازهم دوداکام آن را گرفت تا استوا قهرمان جام باشگاه‌های اروپا در فصل ۸۶-۱۹۸۵ شود. این بار او به سمت چپ پرید و توپ هم به همان سمت آمد. گلری که با مهار چهار پنالتی از چهار پنالتی تیمش را قهرمان مسابقات کرد و شاگردان تری ونه‌بلز دست‌ها را بالا بردند.
دوداکام بعد از این بازی به کلی محو شد و هیچوقت نتوانست درخشش داشته باشد. او مدتی رییس باشگاه استوا شده بود اما به علت بیماری کنار رفت.