به گزارش رسانه‌های هند، سازمان‌های اطلاعاتی هند اعلام کرده‌اند که چندین مسلمان روهینگیا در یک کنفرانسی که ماه گذشته توسط سازمان "جماعت تبلیغی" در دهلی نو برگزار شد شرکت کرده‌اند و سپس به اردوگاههای مهاجران در مناطق مختلف این کشور بازگشته‌اند. این افراد در صورت ابتلا می‌توانند تعداد زیادی از این مهاجران را به کرونا مبتلا کنند.
گروه اسلامی جماعت تبلیغی در هفته اول ماه مارچ برنامه ای را در محله نظام الدین در دهلی نو برگزار کرد. در این برنامه مذهبی دست کم هفت هزار و ۶۰۰ تن از مسلمانان هندوستان و یک هزار و ۳۰۰ تن از کشورهای مثل مالزی و اندونزی شرکت کردند.
این برنامه در میان تعطیلی‌های گسترده در هند به دلیل شیوع ویروس کرونا برگزار شد و باعث شد که بسیاری از گروه‌های ضد اسلامی در این کشور مسلمانان را متهم شیوع کرونا در این کشور قلمداد کنند.
وزارت کشور هند در نامه خود به ایالت‌ها اعلام کرد: احتمال انتقال کرونا از مسلمانان شرکت کننده در مراسم گروه تبلیغی به اردوگاههای پناهجویان در حیدرآباد ،تلانگانا،پنجاب و جامو وجود دارد.
گرسنگی مسلمانان روهینگیا با قرنطینه سراسری هند
در همین حال گزارش‌های جداگانه حاکی از گرسنگی بسیاری از مسلمانان روهینگیا در اردوگاههای مهاجران در هند به دلیل قرنطینه سراسری این کشور است.
بر اساس این گزارش‌ها مسلمانان روهینگیا در منطقه "نوح" در ایالت هاریانا با کمبود شدید غذا مواجه شده‌اند. از زمان اجرایی شدن قرنطینه سراسری هند در حدود یک ماه قبل، سازمان‌های خیریه و داوطلبان نتوانسته‌اند به این اردوگاه‌ها غذا و مواد خوراکی کافی برسانند.
یک مهاجر روهینگیا گفت: من تلاش‌های زیادی برای تامین غذای ساکنان این اردوگاه انجام داده‌ام، اما تلاش‌های من بی‌نتیجه بوده است. امکان مرگ مهاجران روهینگیا از گرسنگی بیشتر از ابتلای آن‌ها به ویروس کرونا می‌باشد.
اکثر مسلمانان روهینگیا در اردوگاههای مهاجران هند به کمک‌های روزانه و فعالیت‌های سازمان‌های خیریه و غیر دولتی وابسته هستند. قرنطینه سراسی باعث هراس بیشتر مسلمانان روهینگیا شده است.
یک روهینگیایی دیگر افزود: زمانی که نارندرا مودی نخست وزیر هند ماه گذشته از قرنطینه سراسری این کشور خبر داد، ما به سختی توانستیم وضعیت را مدیریت کنیم. اکنون با اعلام بخش "نوح" به عنوان منطقه قرمز و بسته شدن تمامی مسیرها، مشکلات ما بسیار افزایش یافته است. اگر ما برای خرید غذا و تامین نیازهای روزانه از اردوگاه خارج شویم، پلیس به ما حمله می‌کند. ما نگران مرگ ناشی از گرسنگی هستیم.
اکثر اردوگاههای روهینگیا در هند همچنین به آب پاکیزه و صابون به عنوان اولین امکانات بهداشتی در مقابله با کرونا دسترسی ندارند.
عبد الرحیم یک فعال اجتماعی در منطقه جامو گفت: سو تغذیه در میان کودکان روهینگیایی بسیار رایج است و اکنون شیوع کرونا وضعیت آن‌ها را بسیار وخیم‌تر کرده است. خانواده‌ها فقیر هستند و کیفیت غذای آن‌ها پایین است. قرنطینه دسترسی به غذا را بسیار مشکل ساخته است که این امر بر سلامت کودکان و زنان تاثیر منفی می‌گذارد.
بر اساس آمار منتشر شده توسط دولت جامو و کشمیر حدود ۱۰ هزار مسلمان روهینگیا در جامو و کشمیر زندگی می‌کنند. در حالی که تعداد کل مهاجران روهینگیا در سرتاسر هند ۴۰ هزار نفر تخمین زده شده است.
اگرچه حدود ۱۴ هزار روهینگیا مورد حمایت سازمان ملل متحد هستند، با این حال دولت هند آن‌ها را به عنوان پناهنده به رسمیت نمی‌شناسد.
بسیاری از مردم میانمار روهینگیایی‌ها را مهاجرینی غیرقانونی می‌دانند و لذا این مردمان از تبعیض‌هایی که علیه‌شان روا می‌رود در رنج هستند. دولت میانمار با روهینگیایی‌ها همانند مردمانی فاقد ملّیت و بی‌خانمان برخورد می‌کند و به آن‌ها تابعیت نمی‌دهد. روهینگیایی‌ها با محدودیت‌های سفت و سختی مواجه هستند؛ از جمله محدودیت در جابجایی، دسترسی به امکانات پزشکی و آموزشی.