دومین دوره جام جهانی بود که با حضور ۲۴ تیم برگزار می‌شد. مکزیک نیز برای دومین مرتبه میزبانی را به خود اختصاص داده بود و به جای کلمبیا که درگیر مشکلات اقتصادی شده بود این امتیاز را صاحب شد. در این جام خاطره‌انگیز یک جدال کلاسیک بین برزیل و فرانسه برگزار شد.
مرحله یک چهارم نهایی مسابقات بود. «یوان ایگنا» از رومانی، مقابل دیدگان ۶۵ هزار تماشاگر در گوادالاخارا قضاوت این دیدار را بر عهده داشت. هر ۲ تیم با قدرت به این مرحله رسیده بودند. برزیلِ جذاب «تله سانتانا» سرمربی وقت سلسائو با چهار پیروزی و تیم یکدست «هنری میشل» سرمربی خروس‌ها با سه برد و یک تساوی در این مرحله با ستارگان خود برابر هم صف‌آرایی کردند.
سلسائو به دنبال تمام کردن ماموریت نیمه‌تمام سال ۱۹۸۲ بود و خروس‌ها در پی کسب اولین جام خود بودند. روی یک حرکت تیمی و تماشایی گل اول بازی برای برزیل در دقیقه ۱۷ زده شد. «آنتونیو کاره‌کا»، پاس هم‌تیمی‌هایش را به بهترین شکل به نتیجه رساند. این گل پیش از پایان نیمه نخست پاسخ داده شد. ارسالی که از سمت راست روی دروازه برزیل آمد و بعد از عبور از تمامی نفرات از جمله کارلوس-گلر برزیل- به پلاتینی رسید و ستاره شماره ۱۰ فرانسه بدون مزاحم همه چیز را به تساوی کشاند.
تلاش ۲ تیم در ادامه گلی در بر نداشت و ضربات پنالتی باید تیم برنده را مشخص می‌کرد. دکتر سوکراتس اولین پنالتی را در عین ناباوری از دست داد و ژول باتس به خوبی دستش را خواند. یانیک استوپیرا اما توانست با قدرت تیمش را پیش بیندازد. پنالتی دوم و سوم برای هر ۲ تیم به گل تبدیل شد. «ریکاردو آلمائو» و زیکو برای برزیل و آموروس و بلونه برای فرانسه موفق به انجام این کار شدند.
برانکو چپ پای قدرتمند برزیل موفق شد با قدرت، چهارمین پنالتی برزیل را به نتیجه برساند اما نوبت به «میشل پلاتینی» رسید تا در بدترین زمان ممکن توپ را به جای تور به آسمان بفرستد و همه چیز را مجددا برابر کند. هواداران برزیل سر از پا نمی‌شناختند اما خوشحالی آنها تنها چند ثانیه دوام‌آورد. «ژولیو سزار» پنالتی‌اش را به تیر زد تا دوباره فرانسه در آستانه پیروزی قرار بگیرد. «لوییز فرناندز» اسپانیایی‌الاصل، پشت توپ قرار گرفت و با فریب دادن کارلوس، تیمش را به نیمه‌نهایی رساند.
در نهایت اما فرانسه به عنوان سومی بسنده کرد و نتوانست اولین فینال را تجربه کند چرا که به آلمان با نتیجه ۲ بر صفر باختند. برزیلِ خاطره‌انگیز تله سانتانا بدون بردن جام جهانی به کار خود پایان داد ولی نسل بعد توانست در سال ۱۹۹۴ و در همین آمریکای شمالی در خاک آمریکا قهرمانی چهارم را به دست بیاورد.