روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم غلامرضا موسوی تهیهکننده سینمای ایران آورد: طبیعتاً در این بین، سینما هم از این شرایط مستثنا نیست. ما به دلیل شرایط خاص نداشتن قانون کپیرایت مدتها بود به سمت «اکران آنلاین» حرکت نکرده بودیم، اما شیوع بیماری کرونا و تعطیلی ادامهدار سینماها باعث شد تا به سمت تجربه سینمای آنلاین یا نمایش خانگی فیلمها از طریق اینترنت پیش برویم. اما ذکر این نکته ضروری است؛ دوستانی که قرار بود پخش اولین فیلم آنلاین را عهدهدار شوند، تعهد داده بودند که امکان دانلود فیلم از روی خط آنلاین وجود ندارد اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد و ظاهراً در محاسبات فنی دچار اشتباه شدند. از سوی دیگر عدم برخورد قاطع با دزدان و قاچاقچیان فیلمهای سینمایی و نداشتن قانونی که مانع کپی فیلم باشد، باعث شد که در این زمینه نتوانیم گامهای مؤثری برداریم.
اما به این نکته توجه کنیم، سینمای آنلاین به دلایل متعدد جزو نیازهای ما به حساب میآید، که سادهترین آن، وجود هزاران شهر و روستای مجهز به اینترنت است که سالن سینما ندارند و اغلب علاقهمندان سینما یا برای تماشای فیلم باید منتظر ورود دیویدی به شبکه نمایش خانگی باشند یا برای تماشای فیلم مورد علاقه خود سفرهای برونشهری داشته باشند؛ اما خوشبختانه سینمای آنلاین حداقل در هزار شهر و روستا ما را به سینما مجهز کرده و این امکان به وجود آمده که همزمان با تماشاگران تهرانی، ما مخاطبان در شهرهای بزرگی چون مشهد، شیراز، اصفهان و... به آن متصل شویم.
در مورد استقبال مخاطبان از سینمای آنلاین باید گفت ما از فیلم «خروج» پیشبینی فروش 6 تا 8 میلیارد تومان را داشتیم که معمولا در بهترین شکل با توجه به هزینههای تبلیغاتی که برای فیلم میشود این میزان به سرمایهگذار بازمیگشت و در حال حاضر هم فیلم نزدیک به دو میلیارد و چهارصد میلیون تومان فروش داشته که همین مبلغ معادل 10 میلیارد تومان فروش فیلم در سالنهای سینما است. نتیجه میگیریم تا به اینجای کار نمایش فیلم در فروش آنلاین موفق بوده و مسیر برای اکران فیلمهای بعد باز شده است. اما نکته مهم این است که همه ما (منظور کسانی که در زمینههای تصویری و فرهنگی فعالیت دارند) باید به تبلیغ سینمای آنلاین بپردازیم؛ یعنی صدا و سیمای جمهوری اسلامی، شهرداریها با تابلوهای محیطی که نصب میکنند یا هنرمندان رشتههای مختلف در فضای مجازی همه و همه به گمان من وظیفه دارند سینمای آنلاین را در میان مردم معرفی کنند و به تبلیغ آن بپردازند.
ضمناً به مردم این آگاهی را هم بدهند که سرقت فیلم سینمایی با سرقت از فلان مغازه هیچ تفاوتی ندارد. مردم ما اگر بدانند، دزدی فیلم با دزدی پول یا کالا از فلان فروشگاه هیچ تفاوتی ندارد، قطعاً از تماشای فیلم به صورت دزدی خودداری میکنند. به هر حال سینمای ایران شیوه نمایش جدیدی را تجربه میکند که ادامه خواهد داشت و همه ما باید به کمک این شیوه جدید در سینما برخیزیم.