به گزارش روز سه شنبه مجمع تشکل‌های دانش‌بنیان ایران، محمدرضا کمپانی افزود: این تجربه نشان داد دولتمردان باید دیدگاه یک سال گذشته و همچنین اقداماتی را که در یک ماه اخیر انجام داده‌اند، ادامه بدهند. همه اقتصادهای پیشرفته هم همین رویه را در پیش گرفتند، موانع را برطرف کردند و رشد اقتصادی را سرعت بخشیدند. در جهش بزرگ یک ماه گذشته، مشخص شد لزومی ندارد کالا چندین ماه در گمرک بماند، می‌تواند ظرف ۲۴ ساعت از گمرک ترخیص شود.
وی با اشاره به اینکه نیاز کشور به دلیل شیوع ویروس کرونا در برخی از اقلام بهداشتی به‌صورت ناگهانی بیش از ۱۰ برابر افزایش پیدا کرد، گفت: تولیدکنندگان داخلی باوجود افزایش خط تولیدات خود توان پاسخ به این حجم از تقاضای بازار را نداشتند. به همین دلیل دولت به اجبار اقدام به واردات این اقلام کرد. امید است در آینده با اتکا به قانون حمایت حداکثری از تولیدات داخلی به شرایط عادی برگردیم و افزایش ظرفیت ایجاد شده در جهت رشد کشور به کار گرفته شود.
عضو هیات مدیره مجمع با یادآوری این نکته که تنها ۵ تا ۶ درصد شرکت‌های فعال که تولیدکننده اقلام بهداشتی ضدعفونی‌کننده، ماسک و دو نوع کالا در تجهیزات پزشکی در حوزه سلامت بودند در این دوره رونق داشتند، افزود: دولت باید در نظر داشته باشد که ۹۵ درصد از شرکت‌های دارویی و تجهیزات پزشکی مانند بقیه اقتصاد با کاهش شدید تقاضا روبرو هستند و مشکلات عدیده‌ای گریبان گیر آنها شده است.
کمپانی با اشاره به حمایت‌های معاونت علمی و فناوری، گفت: این حمایت جنبه‌های مختلفی دارد. برای مثال در حوزه تجهیزات پزشکی، حدود ۶ سال مراحل تحقیقاتی تا تولید نمونه اولیه طول می‌کشد. در این میان حمایت معاونت علمی و فناوری می‌تواند بسیار مفید باشد، زیرا تحقیق و توسعه علاوه بر زمان‌بر بودن بسیار هم پرهزینه است.
وی با بیان اینکه محصول دانش‌بنیان ارزش افزوده بسیاری دارد و می‌تواند صرفه‌جویی ارزی برای کشور داشته باشد، گفت: تولید محصولات هایتک (فناوری پیشرفته) در داخل پایان راه نیست؛ به دلیل عمق فناوری به‌کار رفته و قیمت تمام‌شده پایین محصولات دانش‌بنیان که رقابت در بازارهای جهانی را امکان‌پذیر می‌سازد، اقدام بعدی پس از تولید، صادرات است.
راهکارهای رونق صادرات
به گفته کمپانی، صادرات محصولات دانش‌بنیان گره غیرقابل گشودنی نیست. راه‌حل‌های آزمون شده‌ای وجود دارد تا با تکیه‌بر آنها پایگاه‌های صادراتی خود را در کشورهای مختلف دنیا گسترش دهیم.
وی با تاکید بر این مطلب گفت: در ۱۰ سال گذشته سهم چندانی در بازار کالاهای هایتک حوزه تجهیزات پزشکی نداشتیم، ولی به مرور زمان با حضور در نمایشگاه‌ها و بازارهای بین‌المللی به‌صورت تدریجی توانستیم خودمان و توانمندی‌هایمان را نشان دهیم.
کمپانی گفت: به‌صورت مقایسه‌ای هم اگر بررسی کنیم؛ شرکتی که در اروپا کار می‌کند ماهانه ۳۰ هزار یورو بدون احتساب فضای کار هزینه دارد. درحالی‌که همان شرکت در ایران با ۲۰۰ کارمند هزینه ماهانه‌ای بالغ‌بر یک میلیارد تومان دارد. تولید اینجا مقرون‌به‌صرفه است. در راهکاری که اکنون در تجهیزات پزشکی به کار گرفته‌شده، محصولات تولید داخل تحت نام و برند متفاوت به کشورهای دیگر صادر می‌شود.
وی افزود: تجهیزات و دستگاه های پزشکی که در دنیا با رقم سه هزار دلار به فروش می‌رسد، یک شرکت ایرانی با دو هزار دلار عرضه می‌کند و بازار بسیار خوبی هم در دنیا دارد. صادرات تجهیزات پزشکی سال گذشته بالغ بر ۲۴ میلیون دلار بود و این رقم در شرایطی است که نیاز بازار داخل هم بالا بود و اولویت بر تامین نیاز داخل قرار گرفت. با این‌حال به چنین رقم صادراتی رسیدیم.
اعتماد به تولیدات داخلی دروازه رونق صادرات
کمپانی با اشاره به اینکه تا زمانی که در داخل کشور به محصولات تولیدشده در داخل اعتماد نکنیم، صدور آن محصول و ورود به بازارهای جهانی امکان‌پذیر نیست، گفت: باید ابتدا بازار داخلی خودمان را اشباع کنیم. عمدتا کالاهای هایتک محصولات جدید هستند و باید در بازارهای داخلی امتحان شان را پس بدهند، اعتماد مردم را جلب کنند و از نظر کیفی ارتقا پیدا کند و سپس برای صادرات فرستاده شوند. واردات را به حداقل برسانیم، در کنار آن به‌طور طبیعی صادرات هم رشد خواهد داشت.
اصلاح نظام بانکی نیاز مبرم اقتصاد ماست
وی در ادامه بر لزوم اصلاح نظام بانکی به‌عنوان نیاز مبرم اقتصاد تاکید کرد و گفت: بدون هیچ تردیدی در وضعیت اقتصادی که ویروس کووید ۱۹ بسیاری از کسب‌وکارها را با بحران مواجه کرد؛ اگر معاونت علمی و فناوری و صندوق نوآوری و شکوفایی وجود نداشت شرکت‌های دانش‌بنیان رو به نابودی می‌رفتند. هرچند هر سیستمی نیازمند اصلاح و بهینه‌سازی است.
کمپانی بابیان اینکه در زمان شیوع ویروس کرونا فقط معاونت علمی و صندوق از شرکت‌های دانش‌بنیان حمایت کردند، افزود: شرکت‌های دانش‌بنیان اغلب جوان و نوپا و متکی به دانش هستند و سرمایه مالی چندانی هم ندارند. معاونت علم و فناوری دانش این شرکت‌ها را می‌شناسد و ریسک سرمایه‌گذاری روی آنها را می‌پذیرد. بانک‌ها هیچ راهکاری برای ارزش‌گذاری بر ایده‌های شرکت‌های دانش‌بنیان ندارند و فقط سند ملک و اسناد مالی را می‌پذیرند.