مهندس احمد یزدانی روز سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا، با اشاره به اینکه سرانه کنونی بیابان در کشور بیش از ۲ برابر سرانه جهانی آن است، اظهار داشت: در مناطق خشک و نیمه خشک خراسان شمالی و نیز ۱۶ استان دیگر، با توجه به شرایط اقلیمی و نیز عوامل انسانی، بیابان‌زایی رشد زیادی دارد.
وی از جمله عوامل رشد بیابان زایی را افزایش جمعیت، چرای مفرط، برداشت بی‌رویه از سفره‌های آب زیرزمینی، آلودگی آب های زیرزمینی از طریق پساب های صنعتی، شهری و کشاورزی، تغییر کاربری اراضی، برداشت غیرمجاز از معادن سطحی، مدیریت نامناسب مراتع و مدیریت غیراصولی اراضی کشاورزی برشمرد.
وی گفت: با توجه به اهمیت موضوع، سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور طرح تثبیت شن‌های روان و بیابانزدایی را اجرا می‌کند که حاصل آن حفاظت از شهرها و روستاها، مراکز اقتصادی و تولیدی، مراکز نظامی و خطوط مواصلاتی بوده است.
وی با اشاره به اقداماتی که در خراسان شمالی برای مقابله با بیابان زایی انجام شده، اظهار داشت: تا کنون با هدف مهار پدیده بیابان زایی و کاهش وسعت کانون‌های فرسایش، ۱۱ طرح مطالعاتی در گستره حدود ۱۶۳ هزار و ۳۷۹ هکتار اجرا شده است.
یزدانی افزود: این عملیات شامل نهال‌کاری، مدیریت رواناب، مدیریت جنگلهای دست کاشت، مدیریت چرا، ترسیب کربن، تولید نهال، احداث بادشکن، حفاظت و قرق و آبیاری در سطح وسیعی از بیابان‌های استان صورت گرفته است.
معاون فنی اداره‌کل منابع طبیعی و آبخیزداری خراسان شمالی گفت: در این استان ۹۰ هزار هکتار کانون بحرانی فرسایش بادی نیز شناسایی شده است.
استان خراسان شمالی دارای ۱۸۳ هزار و ۶۳۶ هکتار بیابان است که ۹ درصد از مساحت منابع طبیعی این استان را دربرمی گیرد.
عمده اراضی بیابانی استان در حوزه کال شور در سه شهرستان جاجرم، گرمه و اسفراین واقع است.
گستره حوزه منابع طبیعی و آبخیزداری خراسان شمالی ۲ میلیون و ۳۳ هزار و ۳۶ هکتار است که از این وسعت یک میلیون و ۴۰۰ هزار هکتار مرتع، بیش از ۱۸۳ هزار و ۶۳۶ هکتار بیابان و ۴۳۴ هزار و ۵۵۰ هکتار جنگل است.
مناطق متاثر از فرسایش بادی (کانون های بحرانی) در استان خراسان شمالی ۹۶ هزار و ۸۶۱ هکتار است که از این میزان ۹۲ هزار و ۶۴۲ هکتار آن در منطقه برداشت و چهار هزار ۲۱۹ هکتار در منطقه رسوب قرار دارد.
شور شدن آب های سطحی، کمبود بارش ها و ضعف در پوشش گیاهی از علل طبیعی در تشکیل نوار بیابانی خرااسان شمالی است و عوامل دیگری همچون چرای بی رویه و مستمر دام ها، کشاورزی غیر اصولی و کشت بی رویه نیز بر تشدید وضعیت این مناطق اثر گذاشته است.