مطالعه داستان زندگی جانبازان و ایثارگرانی که وارد عرصه ورزش شدند برای هر مخاطبی جذاب باشد ورزشکارانی که روح ایثارگری را از جبهه‌های جنگ وارد خاک‌ریز ورزش کردند و باوجود عناوین مختلف جهانی و پارالمپیکی همچنان در بخش ورزش وزندگی اجتماعی می‌توانند برای سایر افراد جامعه الگو باشند. یکی از این ورزشکاران «سید رمضان صالح نژاد» است که باوجود آسیب نخاعی ناشی از مجروحیت در جبهه هویزه خانه‌نشینی را به‌عنوان راهکار ادامه زندگی انتخاب نکرد بلکه در بخش ورزش، فعالیت‌های اجتماعی و استعدادیابی یک شخصیت شناخته‌شده در بین ورزشکاران پارالمپیکی به شمار می‌رود.
قهرمان چند دوره پاراتیر و کمان در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا بابیان داستان زندگی خود و فعالیت‌های پس از مجروحیت گفت: ورزش تنها ابزاری است که ضمن تزریق هیجان به فرد می‌تواند زمینه را برای بازگشت یک جانباز و معلول به فعالیت اجتماعی فراهم کند همچنین این کنش یک وسیله برای افتخارآفرینی در سطح جهان به شمار می‌رود.
متن کامل گفت‌وگوی این ورزشکار و مربی با خبرنگار ایرنا به شرح زیر است؛
در پنج سال ۲۶ عمل جراحی داشتم
سال ۱۳۶۳ وارد عرصه جبهه و جنگ شدم و در حدود یک سال در کنار دیگر رزمندگان به دفاع از ایران اسلامی پرداختیم. در سال ۱۳۶۴ مجروح شدم و مجروحیتم از ناحیه کلیه، دست و پا بود. همچنین در این مجروحیت دچار ضایعه نخاعی شدم. اتفاقی که موجب شد در پنج سال ۲۶ جراحی داشته باشم و پس از مدت‌ها به توصیه پزشکم روی به ورزش آوردم.
حضورم در جمع ورزشکاران جانباز و معلول موجب شد تا به این باور برسم که راه فرار از خانه‌نشینی ناشی از مجروحیت ورزش است که هم هیجان را به همراه دارد و هم می‌توانم در سنگر این جبهه برای کشورم افتخارآفرینی کنم.
با قهرمانی در مسابقات انگلیس شروع کردم
از سال ۱۳۷۱ وارد ورزش شدم و در رشته تیراندازی باکمان ماده ریکرو مشغول به فعالیت شدم. یک سال پس از ورودم به این عرصه برای شرکت در مسابقات ارتش‌های جهان به انگلیس رفتم و در آنجا توانستم با کسب عنوان قهرمانی نخستین مدال طلای خود را دشت کنم. این مدال سرآغازی بر افتخارآفرینی بود. پس از آن چندین مدال طلای جهانی، قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی کسب کردم که آخرین آن مربوط به بازی‌های پاراآسیایی گوانژو بود. البته در چهار پارالمپیک نیز حضور داشتم که بهترین عنوانم، چهارمی در پارالمپیک ۲۰۰۰ سیدنی بود.
با دنیای ورزش خداحافظی نکردم
هر چند که در سال ۱۳۹۰ با دنیای قهرمانی خداحافظی کردم اما با دنیای ورزش معلولان هیچ‌وقت خداحافظی نمی‌کنم زیرا باید در این عرصه فعال باشم و در حد توان خود به افراد معلول جامعه کمک کنم. در ۱۰ سال گذشته سمت‌هایی مانند مربی، سرمربی، استعدادیاب و مدیر تیم‌های ملی تیر و کمان را داشته‌ام و خود نیز یک باشگاه تأسیس کرده و وقف معلولین کردم. تمام افراد معلول جامعه که بضاعت مالی و امکانات کافی برای رشد و پیشرفت ندارند به‌صورت رایگان در این باشگاه مشغول فعالیت هستند.
مدال و پاداش‌هایم را وقف کردم
از زمانی که به ورزش روی آوردم تمام مدال و پاداش‌های آن را صرف امور خیریه کردم با این پاداش‌های یک مجتمع چهار طبقه در شهرستان سوادکوه بنا کردم که ۲ طبقه آن ورزشی و ۲ طبقه تجاری است. بخش ورزشی آن کاملا رایگان است و درآمدهای ناشی از بخش تجاری نیز به حوزه کمک به نیازمندان و معلولان اختصاص دارد. البته در این زمینه بخش ورزش معلولان در اولویت است و باید برای پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس برنامه‌ریزی لازم را داشته باشم.
استعدادیابی هدف اصلی من است
در ۲ بخش ورزشی و اقتصادی فعالیت دارم اما این فعالیت برای درآمدزایی خاص خودم نیست بلکه به دنبال آن هستم تا بخش زیادی از درآمدهای ناشی از کارگاه تولید قرقاول و مجتمع تجاری ورزشی را به طرح استعدادیابی اختصاص دهم. تمرکز فدراسیون جانبازان و کمیته ملی پارالمپیک بر روی ورزشکاران شاخص است اما برای حضور قدرتمند در پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس باید استعدادیابی ویژه شکل گیرد تا بتوانیم جایگاه ایران را در آن بازی‌های ارتقا دهیم.
وقف توصیه قرآنی است
به‌عنوان یک مسلمان قرآن و دستورات آن را به‌عنوان یک اصل اساسی در زندگی قرار دادم و از بچگی برای فهم این کتاب آسمانی ترجمه آن را بیش از متن عربی مطالعه می‌کردم. یکی از آموزه‌های قرآن برای من وقف بود. وقفی که می‌تواند برای کمک به افراد مستمند جامعه باشد. اگر توان مالی داشته باشیم باید قبل از استفاده خود سهم نیازمندان را از آن پرداخت کنیم. به شکرانه تمام موفقیت‌های ورزشیم پاداش و مدال‌ها را وقف کردم.
کارآفرینی بخشی از زندگی من است
در کنار زندگی ورزش به زندگی اقتصادی و اجتماعی نیز توجه ویژه دارم و به همراه پسم یک مجموعه پرورش قرقاول داریم که می‌تواند برای چند نفر نیز کارآفرینی کند. این مجتمع هم درآمد اقتصادی دارد و هم بخشی از تولیدات آن به خارج از کشور صادر می‌کنم. با تأسیس این واحد تولید ضمن اشتغال پایدار برای فرزندم توانستم گامی در راستای اقتصاد مقاومتی بردارم.