به گزارش روز یکشنبه معاونت علمی وفناوری ریاست جمهوری، در پزشکی یک روش درمان ایده‌ئال برای بیمارانی که ماهیچه آن‌ها در اثر کمبود اکسیژن آسیب دیده‌اند، تزریق سلول‌های بنیادی خود بیمار است. در پژوهشی که به تازگی انجام شده و نتایج آن در نشریه ACS Nano به چاپ رسیده است، پژوهشگران دانشگاه ایلینویز نشان دادند که نانومحرک‌ها، نانوذرات حاوی سلول‌های بنیادی برای التیام زخم، قدرت التیام را در موش‌های آزمایشگاهی افزایش دادند.
هینوجون کونگ از محققان این پروژه افزود: ما می‌خواستیم از عملکرد طبیعی سلول‌های بنیادی و عوامل تحریک‌کننده برای کمک به کم‌خونی موضعی عضلات موسوم به ایسکمی استفاده کنیم. ایسکمی عضلانی یا آسیب عضلات در اثر کمبود اکسیژن یا کاهش خون‌رسانی، منشأ مختلفی در بدن دارد که از آن جمله می‌توان به آسیب به عضلات را نام برد.
وی بیان کرد: سلول‌های بنیادی که از بدن خود بیمار مشتق شده است دارای ترکیباتی هستند که به تشکیل رگ‌های جدید خونی در بدن کمک می‌کنند و در نهایت به ترمیم بافت آسیب‌دیده منجر می‌شوند. هر چند آزمایش‌ها نشان می‌دهد که این مزیت از محدودیت‌هایی نیز برخوردار است؛ برای مثال، بعد از تزریق سلول‌های بنیادی به عضله، فعالیت‌های آن‌ها کاهش می‌یابد.
مولکول‌هایی موسوم به فاکتور نکروز تومور آلفا که در بدن به‌صورت طبیعی ترشح می‌شود قادر هستند سلول‌های بنیادی را تحریک کرده و عوامل رشد دهنده را بیشتر تولید کنند. این گروه تحقیقاتی تصمیم گرفتند TNF-alpha را مستقیم به سلول بنیادی متصل کنند و در نهایت، نانومحرک‌هایی بسازند. این نانومحرک‌ها در واقع نانوذراتی هستند که می‌توانند به سطح سلول بنیادی متصل شوند و TNF-alpha را رهاسازی کنند.
مرنی بوپارت، از دیگر محققان این پروژه گفت: فایده اولیه سلول‌های بنیادی در ترمیم بافت‌ها، توانایی جایگزینی آن‌ها به جای سلول‌های آسیب‌دیده نیست، بلکه تولید فاکتور رشد و سیتوکین‌ها است که به این فرآیند کمک می‌کنند. این نانوذرات کمک می‌کنند تا رهایش فاکتور رشد طولانی‌مدت انجام شود، این موضوع زمانی که سلول به فردی اهدا می‌شود یا بافت، بیمار یا کهنسال است، بسیار مفید خواهد بود.