دوره ریاست جمهوری ترامپ را باید فصلی مهم و ویژه در تاریخ ۷۲ ساله اشغالگری رژیم اسرائیل دانست؛ دوران پشت کردن تمام قد واشنگتن به جامعه جهانی، قوانین بین المللی و قطعنامه های سازمان ملل برای حمایت از متحدی که همچنان در آرزوی تحقق رویایی دیرین است؛ رویایی که برای رنگ واقعیت گرفتن آن از ابتدا مسیر اشغال پیموده شد.
انتقال سفارت آمریکا به قدس اشغالی
دونالد ترامپ در سال دوم ریاست جمهوری خود در کنار بسیاری از اقدامات جنجالی دیگر برای تحقق یکی از شعارهای کارزار انتخاباتی خود، در قالب یک حرکت نمادین سفارتخانه آمریکا در تل آویو را در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ (۱۴ مه ۲۰۱۸) به قدس اشغالی منتقل کرد.
این تصمیم آمریکا در تناقض آشکار با قطعنامه شماره ۴۷۸ شورای امنیت سازمان ملل گرفته شد؛ قطعنامه‌ای که همه کشورهای عضو را از تاسیس اماکن دیپلماتیک در قدس اشغالی منع می‌کند.
پس از اقدام واشنگتن تعداد معدودی از کشورها اعلام کردند که سفارتخانه‌های خود را به قدس منتقل خواهند کرد اما در مقابل بسیاری از کشورها از جمله انگلیس، فرانسه، آلمان و ژاپن با استناد به قطعنامه‌های سازمان ملل اعلام کردند که از این تصمیم واشنگتن تبعیت نخواهند کرد.
رژیم صهیونیستی نیز پس از عدم تمایل انتقال سفارتخانه ها از تل آویو به بیت المقدس، طرح هدیه ۵۰ میلیون شِکِل (حدود ۱۴ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار) را به منظور تشویق کشورها برای انجام این کار، ارائه کرد.
به رسمیت شناختن اشغال جولان سوریه
ترامپ فروردین سال ۱۳۹۸ نیز در اقدامی خلاف مقررات بین المللی حکمی را امضا کرد که به موجب آن، ایالات متحده حاکمیت رژیم صهیونیستی بر منطقه اشغالی جولان را به رسمیت شناخت.
تصمیم دولت آمریکا بلافاصله با واکنش شدید جامعه جهانی و سازمان های منطقه ای و جهانی رو به رو شد.
رژیم صهیونیستی بلندی های جولان را در جریان جنگ شش روزه با اعراب در سال ۱۹۶۷ اشغال کرد؛ «کنیست» (پارلمان رژیم صهیونیستی) در سال ۱۹۸۱ میلادی جولان را بخشی از «اسرائیل» اعلام کرد.
اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز در سال ۱۹۸۱ میلادی با صدور قطعنامه ۴۹۷ به صورت کاملاً شفاف، حاکمیت رژیم صهیونیستی بر جولان سوریه را نپذیرفت و از تل آویو خواستند که قانون الحاق جولان را لغو کند.
معامله قرن
قطعا جنجالی ترین اقدام دولت ترامپ در خصوص قضیه فلسطین، ارائه طرح موسوم به معامله قرن است. طرحی یکجانبه که «جرد کوشنر» داماد یهودی ترامپ از طراحان اصلی آن است.
معامله قرن که در چند نوبت قرار بود از آن رونمایی شود، هر بار به دلیل شکست «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی در تشکیل کابینه و برگزاری چندباره انتخابات پارلمان این رژیم، ارائه آن با تاخیر همراه شد و سرانجام ترامپ در ۸ بهمن ماه ۱۳۹۸ همراه با بنیامین نتانیاهو در کاخ سفید حضور پیدا کرد و با رونمایی از طرح معامله قرن اعلام کرد که این طرح، شهر قدس را پایتخت یکپارچه رژیم صهیونیستی می‌داند و به جای آن پیشنهاد تشکیل پایتخت فلسطین را در یکی از روستاهای نزدیک قدس اشغالی مطرح می کند.
این طرح همچنین شهرک های صهیونیست نشین در کرانه باختری و بخشهای دیگر این منطقه را به سرزمینهای اشغالی الحاق می کند و حق بازگشت آوارگان به سرزمین مادری خود را سلب و بر اسکان دایم آنان در کشورهایی مانند سوریه، اردن و لبنان تاکید می کند.
طرح ضد فلسطینی معامله قرن تاکنون با مخالفت های شدید کشورهای عربی، اسلامی، سازمان های منطقه ای و جهانی، اتحادیه اروپا و بسیاری از کشورهای جهان روبه رو شده است.
توافق نتانیاهو- گانتس برای الحاق دره رود اردن به مناطق اشغالی
پس از رونمایی از معامله قرن، «بنیامین نتانیاهو» و «بنی گانتس» رهبر حزب «آبی و سفید» سرانجام برای تشکیل کابینه ائتلافی به توافق رسیدند و از جمله موارد مورد توافق آنها آغاز الحاق دره اردن (غور اردن) و شهرک‌های صهیونیستی در کرانه باختری به این رژیم از ابتدای ماه جولای آینده (تیر ماه ۱۳۹۹) بود.
پیش‌بینی می‌شود که رژیم صهیونیستی در این گام بیش از ۳۰ درصد از خاک کرانه باختری را اشغال و به سرزمینهای اشغالی الحاق کند.
این تصمیم تل‌آویو مخالفت شدید گروه‌های فلسطینی و سازمان‌های منطقه‌ای از جمله اتحادیه عرب، اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد را در پی داشته‌است اما در مقابل آمریکا بارها اعلام کرده که این تصمیمی است که اسرائیل باید آن را بگیرد.
حمایت از شهرک‌سازی غیرقانونی در اراضی اشغالی
بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه، هم اکنون بیش از ۴۰۰ هزار نفر در شهرک های کرانه غربی رود اردن و ۲۰۰ هزار نفر دیگر نیز در شهرک‌های موجود در قدس اشغالی زندگی می کنند.
رژیم صهیونیستی در جریان جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷ با کشورهای مصر، سوریه و اردن، مناطقی از جمله قدس شرقی و کرانه غربی رود اردن را به تصرف خود درآورد و بلافاصله ساخت شهرک در این مناطق را آغاز کرد.
قطعنامه ۱۲۳۴ شورای امنیت نیز که ۲۳ دسامبر ۲۰۱۶ (آذر ۹۵) به تصویب رسید، تأکید می کند رژیم صهیونیستی باید فورا به شهرک سازی خود در اراضی اشغالی فلسطین پایان دهد.
با این حال رژیم صهیونیستی تاکنون بارها و با حمایت دولت ترامپ و استفاده از وتو این کشور در شورای امنیت سازمان ملل درخواست ها از سوی طرف های مختلف از جمله اتحادیه اروپا را برای پایان دادن به توسعه طلبی ها و جنایت های خود علیه مردم فلسطین را نادیده گرفته است.
حال باید منتظر انتخابات ۲۰۲۰ ریاست جمهوری آمریکا ماند و دید که ترامپ بار دیگر بر صندلی ریاست جمهوری آمریکا تکیه خواهد زد و حمایت‌های همه جانبه واشنگتن از رژیم اسرائیل ادامه خواهد داشت یا با انتخاب رییس جمهوری دیگر، حمایت‌های همیشگی آمریکا از متحد دیرین خود مسیری متفاوت از سه سال اخیر را طی خواهد کرد.