پیامبر اکرم (ص) در بیست و ششمین روز از ماه مبارک رمضان دست به درگاه الهی برداشته و اینگونه دعا کردند: اَللّهُمَّ اجْعَلْ سَعْیی فِیهِ مَشْکورا وَ ذَنْبِی فِیهِ مَغْفُورا وَ عَمَلِی فِیهِ مَقْبُولا وَ عَیبِی فِیهِ مَسْتُورا یا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ. خدایا کوششم را در این ماه مورد سپاس، گناهم را آمرزیده، عملم را پذیرفته و عیبم را پوشیده دار، ای شنواترین شنوایان.
حجت الاسلام حسن عامری به خبرنگار معارف ایرنا گفت: یکی از ویژگی هایی که خدا در نهاد انسان قرار داده، موضوع مزدخواهی و نتیجه طلبی است و پیامبر اکرم (ص) در دعای روز بیست و ششم به چهار مساله به عنوان مهمترین نیازهای انسان در ماه رمضان اشاره کردند که باید تلاش بکنیم به آن برسیم. اولین موضوع این است که از خدا می خواهیم تلاش ما را مورد سپاس قرار دهد. شکر یعنی نتیجه واقعی نعمتی که از سوی خدا به انسان می رسد یا عالیترین نتیجه عملی است که انسان آن را دنبال می کند و زمانی شکر تحقق می یابد که نتیجه در مضاعف شدن نعمت های الهی تجلی پیدا کند. البته شکر از جانب بنده یک معنا و از جانب خدا معنایی دیگر دارد.
وی افزود: بنابراین وقتی می گوییم خدایا تلاش های مرا در ماه رمضان مشکور قرار بده، یعنی هیچ یک از اعمالم ضایع نشود و نتیجه هر عملی که خدا برای من قرار داده، به من برسد. به عبارت دیگر نماز، روزه و کارهای خیر ما زمانی در وجودمان اثرگذار است و اسباب تربیت الهی را در انسان ایجاد می کند که از سوی خدا مورد شکر قرار گیرد؛ چون خدا خیرالشاکرین است.
عامری ادامه داد: دومین اتفاق در ماه مبارک رمضان این است که گناهان انسان بخشیده شود. یعنی خدا اعمال انسان را زمانی برکت می دهد که گناهانش بخشیده می شود. زمانی که انسان پاک می شود، اسباب پیشرفت او نیز فراهم می شود. اگر این دو اتفاق رخ دهد. یعنی کوشش انسان مورد عنایت خدا قرار گیرد و در نتیجه آن، گناهان انسان بخشیده شود، مرحله سوم فرا می رسد و آنگاه عمل انسان مورد قبول خدا واقع می شود. به عبارت دیگر اعمال انسان مانند نماز و روزه باید به گونه ای انجام داده شود که مورد رضایت الهی قرار گیرد و دیگر این که اسباب مغفرت انسان را در خطاها و گناهان او ایجاد کند.
وی با بیان مراتب توبه گفت: در چنین مرحله ای توبه عملی رخ می دهد و خدا اسبابی را فراهم می کند که حتی عیوب انسان پوشیده می شود. وقتی عیب های انسان چه در نامه اعمال یا در دیدگاه مردم پوشیده شد، می توان امیدوار بود که رضایت الهی نیز به دست آید و در میان بندگان الهی نیز آبرومند باشد.
این استاد حوزه اضافه کرد: در پایان دعای بیست و ششم خدا را با صفت بهترین شنوندگان می ستاییم. چون تلاش ها و عبادت های انسان در نهایت با طلب ذات الهی است که انجام می شود و خدا نسبت به هر چه که عمل می کنیم و آنچه در دل های ما می گذرد، آگاه است.