حمیدرضا مقامی روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه و آموزش ایرنا با اشاره به ارزیابی آموزش مجازی در دانشگاه ها و مدارس اظهار داشت: هیچ کشوری آمادگی این حجم از آموزش مجازی را نداشته است.
وی ادامه داد: در حوزه آموزش مجازی به جز چند دانشگاه که زیرساخت های الکترونیکی لازم را داشتند، سایر دانشگاه ها آمادگی برای این کار را نداشتند. برخی دانشگاه ها زیرساخت هایی را برای آموزش مجازی فراهم کردند اما با این حجم از تعداد کاربر به عنوان مثال هفت هزار کاربر در روز قاعدتا سختی های بسیاری وجود داشت.
عضو هیات علمی دانشکده تکنولوژی آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه در حوزه آموزش مجازی اولین موضوع مهم نحوه ارائه محتوا است، تصریح کرد: هیچ دانشگاهی محتوای لازم را برای آموزش مجازی نداشت اما در حال حاضر متخصصان حوزه آموزش مجازی آمادگی دارند که در تولید محتوای کاربردی همکاری لازم را داشته باشند.
سامانه شاد کمک زیادی به دانش آموزان کرد
مقامی افزود: در نحوه آموزش مجازی برخی دانش آموزان و دانشجویان دسترسی لازم را به امکانات ندارند؛ بنابراین به صورت همزمان آموزش نمی بینند. حتی در شهر تهران نیز دانش آموز ساکن در منطقه یک تهران با دانش آموز ساکن در منطقه ۱۸ از لحاظ امکانات قابل مقایسه نیست.
وی با اشاره به محدودیت های آموزش مجازی برای دانش آموزان، تصریح کرد: به عنوان مثال گوشی هوشمند در اختیار بزرگترهای خانواده است و به طور کامل در دسترس فرزندان نیست یا خانواده ای که چند فرزند دانش آموز دارد، همه آنها نمی توانند از یک گوشی هوشمند استفاده کنند.
مقامی تصریح کرد: در بحران کرونا شبکه آموزشی شاد کمک زیادی به دانش آموزان کرد و در شرایطی که فرصتی برای ساخت زیرساخت ها نداشتیم، این سامانه موقعیت خوبی برای آموزش ایجاد کرد. اما در خصوص آموزش مجازی هنوز معلمان و دانش آموزان بر سر دوراهی هستند و به هدف درست نرسیدند.
محتوای درسی آنلاین باید خودآموزی را به مخاطب منتقل کند
عضو هیات علمی دانشکده تکنولوژی آموزشی تصریح کرد: در کشور ما سامانه هایی وجود دارد که بومی سازی شده اند و می توانستند در تولید محتوا به کار گرفته شوند. همچنین مرکز رشد تکنولوژی آموزشی فایل هایی داشت که می توانست در اختیار مدارس قرار دهد اما از این فایل ها استفاده نشد.
مقامی گفت: نیاز است محتوای درسی از قبل تعیین و طراحی و ساختار کامل آن برای ارائه به دانش آموز آماده شود تا بتواند خودآموزی را به مخاطب منتقل کند اما عملا تمامی بار تکلیف بر عهده خانواده ها بود. ارائه دروس با این روش کار سختی است و تا حدودی باعث عقب افتادگی شده است؛ بنابراین باید از سامانه هایی استفاده کنیم که بتوانند در این شرایط به مخاطبان کمک کنند.
آموزش مجازی در دانشگاه‌ها رضایت بخش بود
استاد دانشگاه علامه طباطبایی عنوان کرد: در دانشگاه علامه سیستم آموزش آنلاین کامل بود و به خوبی رسالت خود را انجام داد. البته مشکل قطع سیستم نیز در سامانه وجود داشت که مربوط به زیرساخت کل فناوری، اطلاعات و ارتباط کل کشور است؛ زیرا تعداد زیادی کاربر از آن استفاده می کرد و حتی در دنیا نیز قطعی در سرورها وجود داشت.
وی ادامه داد: در دانشگاه علامه تقریبا تمام کلاس ها به صورت مجازی برگزار شد. به نظر می رسد دانشگاه ها در آموزش آنلاین مدیریت بهتری نسبت به آموزش و پرورش داشتند و در مجموع رضایت بخش بود.
مقامی اظهار داشت: در بحران کرونا در تمام کشورها هیچ کدام از نهادها آمادگی لازم را نداشتند؛ نیاز است آینده نگری لازم را برای رویکرد تلفیقی آموزش (استفاده از آموزش مجازی و حضوری) داشته باشیم. این مساله در سال های اخیر مورد غفلت قرار گرفته در حالی که «آموزش تلفیقی» مدل مورد استفاده در کشورهای پیشرفته است که بسیار از آن استفاده می کنند.