به گزارش شنبه تارنمای شبکه تلویزیونی تله سور، دولت ایالات متحده از ۲۰ سال پیش تاکنون مجموعه کاملی از سخت‌ترین تحریم‌های رسانه‌ای، ژئوپلیتیک و اقتصادی را با هدف بی‌اعتبار کردن ونزوئلا و چیره شدن بر این کشور آمریکای لاتین اعمال کرده است؛ محرومیت‌های جدی که از دوران ریاست جمهوری «هوگو چاوز» کلید خورده و تاکنون در دوران ریاست جمهوری «نیکلاس مادورو» همچنان ادامه دارد.
تحریم‌های یکجانبه آمریکا در دوران دولت‌های «جورج دبلیو بوش» و «باراک اوباما» عموما در حوزه خرید سلاح و در مورد مقام‌های دولتی متمرکز بود؛ معرفی ونزوئلا به عنوان «تهدیدی بزرگ علیه امنیت ملی و سیاست خارجی ایالات متحده» از تلاش‌های دولتمردان کاخ سفید در این مدت بود.
با نگاهی اجمالی به تاریخ تدابیر خصمانه واشنگتن علیه کاراکاس در می‌یابیم که اقدامات این دو رئیس جمهوری (بوش و اوباما) به مثابه مقدمه‌ای بر تحریم‌های شدیدی بود که با روی کار آمدن «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری فعلی آمریکا علیه ونزوئلا اعمال شد. اتخاذ محرومیت‌ها در دوران ترامپ دارای طیف وسیعی است: از بال و پر دادن به شخصیت‌های سیاسی غیرقانونی همچون «خوان گوایدو» رهبر خودخوانده ونزوئلا تا توقف فروش تولیدات مواد خام شرکت‌های ونزوئلا و منع هرگونه شرکت خصوصی خارجی از انجام معاملات با دولت، شرکت نفت و بانک مرکزی این کشور.
در ادامه گزارش آمده است، صحبت‌های «استیو منوچین» وزیر خزانه داری آمریکا در ابراز تاسف از وجود «وضعیت تراژیک بحران انسانی در ونزوئلا که کشوری غنی از منابع است» تمسخرآمیز به نظر می‌رسد، چرا که این اظهارات را از زبان مسئول دولتی می‌شنویم که با تبلیغات رسانه‌ای گسترده در تروریسم خواندن دولت بولیواری، خود مسبب اصلی این شرایط اسف‌بار است.
تلاش‌های دولت ترامپ در انجام اقدامات تروریستی تحت پرچم «دموکراسی و التزام به حقوق بشر» برای برانداختن حکومتی مشروع همچون ونزوئلا، تضادی فاحش، غیراخلاقی و خلاف اصول حقوق بین الملل است؛ این روزها مسئولیت ریاست بر کاخ سفید بر دوش رهبری است که پیشتر با اتهام سوء استفاده از قدرت، مورد استیضاح مجلس نمایندگان آمریکا قرار گرفته بود و در روزهای اخیر نیز به دنبال قتل «جورج فلوید» شهروند سیاهپوست آمریکایی آفریقایی‌تبار با موج اعتراض‌ها و در یک کلام با بزرگترین بحران اجتماعی و اقتصادی در تاریخ ایالات متحده روبرو شده است.
با وجود تلاش‌های دولت ترامپ در تضعیف اقتصادی دولت کاراکاس از مسیر اعمال تحریم‌های گسترده، ونزوئلا همچنان متحدان استراتژیک خود را حفظ کرده است؛ ازجمله چین، روسیه، ایران و کره شمالی؛ کشورهایی که «نیکلاس مادورو» را به عنوان رئیس‌جمهوری قانونی ونزوئلا به رسمیت می‌شناسند.
به زعم برخی از تحلیلگران، تحریم‌های اقتصادی کنونی ایالات متحده علیه ونزوئلا با تحریم‌های سال ۱۹۶۲میلادی واشنگتن علیه کوبا قابل مقایسه نیست، چرا که این محرومیت‌ها ناشی از خصومت آمریکا با دولت ونزوئلا و با هدف آسیب به دولت مادورو است، تحریم‌هایی که تاثیر مستقیم بر زندگی عادی شهروندان ونزوئلایی دارد؛ هر دو کشور ونزوئلا و کوبا با گذشت سال ها از اقدامات غیرانسانی آمریکا نشان داده‌اند که ضمن دفاع از حاکمیت، آزادی و استقلال کشور خود در برابر خواسته‌های نامشروع واشنگتن سر خم نخواهند کرد.
در پایان گزارش آمده است، تاریخ آمریکای لاتین همواره نشان داده که این نوع از تدابیر یک جانبه و تروریستی ایالات متحده آمریکا علیه دولت‌های منطقه، به رغم اینکه موجب فقر بیشتر مردم کشورها می‌شود، روحیه ضد امپریالیستی و وطن دوستی را تقویت می‌کند.