"فیلیپ ویلایتو" روز سه‌شنبه در گفت‌وگوی اختصاصی با ایرنا درباره اعتراض‌های وسیع ضد نژادپرستی در آمریکا افزود: آنچه در جریان است بزرگترین و وسیع‌ترین موج اعتراض‌آمیز در کشور از هنگام ترور مارتین لوتر کینگ است که نه تنها شهرهای بزرگ و کوچک، بلکه مناطق روستایی و حاشیه‌ها را در برگرفته است.
وی ادامه داد: هزاران نیروی گارد ملی به ۵۰ ایالت گسیل شده و تاکنون دست کم پنج نفر کشته شده‌اند. این رویدادها بی‌سابقه هستند. دلیل آن هم تکرار خشونت و قتل از سوی پلیس بوده است. در هفته‌های اخیر چندین قتل نژادی در آمریکا رخ داده بود که با موضوع جورج فلوید به اوج خود رسید.
این تحلیلگر آمریکایی اعتراض‌ها را چندوجهی و فراتر از مسائل نژادی دانست و اضافه کرد: یک تفاوت این اعتراض‌ها با راهپیمایی‌های ضد نژادپرستی دهه ۱۹۶۰ در این است که فرانژادی است و صرفا سیاهپوستان نیستند که در آن مشارکت دارند. علاوه بر سیاهپوستان، آسیایی و لاتین‌تبارها و دیگران نیز در آن مشارکت دارند.
ویلایتو تصریح کرد: اعتراض‌ها پایه‌های حکومت را لرزانده است که امید داشت پس از چند روز همه چیز تمام شود و با آوردن نیروهای پلیس و امنیتی و حکومت نظامی بخیر بگذرد اما عکس آن ثابت شد.
وی خاطرنشان کرد: این اعتراض‌ها پس از بحران ویروس کرونا و مسائل اقتصادی ناشی از آن آغاز شد که فقیرها را فقیرتر و پول کلانی را به جیب میلیاردرها سرازیر کرده و در واقع شکاف اقتصادی در کشور عمیق‌تر شده است.
نویسنده کتاب در دفاع از ایران تاکید کرد: مردم با چند حرف قشنگ و سخنرانی کوتاه نخواهند آمد و خواستار تغییر ملموس و جدی هستند.
ویلایتو به ابعاد سیاسی بحران جاری برای دونالد ترامپ هم اشاره کرد و گفت: اکنون او به طور همزمان با سه بحران دست و پنجه نرم می‌کند. ترامپ هنوز درگیر بحران کووید-۱۹ و مدیریت بد این فراگیری است. او همچنین با رکود عمیق و بیکاری گسترده در اقتصاد آمریکا روبروست و اقتصاد آمریکا برای سال‌ها در وضعیت رکود باقی خواهد ماند.
وی افزود: اکنون هم بحران اعتراض به مرگ جورج فلوید و نژادپرستی دامن‌گیر او شده است.
خبرنگار ایرنا پرسید آیا خواست مشخص و ملموسی از سوی معترضان مطرح شده است یا اینکه این امواج اعتراضی بدون طرح مطالبات قابل تحقق، در حال گسترش و تخلیه شدن است؟
این فعال سیاسی آمریکا پاسخ داد: بله، در سطح ملی اینگونه است اما در سطح محلی و ایالت‌ها مطالبات ملموس‌تر و مشخص مطرح شده است و باید بگویم تا همین‌جا هم به دلیل این موج اعتراضی، دستاوردهایی داشته‌ایم.
ویلایتو توضیح داد: در همین شهر "ریچموند" ایالت ویرجینیا که پایتخت سابق کنفدراسیونی (طرفدار برده‌داری) بود، ما خواستار برچیده شدن مجسمه همه افسران کنفدراسیونی (دوره جنگ داخلی آمریکا قرن ۱۹) بوده‌ایم. در جریان این اعتراض‌ها، مردم به این مجسمه‌ها که نماد دوران برده‌داری هستند، حمله کردند و اکنون شهردار و فرماندار ایالت پذیرفته‌اند که آنها برچیده شوند. اینها نتیجه تنها یک هفته راهپیمایی‌های اعتراض‌آمیز بوده است.
وی در پاسخ به اینکه آیا تحقق این خواسته‌های محلی به معنای این است که شانسی برای تغییرات ساختاری و جدی وجود نخواهد داشت، گفت: به نظر من در یک مقطع تاریخی هستیم که می‌توان به تحقق بسیاری از این آرمان‌ها امید داشت.
این فعال سیاسی خاطرنشان کرد: نهاد نژادپرستی در طی زمانی طولانی شکل گرفته است. از سال ۱۸۸۰ به این سو؛ گام به گام قوانین نژادپرستانه تصویب و ارائه شد. آپارتاید که یک شبه شکل نگرفت، بلکه رژیمی بود که طی سالیان در قالب قوانین به وجود آمد.
ویلایتو ادامه داد: بنابراین مبارزه و سرنگونی ساختارهای نهاد نژادپرستی همچون محدود کردن حق رای رنگین‌پوستان با ترفندهای به ظاهر قانونی یا تبعیض استخدامی علیه رنگین‌پوستان زمان می‌خواهد.
وی اضافه کرد: در همین ایالت ویرجینیا، از هر چهار فرد سیاهپوست واجد شرایط، یک نفر حق رای دادن ندارد زیرا قانون می‌گوید کسی که سابقه جنایی دارد، نمی‌تواند رای بدهد، حتی اگر کسی در ۱۹ سالگی از فروشگاهی یک جفت کفش دزدیده باشید؛ تا ابد در پرونده وی ثبت خواهد شد و تا آخر عمر حق رای دادن ندارند.
این فعال سیاسی تاکید کرد: فکر می‌کنم که در این مرحله با پایین کشیدن مجسمه‌های نماد برده‌داری آغاز کردیم و این روند به تغییر توازن سیاسی به نفع ما منجر خواهد شد.