حجت الاسلام «عبدالله کریمی» روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا و با تسلیت فرا رسیدن سالروز شهادت رییس مذهب جعفری حضرت امام صادق (ع) اظهار داشت: دوران امامت آن حضرت مصادف با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان بود و می توان آن دوره را دوره تزلزل و ضعف حکومت بنی امیه و فزونی قدرت بنی عباس دانست.
وی ادامه داد: از آنجا که بنی امیه گرفتار مشکلات سیاسی فراوانی بود فرصت ایجاد فشار نسبت به امام صادق (ع) را نداشتند و عباسیان هم چون پیش از دستیابی به قدرت در پوشش شعار طرفداری از خاندان پیامبر و گرفتن انتقام خون آنان عمل می‌کردند عملا نمی توانستند مزاحمت خاصی ایجاد کنند.
حجت الاسلام کریمی تصریح کرد: همین موضوع فرصت بسیار مناسبی برای بیان حقایق قرآن و احکام الهی ایجاد کرده بود و امام صادق (ع) نیز با استفاده مطلوب از این وضعیت توانست به نشر احکام دین و تربیت شاگردان بسیاری همت گمارد.
این مدرس دانشگاه با بیان اینکه در روایات متعددی تعداد شاگردان امام ششم شیعیان را بالغ بر چهار هزار نفر عنوان کرده اند، افزود: هشام بن حکم، محمد بن مسلم، هشام بن سالم، مفضل بن عمر و جابر بن حیان از برجسته ترین آنها بودند.
وی تصریح کرد: به عنوان نمونه جابر بن حیان بیش از ۲۰۰ جلد کتاب و هشام بن حکم نیز ۳۱ جلد در زمینه های مختلف تالیف کرده اند و به زبان های گوناگون اروپایی تجربه و در اختیار دیگر دانشمندان قرار گرفته است.
حجت الاسلام کریمی افزود: سخاوت، پرهیزکاری و علم امام صادق (ع) به گونه ای بود که بزرگان اهل سنت نیز بر آن صحه گذاشته و به نیکی از آن حضرت یاد کرده اند.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: مالک بن انس از بزرگان فقهی اهل سنت سخن جالبی در خصوص امام صادق (ع) نقل کرده و گفته است که هر زمان به آن حضرت مراجعه کردم، همیشه ایشان را در یکی از سه حالت نمازخواندن، روزه داری و ذکرگفتن دیدم.
وی یادآور شد: ابن خلکان یکی از مولفان مشهور اهل سنت در کتاب خود نوشته است که امام جعفر صادق به دلیل راستگویی در گفتارش ملقب به صادق شده و فضیلتش مشهورتر از آن است که ذکر شود.
حجت الاسلام کریمی در پایان گفت: صادق آل محمد(ص) دستگیری از نیازمندان را هرگز در طول عمر بابرکتشان فراموش نکردند و به معنای واقعی کلمه حامی افراد مستضعف بودند که باید از این خلق و خو درس بگیریم و ان را در زندگی پیاده کنیم.
حضرت امام جعفر صادق (ع) ششمین امام شیعیان در روز ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ قمری در مدینه متولد شدند و روز ۲۵ شوال سال ۱۴۸ در سن ۶۵ سالگی به دستور منصور دوانیقی بر اثر مسمومیت به شهادت رسیدند.