غلامعلی نورا روز دوشنبه به خبرنگار ایرنا افزود: یکی از دلایل استقبال کشاورزان گنبدی از کشت شالی، درآمد بالای آن نسبت به دیگر محصولات است به طوری که هر هکتار شالی برحسب رقم کشت شده بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون ریال برای کشاورزان درآمد دارد که این رقم بسیار بیشتر از دیگر محصولات است.
به دلیل محدودیت‌های منابع آبی، کشت شالی به روش سنتی و غرقابی در استان گلستان ممنوع است.
وی به شیوه خشکه‌کاری شالی اشاره کرد و گفت: این شیوه کشت علاوه بر صرفه‌جویی ۴۰ تا ۵۰ درصدی مصرف آب، موجب کاهش ۳۰ تا ۴۰ درصدی هزینه‌ها، کاهش آفات و بیماری‌ها، تراکم یکنواخت و مدیریت آسان مزرعه می‌شود اما کشت آن به دلایلی از جمله سخت‌تر شدن کنترل علف‌های هرز مورد استقبال کشاورزان گنبدی قرار نگرفته است.
کشت شالی به شیوه سنتی و غرقابی هر هکتار به ۱۴ تا ۱۵ هزار مترمکعب آب نیاز دارد.
مدیر جهادکشاورزی گنبدکاووس همچنین میزان اراضی نسق کشت شالی در گنبدکاووس را ۲ هزار و ۶۰۰ هکتار اعلام کرد و افزود: برای جلوگیری از کشت این محصول بیش از میزان نسق، شرکت آب منطقه‌ای نباید آب مورد نیاز کشت شالی را در اختیار کشاورزان قرار دهد.
در همین پیوند سرپرست مدیریت امور منابع آب گنبدکاووس هم به خبرنگار ایرنا گفت: این اداره مسوولیتی در قبال نوع کشت کشاورزان ندارد و فقط تامین کننده میزان آب (حقابه) درج شده در پروانه مالکان چاه‌های آب یا کشاورزانی است که از آب سدها، رودخانه‌ها و آب بندان‌ها برای زراعت خود استفاده می‌کنند.
جواد تیموری افزود: تا زمانی که کشاورز به منابع آبی بیش از آنچه در پروانه او درج شده تجاوز نکرده باشد، شرکت آب منطقه ای نمی تواند علیه او در محاکم قضایی طرح دعوی کند.
به گفته سرپرست مدیریت منابع آب گنبدکاووس، دراین شهرستان هزار و ۵۰۰ حلقه چاه آب کشاورزی دارای مجوز و حدود ۲ هزار حلقه چاه آب بدون مجوز وجود دارد.
گنبدکاووس با ۳۵۰ هزار نفر جمعیت و میانگین بارش سالانه ۲۵۰ تا ۴۰۰ میلیمتر، دومین شهرستان بزرگ گلستان است که با افزون بر ۱۶۰ هزار هکتار اراضی زراعی و باغی که ۶۰ درصد آن هم به صورت دیم کشت می‌شود، از شهرستان‌های مهم این استان در تولیدات کشاورزی است.