به گزارش ایرنا این نشست به صورت ویدیو کنفرانس و با همکاری مرکز مطالعات چین شناسی دانشگاه علامه طباطبایی با همکاری دانشگاه زبان و فرهنگ پکن و با همت رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در پکن برگزار شد.
از اساتید چینی پروفسور «سونگ زیان» عضو موسسه تاریخ جهان و آکادمی علوم اجتماعی چین، دکتر «لیو هوی» عضو مدرسه آسیایی و آفریقایی و عضو دانشگاه مطالعات بین الملل شانگهای و مدیر دانشکده فارسی این دانشگاه در این نشست حضور داشتند.
از سوی ایران هم دکتر «شهلا باقری» عضو هیات علمی علوم اجتماعی دانشگاه خوارزمی و دکتر «زهرا میرحسینی» عضو هیات علمی و مدیر گروه مطالعات زنان و خانواده دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی دانشگاه الزهرا (س) در این همایش سخنرانی کردند.
همچنین در برگزاری این همایش رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در چین، مرکز مطالعات راهبردی روابط فرهنگی و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی اداره کل همکاری های فرهنگی و امور ایرانیان خارج از کشور همکاری داشتند.
توسعه بدون مشارکت زنان امری غیرقابل تصور
«زهرا میرحسینی» عضو هیات علمی و مدیر گروه مطالعات زنان و خانواده دانشکده علوم اجتماعی و اقتصادی دانشگاه الزهرا (س) در این نشست با ارایه مقاله ای با عنوان «نقش زنان در توسعه ارتباطات فرهنگی با تاکید بر ایران و چین» گفت: حضور زنان در عرصه های مختلف اجتماعی نه تنها مورد پذیرش جامعه است، بلکه جزء ضروریات زندگی اجتماعی در عصر حاضر نیز محسوب می شود، چرا که جامعه به توانمندی ها و حضور زنان در عرصه های مختلف اجتماعی و بهره مندی از آن، ضمن اینکه اعتقاد و باور پیدا کرده، بدان نیازمند نیز است.
وی با اشاره به اینکه توسعه بدون مشارکت زنان امری غیرقابل تصور به نظر می رسد گفت: توسعه روابط بین الملل هم از این قاعده مستثنی نیست بدین علت که حضور زنان در عرصه روابط بین الملل نه تنها با هدف برقراری عدالت جنسیتی و مشارکت دادن زنان در فعالیت های اجتماعی، بلکه به منظور فراهم آوردن بسترهای لازم برای استفاده از ظرفیت های موجود در جامعه و بهره گیری از توان تمامی آحاد جامعه، از ملزومات توسعه انسانی است.
میر حسینی افزود: مطالعات نشان می دهد اگرچه در دهه های اخیر به نقش زنان در توسعه ارتباطات فرهنگی در سطح بین الملل توجه شده و نهادها و سازمان های مختلفی بدین منظور تشکیل شده با این حال هنوز آن طور که شایسته است از ظرفیت و پتانسیل زنان در این حوزه استفاده نشده و آنان نقش قابل توجهی ایفا نمی کنند.
زنان عامل تعمیق تعاملات میان فرهنگی ایران و چین
«شهلا باقری» عضو هیات علمی علوم اجتماعی دانشگاه خوارزمی هم در این نشست گفت: ایران و چین با سابقه تمدنی دیرین، اکنون و بیش از هر زمان دیگر به بصیرت افزایش ارتباطات اجتماعی و اقتصادی دوجانبه رسیده اند آنچه در این میان بعنوان موتور گسترش این ارتباطات، با هوشمندی برگزیده شده است گسترش «ارتباطات میان فرهنگی» مشترک است.
وی با اشاره به اینکه فرهنگ و تعاملات فرهنگی مشترک، زمینه ساز و بستر سایر فعالیت های اجتماعی است اظهار کرد: فرهنگ با اتکا به تمهید درک مشترک، اقناع ذهنی و بین الاذهانی، نقش مفروضات پایه در حل معادلات چند مجهولی را ایفا می نماید.
باقری ادامه داد: شاید بتوان گفت که فرهنگ حداقل دو سویه عملکردی دارد از یک سو نقش فرهنگ در بستر سازی گسترش همه فعالیت های اقتصادی و اجتماعی محرز است واز سویی دیگر تولید معنا و حاکمیت معنا بر روابط انسانی و اجتماعی موحبات تبدیل یک رابطه اقتصادی محض به یک رابطه انسان ساز، جامعه ساز و تحول آفرین را باعث می شود.
عضو هیات علمی علوم اجتماعی دانشگاه خوارزمی افزود: ما اکنون باید بتوانیم با یکدیگر و در عرصه فرهنگ، «جاده فرهنگی ابریشم» را بیافرینیم زنان به مدد انگشتان ظریف و روح نکته سنج خود، قادر به چنین توانایی خواهند بود جاده فرهنگی ابریشم نه پارچه ابریشمی که افکار، باورها، نظام های معنایی ریشه دار را به معرض دید عموم و تبادل آرا قرار خواهد داد.
وی تصریح کرد: فرهنگ سیال گون، همچو ابریشم لطیف و همچون زن، دقیق و ظریف است و عاملی هم سنخ خود را می طلبد سازندگان این نقش، زنان و مادران هستند و فعال سازی این قابلیت محتاج تمهیدات راهبردی و اجرایی دو جانبه است.
ایرانشناسی در چین تاریخی صد ساله دارد
دکتر «لیو هوی» عضو مدرسه آسیایی و آفریقایی و عضو دانشگاه مطالعات بین الملل شانگهای و مدیر دانشکده فارسی این دانشگاه هم گفت: ایرانشناسی در چین تاریخی صد ساله دارد اما بیشترین پیشرفت در این زمینه در سال های بعد از ۱۹۷۹میلادی یعنی همزمان با اجرای «سیاست اصلاحات ودرِهای باز» در چین اتفاق افتاد.
او گفت: همگام با حضور چین در جامعه بین المللی، روابط سیاسی، اقتصادی و تجاری ایران و چین روز به روز نزدیک تر و گسترده تر شده و همکاری و تبادلات اندیشمندان دو کشور در زمینه علوم انسانی نیز به مرور زمان بیشتر و راحت تر شده است.
وی افزود: همچنین ایرانشناسی در چین با تمرکز در زمینه هایی چون تاریخ، مذهب، مساله هسته ای، انرژی، پیشرفت اقتصادی، فرهنگ، روابط بین الملل وآموزش زبان فارسی وارد دوره پیشرفت همه جانبه شده است.
این استاد دانشگاه شانگهای اظهار کرد: در طول ۷۰ سال اخیر در تاریخ معاصر ایرانشناسی در چین، با وجود اینکه تحقیقات فراوانی در زمینه تاریخ و مذهب ایران انجام شده، اما تعداد تحقیقاتی که براساس متون فارسی انجام شده باشد کماکان انگشت شمار است.
تاثیرپذیری طب چینی از طب اسلامی
پروفسور «سونگ زیان» عضو موسسه تاریخ جهان و آکادمی علوم اجتماعی چین هم در این نشست مجازی با ارئه مقاله در مورد «تاریخچه مبادلات پزشکی چین و ایران» اظهار کرد: با تحقیق و بررسی در مورد کتاب چینی "دستورالعمل‌های دارویی قوم هوی" می‌توان تاثیر خاص طب سنتی اسلامی بر طب سنتی چینی را مشاهده کرد.
وی از بین رفتن نسخه‌های اصلی این اثر را یک ضرر جبران ناپذیر و بدشانسی بزرگی برای مطالعه طب چینی و ایرانی عنوان کرد و گفت: از فهرست نسخه‌های باقیمانده از کتاب ۳۶ جلدی " دستورالعمل‌های دارویی قوم هوی " می‌توان دریافت که محتوای نسخه‌های موجود در کتاب اصلی بسیار بیشتر از کتاب قانون ابن سینا بوده است بنابراین به عنوان شخصی که مشغول تحقیق، تفسیر و مرتب‌سازی متون پزشکی بوده است فکر می‌کنم دانشمندانی از کشورهای چین و ایران، زیر پرچم راهبردی پروژه "یک کمربند - یک جاده" برای سلامتی همه بشریت تمام تلاش و سعی خود را می‌کنند تا اسناد پزشکی باستانی بیشتری از هر دو کشور سازماندهی و منتشر شود.