«محسن بهرام‌زاده» وزنه‌بردار دسته ۱۰۵ کیلوگرم که عنوان نایب قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد وارد سی‌امین سال زندگی خود شد او همچنان در تمرینات پرانرژی و به قول خودش به خوبی می‌تواند با کمک خانواده که کاملا ورزشی هستند در ایام کرونا نیز این تمرینات را مدیریت کند. وی که دانش‌آموخته کارشناسی ارشد تربیت بدنی است از برخی ناملایمتی‌های زندگی ورزشی خود گلایه دارد و برخی از این گلایه ها را به سمت و سوی مربیان هدایت می کند. البته هنوز امیدوار است که انتخابی برگزار شود تا در دسته ۱۰۹ کیلوگرم بتواند توانایی ورزشی خود را به رخ مدعیان بکشد.
تولد این قهرمان بوشهری بهانه‌ای شد تا در ایام کرونا پای صحبت‌های او بنشینیم او در این گفت وگو با اشاره به نظارت مربیان برتمریناتش گفت: بهرام بهرام‌زاده پدرم و مهدی بهرام‌زاده بردارم که مربی تیم جوانان بود هر ۲ از با تجریه های وزنه‌برداری به شمار می‌روند و عناوین ملی زیادی را در کارنامه دارند. در ایام کرونا که تمرینات به صورت انفرادی و خانگی برگزار می‌شود این افراد بر تمریناتم نظارت دارند و اکنون نیز بدنم به مانند گذشته آماده است. در چند ماه گذشته آسیب دیدگی کتف داشتم که برطرف شده و الان به صورت مستمر تمرین می‌کنم.
نایب قهرمان وزنه‌برداری آسیا با اشاره به برخی از اشتباهات یک ورزشکار در زندگی عنوان کرد: یکی از تصمیماتی که من شاید آن را اشتباه قلمداد کنم افزایش وزن و رفتن به دسته به اضافه ۱۰۹ کیلوگرم بود که بدنم فاکتورهای لازم برای این دسته را نداشت لذا تصمیم گرفتم به ۱۰۹ کیلوگرم برگردم. در این دسته در زمان من آقایان بهداد سلیمی، بهادر مولایی، سعید علی‌حسینی حضور داشت. فاکتورهایی مانند اندازه دور مچ، دست، لگن و آرنج شرایط لازم برای وزنه زدن در دسته فوق سنگین به شمار می روند که من برخی از این شرایط را نداشتم. همچنین وزنم که زیاد می‌شد کمرم آسیب می‌دید و در برخی از مواقع مشکلات گوارشی و کبدی را نیز دچار شدم که کار را برایم سخت می‌کرد. تغییر وزنم موجب شد تا بعد از نایب قهرمانی آسیا دچار اُفت شوم.
بهرام‌زاده درباره دعوت نشدن به تیم ملی افزود: اگر نگاه واقع‌بینانه به تیم ملی داشته باشم باید بگویم رکوردهایم بد نیست و می‌توانم در تیم ملی باشم. در چند سال گذشته نظر «محمدحسین برخواه» به گونه‌ای است که نفرات خاص به تیم می‌روند. من، «سعید علی‌حسینی» و «همایون تیموری» همیشه از این موضوع گلایه داریم. حرف ما این است چرا انتخابی برگزار نمی‌شود تا ما بتوانیم توانایی خود را پیش چشم مربیان به نمایش بگذاریم. مطمئن باشید هر جایگاهی که در مسابقات انتخابی بدست بیاورم را خواهم پذیرفت و مسئولیت آن را قبول می کنم. مربیان تیم ملی می‌توانند تعاملی برخورد کنند شاید برخی از ورزشکاران با توجه به سن خود توانایی تمرین کامل نداشته باشند اما تجربه آنان می‌تواند به خوبی در میدان ورزشی به کار آید. یکی از این ورزشکاران سعید علی‌حسینی بود که در مسابقات جهانی ۲۰۱۹ تایلند می‌توانست تالاخادزه را تحت فشار قرار دهد.
وی که دارای کارشناسی ارشد تربیت بدنی گرایش علم تمرین است افزود: علم و تجربه ۲ اصل اساسی در ورزش به شمار می‌روند و من می‌توانم با کمک این ۲ اصل بدن خود را مدیریت کنم. من آلان ۳۰ سال دارم و توانایی وزنه‌زدن خود را به خوبی می‌شناسم. وزنه‌بردارانی هستند که در ۳۰ سالگی رکورد خواهند زد. علی حسینی در ۳۲ سالگی مدال نقره آسیایی کسب کرد و سهراب مرادی نیز در سن بالای ۳۰ سال هنوز رکورد جهانی را جابجا می‌کند.
وی در پایان تصریح کرد:پیش از این وزنه‌برداران فشار زیادی به بدن خود وارد می‌کردند و بازنشستگی زودهنگام بود اما الان علم ورزش این فرسودگی را کم کرده است.