به گزارش ایرنا، مردم افغانستان جشن صدویک‌امین سالگرد استقلال خود را از انگلیس در سایه حملات راکتی، جنگ و ناامنی ناشی از حضور نظامیان خارجی تجلیل کردند که تاکنون پیشرفت‌ها و تغییراتی اساسی در این کشور مشاهده می شود.
این کشور پس از یک قرن آزادی، با وجود تجاوزهای پی‌درپی استعمارگران و متجاوزان در عین حال توانست راه توسعه و پیشرفت را نیز طی کند. با وجود این افغانستان امروز دارای نظام مردم سالار و انتخابی بوده که در آن میلیون‌ها کودک، نوجوان و جوانان دختر و پسر مشغول تحصیل در مدراس و دانشگاه‌های این کشور هستند.
همین بخش جامعه و علاقمندی بیش از حد به آموزش و پرورش و آموزش عالی در داخل و خارج از کشور امیدی را برای آینده روشن و صلح آمیز در کنار همسایه‌ها و کشورهای منطقه نوید می دهد.
دولت این کشور برای تسریع روند آموزش به هزاران مدرسه و دانشگاه خصوصی در سراسر این کشور مجوز فعالیت داده است.
در این کشور کشاورزی هرسال رو به توسعه بوده، جاده سازی استان ها با مراکز شهرها که یکی از مهمترین بخش توسعه در هر کشور شمرده می شود، نیز ادامه دارد و وزارت معادن افغانستان قراردادهای استخراج معادن با ارزش این کشور را با شماری از شرکت‌های خارجی و داخلی منعقد کرده و در تازه ترین مورد یک حلقه چاه استخراج گاز را در استان جوزجان در شمال افغانستان به بهره‌برداری رسانده است.
همچنین افغانستان در تلاش است که جایگاه خود را بعنوان چهار راه ترانزیت کشورهای منطقه ثابت کند و در همین راستا گام های مهمی برداشته شده است از جمله انتقال یکهزار مگاوات برق کشورهای آسیای میانه به پاکستان، امضای انتقال خط لوله گاز ترکمنستان به پاکستان و هند به نام «تاپی» در روزهای اخیر، انتقال کالاهای بازرگانی و ترانزیتی جمهوری اسلامی ایران از استان های هرات و نیمروز با کانتینر و کامیون‌های افغانی به کشورهای آسیای میانه از جمله تاجیکستان، ازبکستان و قرقیزستان در این راستا می توان نام برد.
توسعه مخابرات و اینترنت در سراسر این کشور، استفاده از شبکه فیبرنوری با بستن قرارداد با کشورهای آذربایجان و چین و انتقال آن به کشورهای آسیای جنوبی هم امیدی را برای مردم این کشور زنده نگه داشته است.
دولت افغانستان در سال های اخیر تلاش‌های زیادی را انجام داده است تا با ایجاد پارک‌های صنعتی در استان‌های مهم این کشور بر تولیداد داخلی متمرکز شود تا از این طریق بتواند توازن صادرات و واردات کشور را برای رشد اقتصادی و درآمد زایی کشور برقرار کرده و برای رسیدن به این هدف همچنین به توسعه بخش تولید انرژی تجدید پذیر یا خورشیدی پرداخت و در همین مسیر در نظر داد ۳ هزار مگاوات انرژی خورشیدی تولید کند.
اما در کنار همه این وضعیت و تلاش برای پیشرفت و توسعه، حضور آمریکا و کشورهای غربی که همیشه در تلاش استثمار و بهره‌کشی از کشورهایی هستند که قصد پیشرفت دارند، با چالش‌های نیز مواجه است.
نظامیان غربی و بویژه آمریکا که ۱۹ سال پیش با شعار دمکراسی، مبارزه با تروریسم و مواد مخدر به افغانستان حمله کردند در این مدت نه تنها صلح و آرامش برای این کشور به ارمغان نیاوردند بلکه به گفته رئیس جمهوری افغانستان بیش از ۹۰ درصد از مردم این کشور هم اکنون با فقر دست و پنجه نرم می کنند.
کشتار مردم بی گناه افغانستان از سوی داعش و طالبان که با حمایت آمریکایی ها صورت می گیرد چهره واقعی این کشورها را برای مردم افغانستان آشکار کرده است.
کشت و تولید مواد مخدر نه تنها پس از حضور آمریکایی ها و نظامیان غربی در این کشور کاهش نیافته، بلکه هر سال به میزان آن افزوده شده است. سازمان ملل متحد در تازه‌ترین گزارش خود که روز دوشنبه در رسانه های این کشور منتشر شد از افزایش تولید و استفاده از مواد مخدر در افغانستان خبر داده است .
براساس گزارش های منتشر شده تعداد گروه های تروریستی در ابتدای حمله آمریکا به افغانستان محدود به داعش، القاعده و طالبان بود که اکنون به بیش از ۲۰ گروه افزایش یافته است و امروز امریکا به یکی از بزرگترین حامیان تروریست ها تبدیل شده و با آنها گفت وگو می کند.
مردم افغانستان حتی سالروز استقلال کشور خود حتی در پایتخت این کشور با مشکل قطع آب، برق، بیکاری و نبود زیرساخت های شهری رو به رو هستند.
در چنین وضعیتی دولت افغانستان که حدود ۱۱ ماه پیش انتخابات ریاست جمهوری را برگزار کرد، تاکنون نتوانسته است کابینه دولت را تکمیل و برای گرفتن رای اعتماد به مجلس بفرستد.
«صدیق صدیقی» سخنگوی ریایست جمهوری افغانستان روز دوشنبه در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران در کابل در باره اینکه چه وقت فهرست کابینه نهایی و به مجلس فرستاده می شود؛ گفت: منتظر فهرست وزیران شرکای سیاسی خود یعنی عبدالله عبدالله است.
صدیقی افزود: ریاست جمهوری افغانستان از شریک سیاسی خود خواسته است، افرادی را به کابینه معرفی کند که وزنه سیاسی داشته و برای دولت و ملت افغانستان قابل قبول باشند.
این درحالی است که دستیابی به صلح و آغاز گفت وگوهای گروه های افغان نیز به واسطه کارشکنی کشورهای خارجی در پرده ای از ابهام قرار گرفته است.
دولت افغانستان زیر فشار کشورهای خارجی مجبور شد که حدود پنج هزار زندانی که در بین آنها عاملان حملات انتحاری و کشتار مردم بی دفاع این کشور در ورزشگاه ها، مساجد، مدارس و مراسم عروسی نیز دیده می شوند را به امید دستیابی به صلح با طالبان آزاد کند ولی مردم افغانستان امید چندانی به دستیابی به صلح و آرامش ندارند.
تعدادی از روسای جمهوری کشورهای مختلف از جمله ترکیه، چک، لهستان، روسیه و هند با ارسال پیام تبریک روز استقلال این کشور را به دولت و مردم تبریک گفته اند.
ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه نیز با ارسال پیامی که توسط سفیر این کشور در کابل به غنی تحویل داده شد با تبریک روز استقلال از وی خواسته است که با تروریسم و مواد مخدر مبارزه کند.
انگلیسی ها پس از سه جنگ خونین با افغانسان و با تحمل شکست در ۲۸ مرداد ۱۲۹۸ خورشیدی مجبور شدند که معاهده استقلال افغانستان را امضا کنند.
غازی امان الله خان ابتدا از نیروهای انگلیسی خواسته بود که بدون درگیری افغانستان را ترک کنند و استقلال این کشور را به رسمیت بشناسند که با نپذیرفتن انگلیس امان الله خان با همکاری ارتش و نیروهای مردمی پس از سه جنگ اشغالگران را مجبور به امضای معاهده استقلال کردند.
نبرد آزادی خواهی مردم افغانستان ابتدا در استان های «قندهار»، «ننگرهار» و «پکتیا» آغاز شد و مردم پکتیا به رهبری «محمد نادر خان» که بعدها بر کرسی پادشاهی این کشور تکیه زد، دست کم در چهار استان موفق به بیرون راندن انگلیسی ها شدند و در استان های قندهار و ننگرهار نیز نیروهای مردمی مقابل نیروهای انگلیسی قد برافراشتند و آنان را وادار به ترک کشورشان کردند.
این مبارزه به تدریج به سراسر افغانستان گسترش یافت و اراده مصمم مردم این کشور، راهی جز خارج شدن انگلیس از این کشور و به رسمیت شناختن استقلال افغانستان برای انگلیسی ها باقی نگذاشت.
امان الله خان در سال ۱۹۱۹ در سن ۲۷ سالگی پادشاه افغانستان شد. وی پس از ۱۸ سال پادشاهی در ۲۴ مه سال ۱۹۲۸ مجبور به ترک افغانستان و عزیمت به کشور ایتالیا شد.
وی پس از ۳۱ سال تبعید در ماه آوریل سال ۱۹۶۰ بر اثر بیماری سرطان درگذشت و جسد وی پس از انتقال به افغانستان، در شهر «جلال آباد» استان ننگرهار به خاک سپرده شد.
جشن های استقلال افغانستان پس از گذشت نزدیک به یک قرن، اینک با شکوه خاصی در این کشور برگزار می شود و از این روز تاریخی تجلیل به عمل می آید.