به گزارش ایرنا، در تقویم رسمی افغانستان 28 مرداد ماه بر اساس قانون اساسی به مناسبت روز استقلال این كشور تعطیل رسمی است و آیین های ویژه در سراسر برگزار و از رشادت های پیشینیان در تاریح به واسطه كسب و نگهداری استقلال این كشور تجلیل می شود.
در این روزها كه پرچم های سه رنگ افغانستان در كابل پایتخت این كشور و دیگر شهرهای این دیار ، نماد وطن و مفهوم ملت را تجلی بخشیده اند و انگیزه مضاعف برای مشاركت به مردمان این كشور داده است ، سربازان با رشادت زیادی برای تأمین امنیت روستا ها و شهرها در سنگر ایستاده اند تا دیگران از جشن استقلال تجلیل كنند.
مردم افغانستان از سال 1218 تا سال 1298 شمسی كه توانستند در زمان پادشاهی «غازی امان الله خان» استقلال كشورشان را كسب كنند، سه جنگ خونین را با انگلستان پشت سر گذاشتند و اشغالگر را مجبور به امضای معاهده استقلال كردند و بازخوانی آن تجربه سخت برای امروز هم كارآمد است.
اما روند تحولات كشورها در بستر تاریخ و تغییرات ماهوی كه در ساختارهای حاكمیتی بر كشورها و نهادهای بین المللی ایجاد شده ، تمامی باعث دگرگونی در ماهیت نمادهای تاریخی شده است و در افغانستان نیز امروز جشن های استقلال نزدیك 18 سال است كه امنیتش به كمك نیروهای ناتو به رهبری آمریكا برگزار می شود كه بخشی از این نیروها انگلیسی هستند.
افغانستان برای دستیابی به استقلال، راه پرفراز و نشیبی را طی كرده است یكی از سه نبرد مشهور در این ارتباط به اولین جنگ افغان ها با نیروهای انگلیس بازمی گردد كه از سال 1839 آغاز و تا سال 1842 ادامه یافت كه در این جنگ انگلیس ها شكست خوردند .
البته نباید اشتباه كرد و تصور كنیم كه وقتی می گویم نیروهای انگلیسی یعنی همه از سرباز تا فرمانده انگلیسی باشند بلكه فرماندهان انگلیسی حاكم بر شبه قاره هند سربازان بومی همان مناطق را برای جنگ هایشان تجهیز و اعزام می كردند.
جنگ دوم افغان ها با استعمارگران بین سال های 1878 تا 1880 میلادی رخ داد كه در آن نبرد نیز افغان ها به پیروزی دست یافتند و جنگ سوم افغان با نیروهای انگلیسی در ششم ماه می سال 1919 آغاز و در ماه آگوست همان سال پایان یافت كه نتیجه آن استقلال افغانستان بود.
در 28 مرداد ما سال 1298 خورشیدی كه مصادف است با 19 آگوست سال 1919 میلادی، انگلیسی ها مجبور به امضای معاهده استقلال افغانستان شدند و غازی امان الله خان ؛ از نیروهای انگلیس خواست تا مسالمت آمیز و بدون درگیری، افغانستان را ترك كنند و استقلال این كشور را به رسمیت بشناسند.
انگلیس نخست این درخواست شاه افغانستان را نپذیرفت و امان الله خان با ارتش و نیروهای مسلح مردمی توانست اشغالگران انگلیسی را از كشور خود بیرون كنند.
نبرد آزادی خواهی مردم افغانستان ابتدا در استان های «قندهار»، «ننگرهار» و «پكتیا» آغاز شد و مردم پكتیا به رهبری «محمد نادر خان» كه بعدها بر كرسی پادشاهی این كشور تكیه زد، دست كم در چهار استان موفق به بیرون راندن انگلیسی ها شدند و در استان های قندهار و ننگرهار نیز نیروهای مردمی مقابل نیروهای انگلیسی قد برافراشتند و آنان را وادار به ترك كشورشان كردند.
این مبارزه به تدریج به سراسر افغانستان گسترش یافت و اراده مصمم مردم این كشور، راهی جز خارج شدن از كشور و به رسمیت شناختن استقلال افغانستان برای انگلیسی ها باقی نگذاشت.
امان الله خان در سال 1919 در سن 27 سالگی پادشاه افغانستان شد. وی پس از 18 سال پادشاهی در 24 می سال 1928 مجبور به ترك افغانستان و عزیمت به كشور ایتالیا شد.
وی پس از 31 سال تبعید در ماه آوریل سال 1960 بر اثر بیماری سرطان درگذشت و جسد وی پس از انتقال به افغانستان، در شهر «جلال آباد» استان ننگرهار به خاك سپرده شد.
جشن های استقلال افغانستان پس از گذشت نزدیك به یك قرن، اینك با شكوه خاصی در این كشور برگزار می شود و از این روز تاریخی تجلیل به عمل می آید.
جشن هایی كه برای مدتی پس از حمله ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی سابق كم رنگ و در دوران جنگ های داخلی در دهه 70 خورشیدی بی رنگ و در زمان حاكمیت طالبان محو شده بود ، دوباره بعد از سقوط طالبان و حاكمیت دولت های جدید بر افغانستان كه در پی حمله نیروهای آمریكایی و همپیمانان غرب و عربی آن در سال 2001 میلادی شگل گرفتند رنگ تازه به خود گرفت.
آئین جشن استقلال افغانستان در سال 1387 خورشیدی در منطقه «چمن حضوری» شهر كابل ، هدف حمله مسلحانه قرار گرفت و از آن سال این آیین ها از سطح خیابان های جمع و به داخل كاخ ریاست جمهوری منتقل شده است و از آن حمله به بعد جشن یا در وزارت دفاع یا ریاست جمهوری برگزار می شود و مردم عادی در آن سهیم نیستند.
این جشن امسال در زمانی برگزار می شود كه انگلیس بتازگی 490 نظامی تازه نفس خود را برای مبارزه با تروریست ها به این كشور فرستاده و درگیری های شدیدی بین افراد طالبان به عنوان شاخص ترین مخالف مسلح دولت افغانستان و نیروهای دولتی در این كشور جریان دارد.
اما روز استقلال با هر شكل و سطحی در هر كشوری روز مهمی برای ملت آن كشور است و اگر هم در مسیر اشتباهات تاریخی به نتایج آن واقعه صدمه خورده باشد ، باز این ملت ها هستند كه باید برای صیانت از افتحار گذشتگانشان و بر گرداندن نتایج به جایگاه اصلی آن اقدام كنند.
آساق*291*1104*1663**
كابل - ایرنا - هر چند افغانستان 99 سال قبل در چنین روزی استقلال خود را از انگلیس بازپس گرفت اما به دلیل جایگاه راهبردی و موقعیت جغرافیایی هرگز از دایره طمع جهانخواران بیرون نرفت و تا امروز به اشكال مختلف آن استقلال را به زخم زده اند.
