سعید نمکی روز پنجشنبه در مراسم روز پزشک که در برج میلاد تهران برگزار شد، افزود: بیان گذشت و ایثار جامعه پزشکی را با هیچ دوربین و واژه‌ای نمی‌توان به تصویر کشید. از این جریان‌هایی که گذشت، خاطره فراوانی دارم و امروز بعد از گذشت شش ماه برای اولین بار است که از تریبونی در مورد تلاش همکارانم صحبت می‌کنم. در این روزها و شب‌ها بارها به عظمت کار پزشکان و پرستاران و خدمه بیمارستان و تکنسین اورژانس و اتاق عمل فکر کردم.
وی ادامه داد: ما وقتی لباس سفید روپوش را می‌پوشیم، آن لباس احرام ما است که به طواف بیمار در سخت‌ترین شرایط می‌رویم. کار پزشکی، کار خریدن اندوه و فروختن جان است که با هیچ معیار مادی نمی‌توان قیاس کرد. گاهی حرف از ویزیت و تعرفه می‌زنند و من شرمسار می‌شوم. مگر می‌شود دقایقی که این عزیزان بر بالین بیمار می‌گذرانند را با پول جبران کرد. مگر می‌شود وقتی عده‌ای دارند پول پارو می‌کنند و پزشکان اندوه جارو می‌کنند را با معیار مادی سنجید. این عظمت بزرگ‌تر از آن است که با دوربینی به تصویر کشید یا با کلامی بیان کرد.
وزیر بهداشت بیان کرد: امروز بزرگداشت پزشکان شریف این سرزمین است. عزیزانی که بعد از سال‌های دفاع مقدس که پنهان و بی صدا خدمت می‌کردند و کسی این حرکت را بزرگ نمی‌دید. دستاوردهای عظیم در شاخص‌های سلامت کشور مدیون مدیریت جامعه پزشکی در کنار ارکان نظام سلامت است که شاید به چشم مردم عادی نمی‌آید. در جریان مدیریت کووید ۱۹ مشخص شد لحظه‌ای که همه فرار کردند، پزشکان ماندند.
نمکی اظهار کرد: گرچه در طرح تحول سلامت، تعداد تخت‌ها اضافه شد، اما در اوج آن هم ۱.۶ تخت به ازای هزار نفر جمعیت شد و کمترین میزان در اروپا بین ۶ تا ۷ برابر کشور ما است. آنچه نگذاشت حتی یک بیمار پشت در بیمارستان سرگردان شود یا آنچه نگذاشت ما پیرزن یا پیرمردی را از ونتیلاتور قطع کنیم و جوانی را در اولویت بگذاریم یا آنچه نگذاشت افغان‌های بدون کارت را رها کنیم، همت جامعه پزشکی بود.
وی افزود: بزرگترین سرمایه ملی ما در مدیریت بیماری کرونا که توانستیم در کمتر از دو ماه مرگ و میر را به یک پنجم برسانیم، همت جامعه پزشکی و کادر بهداشت و درمان بود و این سرمایه اجتماعی است. برخی بعد از گذشت از بحران‌ها یادشان می‌رود که چه کسانی این بحران را مدیریت کردند. امیدواریم این قدرشناسی را از جامعه پزشکی در رعایت پروتکل‌های بهداشتی ببینیم.
وزیر بهداشت گفت: همکاران من با این‌که عاشق کار هستند، ولی با همه فشارها، خسته هستند. ما فکر می‌کردیم تابستان آرام‌تری داریم و روزهای سخت احتمالی پاییز را با آنفلوآنزا و کرونا خواهیم داشت و زمانی برای نفس تازه کردن همکاران خواهیم داشت. باز نمی‌کنم که چرا نشد و این را به آینده می‌سپارم. زیرا برخی گفتمان‌ها حاصلی جز گسست اجتماعی نخواهد داشت.