در این گزارش آمده است: سفر دو وزیر برجسته هند به تهران در عرض یک هفته از اهمیت برخوردار است. موقعیت ایران در منطقه مهم است و در شرایط فعلی، ایران می‌تواند به عنوان یک نیروی میانجی میان هند و چین نقش ایفا کند.
اهمیت این دیدارها که ابتدا توسط راجنات سینگ وزیر دفاع و سپس اس جایشانکار وزیر امور خارجه این کشور و در میان اجلاس سازمان همکاری شانگهای در مسکو انجام شد، غیر قابل انکار است.
سابرامانیام جایشانکار وزیر امور خارجه هند روز سه شنبه در یک پیام توییتری، دیدار خود با محمد جواد ظریف همتای ایرانی اش در تهران را مثبت و سازنده توصیف کرد.
جایشانکار در پیام خود گفت: یک دیدار سازنده با محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در طول توقف در تهران داشتم.
وی افزود: در این دیدار ما در مورد همکاری‌های دوجانبه گفت و گو کردیم و تحولات منطقه‌ای را بررسی کردیم. من از محمد جواد ظریف برای مهمان نوازیش تشکر می‌کنم.
محمد جواد ظریف در حساب کاربری خود در توییتر نوشت: "با وزیر خارجه هند درباره گسترش روابط دوجانبه و تجارت مذاکره کرده و در خصوص مسائل مهم منطقه‌ای به تبادل نظر پرداختیم".
ظریف تصریح کرد: "از میزبانی همتای هندی خود، سابرامانیام جایشانکار برای گفت وگوی امروز در تهران خرسندم. ما درباره گسترش روابط دوجانبه و تجارت مذاکره کرده و در خصوص مسائل مهم منطقه به تبادل‌نظر پرداختیم و تعامل فعال با همسایگان، اولویت اصلی ماست".
سازمان همکاری شانگهای طی یک دهه گذشته به عنوان یک گروه مهم از کشورها ظهور کرده است. این سازمان به رهبری چین و روسیه برای گردهم آوردن کشورهای آسیای میانه تشکیل شده است. هدف هند از پیوستن به این گروه، گسترش تعامل با کشورهای آسیای میانه و مشارکت در توسعه آن‌ها از طریق افزایش تجارت و بازرگانی بود.
هند برای دسترسی به آسیای میانه و افغانستان همیشه به روابط خود با ایران اعتماد کرده است. عضویت در سازمان همکاری شانگهای (ایران هم اکنون به عنوان ناظر در این گروه قرار دارد)، همراه با روابط خوب با تهران و ایجاد پیوندهای اقتصادی از طریق مسیرهای ارتباطی، گزینه‌ای منطقی برای تقویت رد پای هند در منطقه بوده است.
در زمینه افغانستان، ایران نقش برجسته‌ای در ایجاد صلح و ثبات در افغانستان داشته است. این کشور همچنین نقش مهمی در گفت وگوهای صلح افغانستان و طالبان و روند آشتی ملی در این کشور ایفا خواهد کرد. هند قطعاً هنگام تعامل با ایران این موضوع را از مد نظر دور نداشته تا بتواند ارتباط خود با افغانستان و مردم آن را حفظ کند.
از نظر هند ارتباط با آسیای میانه و افغانستان از طریق چابهار بسیار مهم است. این کشور متعهد به سرمایه گذاری ۵۰۰ میلیون دلاری در چابهار شده است. در این راستا، فعالیت‌ها در بندر چابهار بدون مانع ادامه داشته و بعید است که فعالیت این بندر در آینده تحت تاثیر قرار گیرد.
یکی از اهداف مهم و مشترک هند و چین در سیاست خارجی آن‌ها دست یابی به پروژه‌های ارتباطی است. از این نظر، ایران یک بازیگر اصلی با نقشی محوری برای هر دو کشور محسوب می‌شود که می‌تواند دستیابی به اهداف فوق را میسر کند.
ابتکار عمل هند در ارتباط با ایران، صداقت دهلی نو در تعامل با این کشور را می‌رساند. ایران نیز به نوبه خود باید به امتیازات گسترش روابط با هند پی ببرد. یک رابطه ثابت و متعادل به نفع هر دو کشور است.
در مورد سازمان همکاری شانگهای، ایران در معرض دست یابی به عضویت دائم این سازمان است و هند از عضویت ایران حمایت می‌کند. رهبری چین در این سازمان، به هر سه کشور یک فرصت را می‌دهد تا به صورت مشترک در راستای افزایش نقش و اهمیت سازمان همکاری شانگهای قدم بردارند.