به گزارش ایرنا، «مایک پمپئو» وزیر امور خارجه آمریکا در نشست اولیه دوحه طی یک سخنرانی پس از «ملاعبدالغنی برادر» گفت که آمریکا در نوع نظام آینده افغانستان دخالتی نمی‌کند و این افغان ها هستند که باید نوع نظام آینده را انتخاب کنند و آمریکا نظام خود را بر دیگران تحمیل نمی‌کند.
این در حالی است که مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا برخلاف وزیر خارجه آمریکا گفته است که نوع حمایت این اتحادیه از افغانستان در آینده منوط بر حفظ جمهوریت و ارزش‌های آن است.
«جوسپ بورل» در یک گفت‌وگوی تلفنی با محمد اشرف غنی رییس جمهوری افغانستان گفته است که به حمایت خود به خاطر حفظ و تقویت ارزش‌های جمهوریت و هدف مطلوب که «همانا افغانستان مستقل، متحد و دمکراتیک است»، ادامه می‌دهد.
وی همچنین افزوده است که به نشانه اعلام همبستگی و حمایت از جمهوریت و افغانستان، در نظر دارد به کابل سفر کند.
اما سخنان وزیر خارجه آمریکا در دوحه بیانگر آن است که حمایت ادعایی این کشور از دمکراسی، حقوق بشر و حقوق زنان که طی ۲۰ سال گذشته ۱۵۷ هزار نفر از مردم افغان به بهانه آن در این کشور کشته شدند، دروغی بیش نیست.
در حال حاضر باید از آمریکایی‌ها پرسید که چرا اکنون پس از ۲۰ سال جنگ، کشتار و ویرانی افغانستان به نام دفاع از حقوق بشر، دمکراسی و حقوق زنان، از حمایت آن کناره گیری کردید؟؛ دلیل بوجود آوردن این همه بحران و ظهور ۲۰ گروه تروریستی طی ۲۰ سال گذشته در این منطقه چه بوده است؟
در واقع عقب‌نشینی آمریکا در دفاع از نوع نظام آینده و شعارهای توخالی آنها طی ۲۰ سال گذشته بیانگر آن است که اتحادیه اروپا هم به تنهایی بر این موضع خود پایدار نخواهد ماند.
ناظران معتقدند آمریکا همچون دیگر بازی های سیاسی در این کشور، می‌کوشد از مذاکرات بین افغانستانی دوحه برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا استفاده کند.
عبدالطیف نظری استاد دانشگاه کابل می‌گوید: هدف اساسی نماینده آمریکا این است که بتواند در انتخابات پیش رو در کشور خود دستاوردهای ملموسی برای ترامپ داشته باشد و بحث انتخابات آمریکا می تواند هدف مهمی در ارتباط با صلح افغانستان تلقی شود.
وی افزود: البته آمریکا تلاش خواهد کرد تا اگر بتواند مدیریت این نشست را در اختیار خود داشته باشد همانگونه که در توافقنامه دوحه بین طالبان و آمریکا آمده بود که به طالبان اجازه نمی‌دهند که افغانستان پایگاه نیروهای ضدآمریکایی شود.
نظری گفت: این هدف اساسی آمریکا است که در واقع دو طرف را به گونه ای مدیریت کند که حداکثر منافع آمریکا در این توافق تأمین شود و نقش آن کشور هم در تحولات آینده افغانستان کلیدی باشد.
بنابر این آمریکا هم یک هدف کوتاه مدت دارد که هدفی انتخاباتی و پر کردن صندوق رای ترامپ و هم هدفی بلند مدت است که وضعیت به گونه ای مدیریت شود که دولت آینده افغانستان همسو با منافع ژئوپولتیک و سیاسی آمریکا در منطقه و همانگونه که در توافق دوحه آمده باشد.
وی افزود: اما اینکه آمریکایی‌ها می توانند به این هدف بلند مدت خود دست یابد یا نه، هنوز زود است که در باره آن قضاوت کنیم. زیرا کشورهای دیگر هم ساکت نخواهند نشست.
این کارشناس مسایل سیاسی گفت: اینها دلایلی است که در مقابل تلاش آمریکا برای رسیدن به اهداف سیاسی اش وجود دارد و کشورهای دیگر هم تحولات صلح افغانستان و مسائل سیاسی آن را با دقت دنبال خواهند کرد.