به گزارش روز سه‌شنبه پایگاه خبری ساینس، در حال حاضر برای گردآوری این اطلاعات از ردگیرهای پوشیدنی کوچک استفاده می‌شود که با وجود کوچکی و سبکی، داده‌ها را تنها از یک نقطه بدن گردآوری می‌کنند و اطلاعات به دست آمده از آن‌ها برای دستیابی به یک درک معنادار از وضعیت سلامت ورزشکاران، کافی نیست.
با وجود این که می‌توان از تجهیزات نظارت بالینی و حسگرها برای ارزیابی وضعیت سلامت ورزشکاران بهره گرفت، این تجهیزات حجیم و سنگین هستند و امکان استفاده از آن‌ها در محیط‌های خارجی بسیار محدود است.
اما لباس هوشمند محققان سنگاپوری با استفاده از یک شبکه درونی قادر است سیگنال‌های الکترومغناطیسی دریافتی از یک گوشی هوشمند را به حسگرهایی که در قسمت‌های مختلف بدن و با فاصله‌ای تا یک متر قرار دارند، مخابره کند و توان مورد نیاز و ارتباط اطلاعاتی لازم را در سراسر لباس فراهم کند. برای این منظور از سیگنال‌های ارتباط نزدیک (NFC) گوشی هوشمند استفاده می‌شود.
به گفته محققان این لباس با اغلب گوشی‌های هوشمند موجود در بازار سازگاری دارد و از آن‌ها به عنوان منبع تامین توان و نمایشگری برای نشان دادن اطلاعات حسگر بهره می‌برد.
اکنون محققان در تلاشند تا حسگرهای جدیدی را برای این لباس هوشمند طراحی کنند تا دامنه اطلاعات به دست آمده از وضعیت سلامت کاربر، گسترش یابد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.