به گزارش سه‌شنبه از پایگاه خبری مدیکال نیوز، محققان تحقیق خود را در سال ۲۰۱۴ میلادی و با استفاده از اطلاعات ۲۰۴ هزار و ۶۸۹ مرد و زن ۲۵ تا ۷۵ ساله که در مطالعه سلامت پرستاران آمریکا گردآوری شده بود، آغاز کردند. این اطلاعات از زمان آغاز مطالعه در سال ۱۹۸۹ میلادی در فواصل زمانی دو ساله به روز رسانی شده و دربرگیرنده سابقه پزشکی، رفتارهای مرتبط با سلامتی و بیماری‌های هریک از داوطلبان بود.
بر اساس این تحقیقات هرچه مدت مصرف این داروها طولانی‌تر باشد، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ نیز افزایش می‌یابد و افرادی که این داروها را برای مدتی بیش از دوسال مصرف می‌کنند، باید به طور مرتب تحت نظر باشند و میزان گلوکز خون آن‌ها اندازه‌گیری شود.
در واقع خطر قطعی سالانه ابتلا به دیابت نوع دو در افرادی که به طور مستمر داروهای ضد ریفلاکس مصرف می‌کردند، ۷.۴۴ در هزار بود، در حالی که میزان این خطر در افرادی که دارو را مصرف نمی‌کردند ۴.۳۲ در هزار بود.
داروهای مهارکننده پمپ پروتون جزء ۱۰ داروی پرمصرف جهان هستند و برای درمان ریفلاکس اسید، زخم معده و سوء‌هاضمه مصرف می شوند.
بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) یا ریفلاکس اسیدی یک اختلال گوارشی است و به بازگشت محتویات و اسید معده به مری گفته می‌شود. دلیل اصلی بروز این بیماری، اختلال در عملکرد اسفنکتر تحتانی مری (LES) است. این حلقه ماهیچه‌ای مانع از برگشت محتویات معده به مری می‌شود. معمولا عوامل موثر در بروز این اختلال رژیم غذایی، سن و سبک زندگی هستند.
بسیاری از افرادی که به GERD مبتلا هستند، از بیماری خود بی اطلاعند. این افراد از سوزش مداوم معده و گلودرد رنج می‌برند. این بیماران اغلب تصور می‌کنند این گلودرد مزمن ناشی از عفونت ویروسی است؛ در حالی که هیچ ربطی به عفونت ندارد. بازگشت اسید به گلو سبب می‌شود که این ناحیه مدام بوسیله اسید تحریک شود و گلودرد مزمن ایجاد کند.
برخی از افراد به ریفلاکس خاموش دچار هستند؛ به این معنی که بیماری با هیچ علامتی اعم از سوزش گلو و سردل همراه نیست. این حالت بسیار خطرناک‌تر است. ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به ریفلاکس، گلودرد مزمن دارند. برخی از پوسیدگی مداوم دندان رنج می‌برند؛ اسید معده باعث بروز پوسیدگی می‌شود. طیف وسیعی از افرد مبتلا به GERD آسم دارند؛ چرا که مقداری اسید به درون مجاری تنفسی راه می‌یابد. برخی دیگر از رایج‌ترین علایم ریفلاکس، بادگلو، ترش‌کردن معده و تلخی طعم دهان است. ریفلاکس مزمن زمانی خطرناک می‌شود که پوشش مری از بین برود. در این حالت احتمال بروز سرطان افزایش می‌یابد.
راهکارهای متفاوتی برای درمان این عارضه وجود دارد و در برخی موارد جراحی توصیه می‌شود. تغییر شیوه زندگی و کاهش وزن می‌تواند در رفع این مشکل موثر باشد. برخی از دلایل تشدید ریفلاکس سیگار کشیدن، با عجله غذا خوردن، مصرف غذاهای چرب و پرادویه، پوشیدن لباس‌های تنگ، مصرف غذاهای تحریک کننده اسید معده مانند گوجه فرنگی، آب مرکبات، چای و قهوه، پیاز، سیر، نوشابه‌های گازدار، درازکشیدن بعد از غذا، نوشیدن مایعات و بی تحرکی است.
برخی از تحقیقات نشان می دهد که جویدن آدامس پس از غذا باعث تحریک بزاق و کاهش ریفلاکس می‌شود.
گزارش کامل این تحفقیقات در نشریه Gut منتشر شده است.