به گزارش ایرنا، هیأت های مذاکره کننده طالبان و دولت افغانستان پس از آغاز مذاکرات بین افغانستانی در ۲۲ شهریور ماه در دوحه، تأکید کردند که آنها مذاکرات را بدون حضور کشورهای دیگر به عنوان تسهیل کننده و به صورت مستقل و به دور از دست‌اندازی‌های خارجی به پیش خواهند برد.
اکنون که سه هفته از آغاز مذاکرات در دوحه می‌گذرد، براساس گزارش‌ها دو طرف برای ایجاد چارچوب مذاکرات گفت و گوهایی صورت داده اند و به گفته برخی رسانه‌ها توانسته‌اند درباره ۱۸ مورد توافق کنند. اما دو مورد اختلاف برانگیز شده است که در حال حاضر تداوم گفت‌وگوها را با بن‌بست مواجه ساخته است.
در ادامه این بن‌بست، «زلمی خلیل‌زاد» فرستاده ویژه آمریکا برای صلح با طالبان از واشنگتن به دوحه سفر کرد تا در ظاهر به دو طرف مذاکرات برای شکستن بن‌بست کمک کند اما این کار در واقع آغاز مداخله در روند صلح بین افغانستانی را فراهم می‌کند.
کارشناسان و سیاستمداران افغانستان هم بر این باور هستند که استفاده ابزاری آمریکا از روند صلح این کشور با گروه طالبان برای کسب امتیازاتی جهت بهره برداری در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به نفع «دونالدترامپ» و بزرگترین چالش در برابر گفت‌وگوی بین افغانستانی صلح است.
سیامک هروی نویسنده و یکی از سخنگویان سابق ریاست جمهوری افغانستان روز سه شنبه در صفحه فیسبوک خود نوشت که "یک ماه دیگر به انتخابات آمریکا باقی مانده است و ترامپ نیاز دارد به رای‌دهندگان خود بگوید که ما از افغانستان خارج شدیم و در آن کشور صلح ایجاد کردیم".
هروی افزود: "وی خواهد گفت که دیگر نظامیان آمریکایی در افغانستان کشته نمی‌شوند. پس طی دو روز آینده آتش‌بس می‌شود. غنی و دیگر ماموران ارشدش هم در دوحه هستند".
به گفته این نویسنده و کارشناس مسایل سیاسی افغانستان، اینکه پس از انتخابات ریاست جمهوری آتی آمریکا چه خواهد شد؛ مشخص نیست.
دیگر نویسندگان افغانستان هم معتقد هستند که سفر رئیس جمهور غنی و تیم همراهش به قطر به صورت همزمان چالش و فرصتی برای افغانستان در پی خواهد داشت.
«ملک ستیز» از حقوق‌دانان شناخته شده افغانستان بر این باور است که جنگ جاری این کشور متعلق به افغان‌ها نیست، به همین دلیل صلح آن نیز متعلق به مردم این کشور نخواهد بود.
به باور وی، با توجه به این امر تصمیم گیری‌های بزرگ برای سرنوشت آینده مردم افغانستان تنها به دست خود افغان‌ها نخواهد بود و نقش مردم افغانستان برای آوردن صلح بدون همکاری کشورهای منطقه و جهان موفقیتی به همراه نخواهد داشت.
«احمد سعیدی» استاد دانشگاه نیز در صفحه اجتماعی خود نوشته است که چند واقعیت مشهود و ملموس مانند آمادگی کشورها برای میانجیگری نشان از یک تحول دیگر در مسایل افغانستان است؛ تحولی که عمر حکومت فعلی افغانستان را کمتر و تحریک طالبان را در خود هضم کند.
به گفته وی، اینکه طالبان یک واقعیت در جامعه افغانستان هستند قابل انکار نیست اما دیگر حقیقتی بنام نظام طالبانی در افغانستان وجود ندارد. لذا تحول آینده با ضمانت ختم فساد، جهل و خشونت همراه خواهد بود تا مردم از شر فساد و بی‌عدالتی و جهل و خشونت طالبانی در امان باشند.
برخی دیگر هم دولت افغانستان را متهم می‌کنند که عملکرد آنها فرصت را برای گروه طالبان فراهم ساخته تا امروز مجبور شود همه چیز را در یک معامله مبهم برسر سرنوشت مردم قرار دهد.
سعیدی افزود: عامل دیگر برای پیش آمدن چنین وضعیتی نبود عدالت اجتماعی است، وقتی عدالت اجتماعی توسط مجریان عدالت زیرپا گذاشته شود جامعه حاضر به پذیرش بد نسبت به بدتر می‌شود.
«عارف معروف» دیگر نویسنده و فعال اجتماعی هم معتقد است که افزایش جنایت در این کشور و به ستوه آمدن مردم از ناامنی در شهرها، زمینه ساز پذیرش افکار طالبانی می‌شود.
وی افزود: در چنین شرایطی هوشیاری هیأت دولت افغانستان و گروه طالبان برای آینده این کشور و تأمین صلح و ثبات پایدار با اهمیت است و نباید اجازه دهند بیگانه‌ها برای رسیدن به اهداف خود صلح افغانستان را قربانی کنند.