اختلاف دولت افغانستان و طالبان در مورد آتش بس

به گزارش روز چهارشنبه رسانه های افغانستان، منابع نزدیک به گروه طالبان اعلام کردند که رهبران سیاسی و فرماندهان جنگی این گروه با برقراری آتش بس با دولت افغانستان پیش از توافق صلح مخالف هستند و تأکید دارند، آتش بس باید پس از امضای توافق نامه صلح میان دو طرف اجرا شود.

این درحالی است که مقام های دولت افغانستان،آتش بس و از بین بردن پایگاه های امن طالبان در خارج از مرزهای این کشور را مهم و اساسی عنوان کرده و در دیدارهای خود با مقام های آمریکایی آن را پیش شرطی برای آغاز گفت وگوها میان گروههای افغانستان دانسته اند.

گفت وگوی طالبان و آمریکا پس از چهار روز، پنجشنبه هفته گذشته متوقف شد که طالبان این توقف را از خواست های این گروه دانسته تا رهبران گروه در این زمینه مشورت کنند.

اما برخی منابع از جمله رسانه های غربی توقف مذاکرات طالبان و آمریکا را به علت حمله انتحاری به پایگاه بگرام عنوان کرده بودند که روز چهارشنبه هفته گذشته توسط افراد طالبان انجام شد و در آن دو نفر کشته و بیش از 70 تن دیگر زخمی شدند.

«جلال‌الدین شینواری» دادستان سابق گروه طالبان بتازگی گفته است که در مذاکرات هفته گذشته بین نمایندگان آمریکا و طالبان در قطر؛ زلمی خلیل ‌زاد بر آتش‌ بس و آغاز مذاکرات رسمی بین افغانستانی تاکید داشته است.

به گفته وی رهبران سیاسی و نظامی طالبان هنوز به برقراری آتش‌ بس پیش از امضای توافق نامه صلح با دولت افغانستان آماده نیستند.

شینواری گفت که مذاکرات بعدی آمریکا و طالبان در هفته آتی از سر گرفته خواهد شد.

 «سیداکبرآغا» رئیس «شورای عالی راه نجات افغانستان» و از اعضای سابق طالبان دراین زمینه  نظری مخالف را مطرح کره است . وی می گوید رهبران سیاسی و نظامی طالبان در باره خواسته های زلمی خلیل زاد مبنی بر آتش بس پیش از آغاز مذاکرات طالبان و دولت، مشورت هایی داشتند اما تاکنون روشن نیست که با این خواست نماینده ویژه آمریکا موافقت و یا مخالفت خواهند کرد.

 اکبر آغا  افزود: در مذاکرات هفته گذشته طالبان و آمریکا در قطر زلمی خلیل ‌زاد همواره به برقراری آتش ‌بس عمومی و آغاز مذاکرات رسمی بین‌ گروههای افغانستانی تأکید داشته است و تاکنون روشن نیست که طالبان به خواسته وی تن خواهد داد یا خیر.

مخالفت طالبان با برقراری آتش بس، پیش از توافق صلح با دولت افغانستان می تواند در دو مسیر ارزیابی شود؛ نخست اینکه طالبان از تأمین آتس بس پیش از امضای توافق نامه صلح بیم دارند که جنگ جویان آنها متفرق شده در صورت عدم توافق صلح نتوانند آنها را باردیگر به جبهه های جنگ برگردانند و یا حداقل در برگرداندن آنها با مشکلاتی مواجه شوند.

طالبان در قدم بعدی شاید باور داشته باشند که با امضای توافق نامه صلح بین آمریکا و سران این گروه حملات هوایی نظامیان خارجی علیه آنها متوقف شود و در آن صورت تا زمان امضای توافق نامه صلح بتوانند به پیشرفت هایی در جنگ دست یابند که آنها را در جریان چانه زنی صلح با دولت و مردم افغانستان در موضع برتر قرار دهد.

روز گذشته کابل شاهد نشستی تحت عنوان «نقش میانجی گران صلح افغانستان» در کابل بود که در آن سفیر آلمان و ر«ئیس انستیتو صلح آمریکا در افغانستان» نیز شرکت و در باره احتمالات مربوط به موفقیت و عدم موفقیت صلح سخنانی را بیان کردند.

سفیر آلمان باور دارد که اگر منافع تمام طرف‌ها در توافق نامه صلح تامین نشود، صلح پایدار در افغانستان ممکن نخواهد بود.

«پیتر پروگل» گفت: تامین صلح پایدار در افغانستان نیازمند برآورده شدن منافع تمام طرف‌ها در توافقنامه صلح است .

وی همچنین نقش قدرتمند میانجی گران در تطبیق توافق نامه را نیز مهم دانست و افزود: موفقیت صلح در افغانستان وابسته به  میانجی ‌گران نیرومند داخلی و بین‌المللی است.

«احسان ضیا»  رئیس انستتیو صلح آمریکا در افغانستان نیز در این نشست تاکید کرد: برای تأمین صلح پایدار حضور میانجی گران قدرتمند بین‌المللی ضروری است.

 وی تاکید کرد : طرف های صلح افغانستان باید ضرورت حضور کشورهای منطقه و جهان را در راستای موفقیت صلح این کشور درک کرده و این روش را به یک طرح منسجم مبدل کنند تا صلح پایدار تامین شود.

رئیس انستیتو صلح آمریکا گفت: توافق نامه های صلح در جنگ های 40 سال گذشته افغانستان به دلیل نبود همین ناظران قدرتمند منطقه ای و جهانی به ناکامی مواجه شده است.

ضیا  افزود: یک باور نادرست در بین سیاستمداران افغان مبنی بر ضرورت عدم مداخله کشورهای خارجی در روند صلح و آغاز گفت وگوها بین افغانستانی بوجود آمده است که اگر طرف های صلح افغانستان بر این باور خود تاکید داشته باشند، جنگ افغانستان پایان نخواهد یافت.

شرکت کنندگان این نشست و اظهارات مقام های سابق طالبان بیانگر آن است که تاکنون مواضع طالبان و دولت افغانستان به هم نزدیک نشده و حتی برخی از آنها نیز باور دارند که مواضع طرف ها برای رسیدن به صلح نادرست است و خواسته های متفاوتی برای  نیل به آن را مطرح می کنند .