بلقیس رنجبری روز یکشنبه در گفت وگوبا ایرنا افزود: تاپیش از شیوع بیماری کرونا هرچند میزان فروش صنایع دستی بسیار بالا نبود اما نسبت به اکنون که کرونا بر شرایط کسب، کار و سفارش صنایع دستی اثر گذشته، بهتر بود.
وی ادامه داد: این بیماری باعث تعطیلی پنجشنبه بازار میناب و به تبع آن کاهش میزان فروش محصولهای صنایع دستی شده و خریداری وجود ندارد مگر کسانی که صنعتگر را از نزدیک می شناسند و یا اینکه با صفحه صنعتگر در شبکههای اجتماعی آشنا بوده و به مرور به وی اعتماد کردهاند.
این هنرمند صنایع دستی میناب اظهارداشت: بسیاری از صنعتگران در شبکههای اجتماعی صفحهای ندارند و حتی روش کار با این ابزارها را بلد نیستند و در نتیجهی همه اینها سطح زندگی صنعتگران صنایع دستی کیفیت مطلوبی ندارد.
این هنرمند حصیربافی با اشاره به اینکه تسهیلات بانکی دوران کرونا را گرفته است، بیان داشت: وام بانکی که به عنوان وام دوران کرونا از آن یاد میشود هم فایده چندانی برای صنعتگر ندارد و با توجه به نبود ثبات در قیمتهای مواد اولیه امکان برنامه ریزی هم وجود ندارد.
در طول حدود ۸ ماه واندی از شیوع کرونا، صنایع دستی این استان همپای سایر مشاغل این چنینی با رکود در خرید و فروش روبرو شده و دیگر مثل گذشته خبری از برپایی نمایشگاه و یا عرضه به صورت مستقیم وجود ندارد، لذا صاحبان این مشاغل درتامین معیشت خود باید از طریق شبکه های اجتماعی اقدام به فروش کنند.
این استان دارای ۴۵ رشته صنایع دستی ازجمله نوار بافی {خوس بافی Khoos bafi – شک بافی Shak bafi – حضایه بافیHazaye bafi}، لباس محلی، حصیر بافی {سبد بافی - سواس بافی sovas bafi}، سفالگری سنتی، جهله سازی Jahleh sazi، رودوزیهای سنتی {گلابتون دوزی (کمه زنی)، خوس دوزی، بادله دوزی، شک دوزی، سوزن دوزی – برقع دوزی، صنایع دستی دریایی، لنج سازی تزئینی، ساز سازی (بربط سازی – دهل Dohol – پیپه Pipae - کسر Keser)، چاقوسازی بلوچ، گرگوربافی Gargoor bafi، گلیم بافی (شیرکی پیچ)، نساجی سنتی (پارچه بافی – چادرشب بافی- عبا بافی) است که ۹۰درصد از صنایع دستی بدست بانوان خلق میشود.
صنایع سنتی، مجموعه هنرهای اصیل، بومی و مردمی هر استانی ریشههای عمیق و استوار در اعتقادات آداب، عادات، رسوم، سنن و در مجموع فرهنگ معنوی جامعه دارد و نمایشگر فرهنگ و تمدن اقوام بوده اند و صنعتگران به عنوان خالق این هنرها از عمق جان در تولید اثر نقش آفرینی میکنند.